Live τώρα    
18°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
15.8°C19.3°C
1 BF 59%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
16 °C
11.6°C19.0°C
2 BF 64%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
15 °C
12.0°C15.9°C
2 BF 67%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
16.8°C19.7°C
2 BF 63%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
11 °C
10.9°C15.7°C
0 BF 82%
Πάρκο Ναυαρίνου στα Εξάρχεια: / Πάρκο Ναυαρίνου στα Εξάρχεια: Δουλεύοντας με την κοινωνική παιδαγωγική
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Πάρκο Ναυαρίνου στα Εξάρχεια: / Πάρκο Ναυαρίνου στα Εξάρχεια: Δουλεύοντας με την κοινωνική παιδαγωγική

του Χαράλαμπου Μπαλτά*

Η μεγάλη παιδική χαρά του Πάρκο Ναυαρίνου είναι ανοιχτή και περιμένει όλα τα παιδιά να συνυπάρξουν. Αυτό που δεν κάνει η πλατεία Εξαρχείων ή το Πεδίον του Άρεως με τις κλειστές παιδικές χαρές, το κάνει το Πάρκο Ναυαρίνου με αυτοδιαχείριση. Αλλά και η Πρωτοβουλία Κατοίκων Εξαρχείων, με την πορεία της στις 3.11.20129 με συνθήματα «μένουμε Εξάρχεια» και «καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες» ή με την προβολή της ταινίας «Ψηλά τα χέρια (2010) του Ρομέν Γκουπίλ για τη συνύπαρξη και τη συγκατοικία. Και όλα φέρνουν ένα αποτέλεσμα. Εκτός από τα δύο, άλλο ένα παιδί, ο Amir Hossien, επέστρεψε στο σχολείο. Άλλα περίπου δεκαπέντε παιδιά με τη δομή τους από την Ομόνοια έφυγαν για τη Χαλκίδα και ακόμη άλλα τόσα παιδιά της "Πυξίδας" του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες είναι εκτός σχολείου και χρειάζεται να αγωνιστούμε για να βρουν τον δρόμο για το σχολείο. Η συνύπαρξη είναι η μόνη δυνατή λύση απέναντι στο απαρτχάιντ και γι’ αυτό θα εργαστούμε, μέρες των δικαιωμάτων του παιδιού που έρχονται.

Όλοι μας πάμε Πάρκο Ναυαρίνου. Το Πάρκο Ναυαρίνου μας ενώνει και δίνει τη δυνατότητα στα σχολεία να έρθουν τα παιδιά, στον κήπο του να μεγαλώσουν τις ελιές να μαζέψουν -κάνοντας χαρούμενο τον γείτονα ποιητή Κωστή Παλαμά- και στους χώρους του να αισθανθούν τη μικρή Λιλιπούπολη της παιδικής ηλικίας τους. Φροντίζει και το τραγούδι γι' αυτό. Στις 3.11 ήμασταν εκεί. Κι είμαστε δέκα χρόνια τώρα. Μα φέτος, πριν από λίγο καιρό, ζήσαμε και το γεγονός να είναι στο Πάρκο Ναυαρίνου και όλο σχεδόν το 35ο Δημοτικό Σχολείο. Οι εκπαιδευτικοί άρχισαν να χρησιμοποιούν τον χώρο του κι ας χρειάστηκε να περιμένουμε τόσο. Στις 3.11 όμως αυτό που έγινε δεν είχε προηγούμενο. Η ευτυχία, το συναίσθημα της κοινότητας, ζωγραφίστηκε παντού. Παιδιά των δημοτικών σχολείων των Εξαρχείων από το σχολείο «Πυξίδα» του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, των νηπιαγωγείων της γειτονιάς, όπως το 95ο Αθηνών, αλλά και τα ακόμη πιο μικρά, ήταν εκεί να κάνουν τα πρώτα βήματα ανεξαρτησίας στον χώρο του. Εδώ είναι το μεγάλο μας σπίτι, όπως θα έλεγε και η Dolto, η ελευθερία τους όπως θα έλεγε ο Freinet, η ανυπακοή τους, όπως θα έλεγε και ο Korczak. Ή εδώ χάσαμε τον δάσκαλό μας Δημήτρη Γληνό πριν ανέβει στην Κυβέρνηση του Βουνού, μέρες απελευθέρωσης της Αθήνας που είναι, θα λέγαμε εμείς της ελληνικής Ιστορίας της Εκπαίδευσης. Εδώ είναι ο κήπος μας, θα λέγαμε οι εκπαιδευτικοί του 35ου Δημοτικού Σχολείου. Αλλά και τόπος όπου οι σύγχρονοι εκπαιδευτικοί αγαπούν τις ετεροτοπίες, την αρχιτεκτονική και την κοινότητα και ενώνουν την κοινωνική παιδαγωγική με τα κοινωνικά κινήματα. Εδώ μαζέψαμε ελιές, φυτέψαμε λαχανικά και κουνουπίδια, σκαλίσαμε, μυρίσαμε λουΐζες, λεβάντες και αρμπαρόριζες, είδαμε τσίρκο, δημιουργήσαμε γλυπτά με τον πηλό, κάναμε στένσιλ, είδαμε Καραγκιόζη, φάγαμε και μοιραστήκαμε ιδέες και παιχνίδια. Κι εδώ ετοιμάσαμε το «Τι Νέα;», την τεχνική Freinet, για αύριο το πρωί στο σχολείο μας, για να μιλήσουμε για τις ελιές και το λάδι. Και συνομιλήσαμε με τον Γιάννη Γιουλούντα για τα παιδιά που μετακινήθηκαν από τις εκκενώσεις των καταλήψεων και το καινούργιο φιλμ που ετοιμάζει.

Το σχολείο της κοινότητας είναι αυτή η ιδέα των τόπων, των χρόνων, της πρόληψης, της φύσης και του πολιτισμού, όπως και των σχέσεων μικρών και μεγάλων. Θέλουμε να έχουμε παιδιά με παιδική ηλικία, κίνηση, αφή, σχολείο και ζωή. Θέλουμε να έχουμε υπαίθρια διδασκαλία και θρανία της άνοιξης. Κι αυτό σημαίνει να έχουμε θεσμούς δικούς μας που να τους περιποιούμαστε, όπως μας λέει ο Oury. Η παιδαγωγική υπόσχεται και είναι αδύνατη, όπως μας λέει ο Freud. Αλλά και μετακινεί γραμμές, όπως μας λέει ο Freinet. «Το πάρκο μας - τα πάρκινγκ τους» λέγαμε. Οι γραμμές μετακινήθηκαν. Τις υπηρετούμε όμως γιατί το πάρκο το επιβουλεύονται. Αυτό που μας χάρισε την αυτοδιαχείριση και την άμεση δημοκρατία και την κάναμε συμβούλιο τάξης και συνέλευση των παιδιών, μας ζητάει να πηγαίνουμε στα ραντεβού με την δημοκρατία. Η παιδική χαρά είναι η παιδική ηλικία της Λιλιπούπολης. Όλοι/όλες/όλα τα παιδιά και οι μεγάλοι πάντα τέτοιες μέρες σαν τη σημερινή να έχουμε! Τα παιδιά με την εργασία, τη συνύπαρξη, τη φωνή, τους τόπους τους, τις παιδικές χαρές, την κριτική γεωγραφία, τις ομάδες, τις εφημερίδες, τις αφίσες, τον κήπο, τα ποδήλατα, τα μουσεία, τους ανοιχτούς χώρους πολιτισμού, τους λόφους, τις πλανόδιες βιβλιοθήκες, την μπάλα, την κοινωνική γλυπτική, τα ζώα και το παιχνίδι, να βεβηλώνουν την πόλη!

Χαράλαμπος Μπαλτάς είναι δάσκαλος στο 35ο Δημοτικό Αθηνών και μέλος της Παιδαγωγικής Ομάδας «Το Σκασιαρχείο» με «Τα θρανία της άνοιξης»

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL