Μικρή όταν ήταν, ξύριζε τον παππού της. Ήταν κομμάτι της διασκέδασης, τα καλοκαίρια που περνούσε στο χωριό της στη Δράμα. “Ο πατέρας μου ήταν μπαρμπέρης και διατηρούσε εκεί κουρείο. Όποτε πηγαίναμε στο χωριό, κούρευε όλα τα παππούδια. Έτσι μπήκα κι εγώ στο κλίμα. Σκεφτόμουν: ‘Κι εγώ αυτό το επάγγελμα θα κάνω’”.
Σήμερα το κουρείο της Χρύσας μετράει 25 χρόνια λειτουργίας στη Χαρίλαου Τρικούπη 84. Η επαφή της με τα Εξάρχεια ξεκίνησε όταν δούλευε λίγο πιο κάτω στον ίδιο δρόμο. "Σε ένα πολύ φημισμένο κομμωτήριο, του Σταμάτη Μυλωνά. Μου άρεσε πολύ η κουλτούρα της γειτονιάς, ο κόσμος, τα σπίτια που έχουν κάτι πολύ όμορφο από το παρελθόν. Είπα πως εδώ είναι η γειτονιά μου και θα μείνω εδώ πέρα”.
Το μαγαζί της ξεχωρίζει. Μαύροι και κόκκινοι τοίχοι. Μεγάλη τζαμαρία, καπέλα εποχής στη βιτρίνα. Στην επιγραφή του, ένας μάγος εμφανίζει με το ραβδί το όνομα του κομμωτηρίου: “Μαγικό Καπέλο”. “Ιδέα του αντρούλη μου”. Το όνομα υποστήριζε η διαδικασία. “Αφού τελείωνε το κούρεμά του ο πελάτης, εκεί που καθόταν του βάζαμε το καπέλο και τον βγάζαμε φωτογραφία. Μέσα σε δύο λεπτάκια η φωτογραφία εκτυπωνόταν. Το πελατάκι μας μετά έβαζε τη φωτογραφία πάνω στο ψυγείο, στο σπίτι του, η οποία έγραφε 'Κουρεύομαι στο Μαγικό Καπέλο'. Δυστυχώς, όμως, 'ο καπελάς πέθανε'". 'Ήταν στο Μεταξουργείο κι έφτιαχνε καπέλα εποχής. Δεν υπάρχει δυστυχώς κάποιος διάδοχος”.
Η ιστορία με τον δημοσιογράφο της "Ελευθεροτυπίας"
Είναι μεσημέρι καλοκαιριού. Η Χρύσα δουλεύει ακόμη στον Σταμάτη Μυλωνά, ο οποίος έχει αφήσει το μαγαζί για να ξεκουραστεί. “Έρχεται λοιπόν ένας δημοσιογράφος της 'Ελευθεροτυπίας'. ‘Κορίτσια, ποια θα με κουρέψει;’. Λέω ‘εγώ θα σας κουρέψω. Ελάτε'. Ανεβαίνει επάνω, τον κουρεύω και μου ζητάει να του φτιάξω τα γένια. ‘Μη βάλεις μηχανή, με το ψαλίδι' λέει και αρχίζει τα αστεία. Γέλια εγώ, γέλια αυτός. Ξαφνικά νιώθω στο χέρι μου ότι το ψαλίδι βρίσκει κάποια αντίσταση, αλλά εγώ το πατάω περισσότερο. Συνεχίζω μέχρι που καταλαβαίνω ότι στο αυτί του έχει κοπεί ο λοβός στα δύο και έχει αρχίσει να συσσωρεύεται αιματάκι.
Με κοιτάει αυτός, γιατί εγώ είχα γουρλώσει τα μάτια. ‘Τι συνέβη;’ μου λέει. ‘Τίποτα!'. Σηκώνεται λίγο να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Και τακ, πέφτει μία χοντρή σταγόνα πάνω στο πουκάμισό του. Κάνει έτσι να δει, 'αμάν', μου λέει, 'μου έφαγες το αυτί'. Από τη μια μεριά ήταν κουρεμένο το γένι. Από την άλλη μεριά φουσκωτό! Φεύγει γρήγορα για το νοσοκομείο. Τρέχει σαν τρελός τις σκάλες και την ώρα που πάει να μπει στο ταξί πέφτει επάνω στον Σταμάτη, ο οποίος κατεβαίνει από το... ίδιο”.
Ο δημοσιογράφος τη συγχώρεσε, το ίδιο και ο Σταμάτης. Ο κόσμος σήμερα την εμπιστεύεται με κλειστά μάτια και δεν κρατάει τ’ αυτιά του. Η Χρύσα ξέρει τι κολακεύει περισσότερο τον καθένα. “Όταν ο πελάτης μου δώσει το ΟΚ 'κάντα όπως νομίζεις εσύ' και το θέλει πραγματικά, θα φύγει από εδώ κούκλος, αστέρι” λέει και τονίζει ότι έχει βασική της αρχή κάθε πελάτης που κάθεται στην καρέκλα της να παίρνει τον χρόνο που πρέπει. "Όσοι και να περιμένουν στο σαλόνι”.
