“Δεν θέλουμε τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν ασκούμε συγκεκριμένη κριτική στην πολιτική της Ε.Ε., δεν το κάνουμε ποτέ με στόχο να επιστρέψουμε στα μεμονωμένα εθνικά κράτη. Ως σοσιαλιστές δεν θέλουμε την επιστροφή στο παρελθόν. Αγωνιζόμαστε πάντοτε για ένα άλλο μέλλον και για μια άλλη Ευρώπη”. Τάδε έφη η επικεφαλής του κόμματος της Αριστεράς Κάτια Κίπινγκ στο συνέδριο του κόμματος για τις ευρωεκλογές, εν γνώσει της ότι δεν στηρίζουν όλοι αυτή την άποψη μέσα στη Linke. Ωστόσο, σε αντίθεση με το 2014, η γερμανική Αριστερά μπαίνει στη μάχη των ευρωεκλογών με ένα πιο θετικό βλέμμα στην Ε.Ε., χωρίς τα αμιγώς επικριτικά σλόγκαν προ πενταετίας.
Μάλιστα, οριακά δεν προχώρησε σε μια στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το 2014, οριακά δεν πέρασε η πρόταση για μια “Δημοκρατία της Ευρώπης”, που περιλάμβανε μια πραγματική ευρωπαϊκή κυβέρνηση με κοινή εξωτερική πολιτική, κοινωνική πολιτική και πολιτική για την αγορά εργασίας και με ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα είχε τον πλήρη έλεγχο του προϋπολογισμού. Η μεταρρυθμιστική πτέρυγα του κόμματος παρουσίασε στο συνέδριο το δικό της όραμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, το έθεσε σε ψηφοφορία και έλαβε το 45%. Ένα ποσοστό εντυπωσιακά μεγάλο, καθώς στην πτέρυγα αυτή δεν ανήκει ούτε το ένα τρίτο των συνέδρων.
“Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε την Ε.Ε. ως αναγκαίο κακό, πρέπει να τη δούμε ως ευκαιρία” τόνισε στο συνέδριο ο Γκρέγκορ Γκίζι, ο ιστορικός ηγέτης της Linke και νυν επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Και επανέλαβε για πολλοστή φορά ότι, αν καταστραφεί η Ε.Ε., θα επιστρέψει ο πόλεμος στην Ευρώπη. Ο Γκίζι έβαλε πλάτη για μια -εννοείται κριτική- αλληλεγγύη με την Ε.Ε. και η νέα φιλοευρωπαϊκή γραμμή θα περνούσε, εάν τη στήριζε και η Κάτια Κίπινγκ. Ωστόσο, για την επικεφαλής του κόμματος ήταν σημαντικό να μην συγκρουστεί μετωπικά με την αντιευρωπαϊκή πτέρυγα, γι' αυτό και πρότεινε έναν συνθετικό συμβιβασμό. Το μήνυμα της απόφασης; Η Ε.Ε. χρειάζεται μια ριζοσπαστική αλλαγή πορείας, ωστόσο δεν πρέπει να διαλυθεί.
Η εσωτερική αντίθεση
Μπορεί το κόμμα της Αριστεράς στη Γερμανία να είναι πολύ νέο, καθώς ιδρύθηκε μόλις το 2007, αλλά έχει να παρουσιάσει μια τεράστια ιστορία εσωτερικών αντιθέσεων και καυγάδων, συγκρίσιμη με αυτή του 150χρονου SPD. Είναι ένα κόμμα με πολλές τάσεις, από τους φιλοευρωπαϊστές μεταρρυθμιστές του Φόρουμ Δημοκρατικού Σοσιαλισμού μέχρι την σαφώς αντιευρωπαϊκή Αντικαπιταλιστική Αριστερά -κι ένα από τα βασικά πεδία της ενδοκομματικής σύγκρουσης είναι η στάση έναντι της Ε.Ε.
Οι πολέμιοι της Ε.Ε. με επικεφαλής τη Σάρα Βάγκενκνεχτ -η οποία απουσίαζε από το συνέδριο λόγω ασθενείας- πίεσαν να μπει στην απόφαση αυτού του συνεδρίου η διατύπωση ότι η Ε.Ε. είναι “μιλιταριστική, μη δημοκρατική και νεοφιλελεύθερη”. Δεν το κατάφεραν. Αντ’ αυτής μπήκε στην απόφαση η φράση “ενόψει του Brexit είναι αποστολή της Αριστεράς να σώσει την Ε.Ε.”. Η πρόταση που ψηφίστηκε με τεράστια πλειοψηφία ήταν ο στόχος να υπάρξει ένα ευρωπαϊκό επίδομα ανεργίας με αλληλέγγυα χρηματοδότηση, καθώς και ενιαίος κατώτατος μισθός.
Πάντως, μετά το τέλος του συνεδρίου έφυγαν όλοι δυσαρεστημένοι. Οι μεν επειδή δεν πέρασε η πρότασή τους για τον στόχο των “Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης”, οι δε επειδή η απόφαση ήταν τόσο “νερωμένη”, όπως είπαν, ώστε θα μπορούσαν να την είχαν πάρει οι Πράσινοι ή το SPD.
