«Αποτελεί παταγώδες λάθος της ευρωπαϊκής Σοσιαλιστικής οικογένειας να ψηφίσει στο Ευρωκοινοβούλιο και να δεχθεί παθητικά τις προτάσεις της Κεντροδεξιάς και της Δεξιάς. Οι Σοσιαλιστές αρνήθηκαν να έχουν έναν δικό τους ρόλο», τόνισε την «Αυγή» ο Σέρτζιο Κοφεράτι, ο ευρωβουλευτής της ευρωσοσιαλιστικής ομάδας στο Στρασβούργο και πρώην γενικός γραμματέας της CGIL, του μεγαλύτερου συνδικάτου της Ιταλίας.
* Γιατί ψηφίσατε κατά της πρότασης της Κεντροδεξιάς για τη Βενεζουέλα;
Γιατί αποτελεί μια πολύ σημαντική πράξη ανάμειξης στα εσωτερικά μιας χώρας, γιατί αναφέρει κυριολεκτικά ότι «αναγνωρίζει τον Χουάν Γκουαϊδό ως νόμιμο προσωρινό Πρόεδρο της Βενεζουέλας». Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Νομίζω ότι θα πρέπει να πραγματοποιηθούν δημοκρατικές εκλογές και ότι η Βενεζουέλα πρέπει να αποφύγει ρήξεις που μπορεί να μετατραπούν σε πολύ σημαντικές ή ακόμη και καταστροφικές για τους πολίτες της χώρας. Μα πώς μπορούν κάποιοι άλλοι να πουν τι πρέπει να κάνει η Βενεζουέλα και να αναγνωρίσουν ως «νόμιμο προσωρινό Πρόεδρο» ένα άτομο που όχι μόνο δεν είχε αυτό το αξίωμα, αλλά και δεν ήταν καν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές; Είναι εκτός τόπου και χρόνου. Αποτελεί απαράδεκτη ανάμειξη. Αναγνωρίζοντας την κρισιμότητα της κατάστασης και τα μεγάλα λάθη του Μαδούρο, δεν νομίζω ότι μπορούμε να διορθώσουμε αυτή την κατάσταση υποστηρίζοντας μια αντιδημοκρατική ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας.
* Μοιάζει με νέα εξαγωγή της δημοκρατίας σε μια χώρα που έχει πετρέλαιο. Η ανάμειξη αυτή μυρίζει πετρέλαιο;
Ασφαλώς. Από τη μια πλευρά υπάρχει μια απαράδεκτη πολιτική από τις ΗΠΑ και από την άλλη υπάρχει μια εξάρτηση από την πολιτική τους, όπως είδαμε και στις επιλογές που έγιναν έναντι αφρικανικών χωρών, που ξεκινούν από υλικά θέματα για να κατευθύνουν μετά την πολιτική. Υπάρχουν σημαντικές εναλλακτικές κατευθύνσεις και πρωτοβουλίες, όπως η σύγκληση της Διεθνούς Διάσκεψης για τη Βενεζουέλα από το Μεξικό και την Ουρουγουάη, που αποτελεί σωστό τρόπο για να αντιμετωπίσουμε ένα ευαίσθητο πρόβλημα μιας γειτονικής τους χώρας. Η επιλογή της Ε.Ε. είναι να μην συζητήσει και να υποστηρίξει τις αιτιάσεις του ενός εναντίον των λαθών του άλλου, προσφέροντας στον πρώτο μια θέση που δεν έχει σχέση με τις πρακτικές της δημοκρατίας.
* Η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία φαίνεται ότι παγιδεύτηκε για άλλη μια φορά στις πολιτικές που την οδήγησαν στην καταστροφική πολιτική της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού, ευθυγραμμισμένη αυτή την φορά με την πολιτική του Τραμπ...
Αποτελεί παταγώδες λάθος της ευρωπαϊκής Σοσιαλιστικής οικογένειας να ψηφίσει στο Ευρωκοινοβούλιο και να δεχθεί παθητικά τις προτάσεις της Κεντροδεξιάς και της Δεξιάς. Οι Σοσιαλιστές αρνήθηκαν να έχουν δικό τους ρόλο. Η πρόταση του Μεξικού και της Ουρουγουάης αποδεικνύει ότι υπάρχει χώρος πραγματικής δημοκρατίας, που μπορεί να οδηγήσει σε μια συζήτηση και μια απόφαση για να βοηθήσει μια χώρα να βγει από μια δύσκολη κατάσταση, που οφείλεται και στην απαράδεκτη πολιτική του Μαδούρο. Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές δεν φαίνεται να θέλουν να αναλάβουν ρόλο. Αποδέχθηκαν παθητικά την πιο αυστηρή λιτότητα εστιάζοντας τα πάντα στις δημόσιες δαπάνες αντί στην πολιτική της ανάπτυξης που θα επέτρεπε μια πιο αποτελεσματική αναδιανομή των πόρων και την προστασία των πιο φτωχών στρωμάτων. Τώρα κάνουν το ίδιο λάθος στη διεθνή πολιτική. Ελπίζω να έχουν τη θέληση και τον χρόνο να το ξανασκεφτούν.
