Του Ματθαίου Τσιμιτάκη
Είναι αρχές Οκτωβρίου και στο Μανχάταν συγκεντρώνονται περίπου πέντε χιλιάδες διαδηλωτές προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την τοποθέτηση Κάβανο στο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών. Βασικός διοργανωτής είναι οι Δημοκράτες Σοσιαλιστές (Democratic Socialists of America), μια αποκεντρωμένη δικτυακή οργάνωση, η οποία δραστηριοποιείται εντός και στην περιφέρεια του Δημοκρατικού Κόμματος και μαζί με την καμπάνια Our Revolution του Μπέρνι Σάντερς παίζει καταλυτικό ρόλο στην αριστερή στροφή του κόμματος.
Το πλήθος που περιφέρεται κάτω από τους ουρανοξύστες μεταξύ 5ης Λεωφόρου και Bryant Park, είναι ετερόκλητο. Στην κορυφή νέες γυναίκες -κυρίως φοιτήτριες- που συνεχίζουν την καμπάνια του #metoo. Ήρθαν σε επαφή με την πολιτική μέσω του Women's March και του Occupy Wall Street. Είναι έντονη η παρουσία των μελών της LGBT κοινότητας, μικρότερες οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς και μέλη της καμπάνιας #blacklivesmatter. Η αστυνομία ακολουθεί ιδιαίτερα προκλητικές πρακτικές, με τους φωτογράφους της να καταγράφουν συστηματικά τα πρόσωπα όσων πρωταγωνιστούν στη διαδήλωση, στριμώχνοντας το πλήθος σε πεζοδρόμια και στενά μέσα σε έναν διαρκή κλοιό από μοτοσικλέτες και κλούβες, παρά τον ειρηνικό χαρακτήρα της διαδήλωσης.
Η εικόνα είναι ενδεικτική του τοπίου εντός του οποίου έχει εισέλθει η νέα αμερικανική Αριστερά. Νεοφώτιστη, μπολιάζει την πολιτική με νέο αίμα από τις μειονότητες και τη νεολαία που έρχεται σήμερα δυναμικά στο προσκήνιο. Πορεύεται ανάμεσα στις συμπληγάδες του αμερικανικού κεφαλαίου που διαθέτει προνομιακή σχέση με τον πολιτικό φορέα των Δημοκρατικών και τον νεοφασισμό που εκφράζει ο Τραμπ με τους μηχανισμούς καταστολής, διεκδικώντας την προοπτική να αλλάξει τα πράγματα.
Οι εκλογές της περασμένης εβδομάδας έστειλαν στη Βουλή των Αντιπροσώπων την πιο θηλυκή, ποικιλόμορφη και νεανική νομοθετική ομάδα στην Ιστορία των ΗΠΑ. Μερικά παραδείγματα: η Λορίν Αντεργουντ, 31 ετών, έγινε η πρώτη γυναίκα και η πρώτη Αφροαμερικανή εκπρόσωπος του Ιλινόις. Στο Κολοράντο, ο Τζάρεντ Πόλις εξελέγη ως ο πρώτος δημόσια δηλωμένος ομοφυλόφιλος κυβερνήτης των ΗΠΑ. Η Ρασίντα Τλαΐμπ έγινε η πρώτη Παλαιστίνια γυναίκα στο Κογκρέσο. Η Σάριτς Ντέιβιντς έγινε όχι μόνο η πρώτη Ινδιάνα γυναίκα στο Κογκρέσο, αλλά και η πρώτη ανοιχτά ομοφυλόφιλη εκπρόσωπος της πολιτείας του Κάνσας.
Η Φλόριντα, η οποία παραδοσιακά κρίνει το αποτέλεσμα, έδωσε για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου σε 1,4 εκατομμύρια άτομα με προηγούμενες καταδίκες για κακουργήματα. Όπως έγραψε ο Πολ Μέισον, η αμερικανική πολιτική είναι μόνιμα πολωμένη πάνω στις γραμμές του λευκού ρατσισμού από τη μια και της διαφορετικότητας και ανεκτικότητας από την άλλη, της υπαίθρου απέναντι στην πόλη, της προσκόλλησης στη θρησκευτική άγνοια απέναντι στην εκπαίδευση κ.ο.κ. Τελικά, όπως και στη χώρα μας και αλλού, της μοιρολατρίας απέναντι στην ελπίδα. Ξανά σύμφωνα με τον Πολ Μέισον, αυτή τη στιγμή διεξάγεται στις ΗΠΑ ένας πολιτιστικός πόλεμος μεταξύ του ξενοφοβικού αυταρχισμού και του δικτυωμένου πλήθους του 21ου αιώνα - μια πολιτική μάχη που μπορεί να κερδίσει μόνο μία πλευρά. Η κατάληψη της Βουλής των Αντιπροσώπων από το Blue Wave, είναι πολιτική νίκη του δικτυωμένου πλήθους, το οποίο κινητοποιήθηκε για να στηρίξει τους Δημοκρατικούς, αφού η Βουλή είναι ένας θεσμός που είναι πιο κοντά στον λαό, σε αντίθεση με τη Σύγκλητο.
Σύμφωνα με τον Ίθαν Γιάνγκ, στέλεχος του DSA στη Νέα Υόρκη, οι δημοκρατικοί αποκτούν τώρα ένα αναντικατάστατο εργαλείο, τον έλεγχο των κοινοβουλευτικών επιτροπών και μεταξύ αυτών της Επιτροπής Οικονομικών, κάτι που αναμένεται να οδηγήσει στην αποκάλυψη των οικονομικών σκανδάλων που αφορούν τον Ντόναλτ Τραμπ. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αρνείται να δημοσιεύσει τις φορολογικές του δηλώσεις, την ώρα που οι κατήγοροί του θεωρούν πως χρησιμοποιεί το αξίωμά του προκειμένου να προωθεί τις προσωπικές του δουλειές και κυρίως τα ξενοδοχεία του.
Περισσότεροι από 80 βουλευτές μαζί με τον Μπέρνι Σάντερς σε Βουλή και Γερουσία συγκροτούν την Προοδευτική Συμμαχία (Progressive Caucus), η οποία, χωρίς να διαθέτει υποχρεωτική πειθαρχία, προωθεί την προοδευτική ατζέντα. Σε επίπεδο κοινωνίας, η Αριστερά δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει το κύμα νεοφασισμού που εξέφρασε ο Τραμπ, όμως μετά τις εκλογές της 6ης Νοεμβρίου φαίνεται έτοιμη να οργανωθεί λίγο καλύτερα σε όλα τα επίπεδα. Το DSA βρίσκεται στην ισχυρότερη κατάστασή του εδώ και εκατό χρόνια. Μαζί με τις τοπικές εκλογές στις πολιτείες μετράει 75 νίκες. Αύξησε τα μέλη του από 7.000 σε 50.000, ενώ υπάρχει η γενική αντίληψη ότι η νεολαία που πολιτικοποιείται σήμερα περί το Δημοκρατικό Κόμμα είτε το καταλαβαίνει είτε όχι, συνδέεται ιδεολογικά με τον δημοκρατικό σοσιαλισμό.
Η πιο ενδιαφέρουσα μάχη την επόμενη περίοδο δεν θα είναι αυτή που θα δοθεί με τον Τραμπ και τους νεοφασίστες, αλλά εκείνη που θα αφορά την ιδεολογική ηγεμονία εντός του Δημοκρατικού Κόμματος, όπως λέει ο Ίθαν Έαρλ του ιδρύματος Rosa Luxemburg, δηλαδή μεταξύ κεντρώων και Αριστεράς. Η γενική διάθεση, η ιδεολογία του κόμματος μετακινείται συνολικά προς τα αριστερά, αλλά, σύμφωνα με την ανάλυση που κάνουν στελέχη του DSA, το κόμμα δεν πρόκειται να αποκοπεί από το κεφάλαιο με το οποίο έχει οργανική σχέση. Σε αυτό τον ανταγωνισμό είναι ενδεικτική τόσο η ανακοίνωση της Χίλαρι Κλίντον να θέσει ξανά υποψηφιότητα για Πρόεδρος των ΗΠΑ, όσο και η διαμαρτυρία έξω από το γραφείο της Νάνσι Πελόζι από τους ακτιβιστές της Οκάζιο Κορτέζ με σκοπό να πιεστούν οι Δημοκρατικοί να κάνουν περισσότερα για το κλίμα. Η αριστερή πτέρυγα δεν θα μείνει στις κινήσεις τακτικής, όπως ο έλεγχος των οικονομικών του Τραμπ, αλλά θα πιέσει πάνω σε θέματα που δημιουργούν ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις, όπως ο κατώτατος μισθός, το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, οι εμπορικές συμφωνίες όπως οι NAFTA και TTP (fair trade, not free trade) και η κλιματική αλλαγή.
Το βέβαιο είναι ότι η αντίσταση της δημοκρατικής αμερικανικής κοινωνίας έχει πλέον ξεκινήσει και το επόμενο διάστημα θα δείξει την προοπτική και τη δυναμική της. Η απουσία περισσότερων Αφροαμερικανών είναι ενδεικτική της ταξικής διάρθρωσης του κινήματος, που δίνει σήμερα τον αγώνα εναντίον του νεοφασισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού που εκφράζουν ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του. Η μεσαία τάξη, οι επαγγελματίες, τμήματα της εργατικής τάξης, κοινωνικές ομάδες που αντλούν από τις αμερικανικές παραδόσεις των κοινωνικών κινημάτων, όπως το κίνημα των πολιτικών ελευθεριών ή το κίνημα κατά των αμβλώσεων, το φεμινιστικό κίνημα που κάνει την επανεμφάνισή του, συσπειρώνονται σήμερα και τραβούν τους δημοκρατικούς προς τα αριστερά, φέρνοντας νέο αίμα στην πολιτική. Όμως οι Αφροαμερικανοί και μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης είτε παραμένουν αποκομμένα από το νέο κύμα πολιτικοποίησης υπέρ των δημοκρατικών ή στην περίπτωση των σωματείων των οικοδόμων, επηρεάζονται από τον λαϊκισμό του Τραμπ.
