"Η εκλογή του Μπολσονάρο θα οδηγήσει τη Βραζιλία σε μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική ρήξη, γιατί η 'Σχολή του Σικάγου' θα προσπαθήσει να εφαρμόσει τις πολιτικές του Πινοσέτ στη χώρα μας καταργώντας πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες και δικαιώματα και να ξαναγεμίσει τις φαβέλες με νέους φτωχούς", τόνισε στην "Αυγή" ο Λίντμπεργκ Φαρίας, ο επικεφαλής των γερουσιαστών του Κόμματος των Εργαζομένων (ΡΤ) που συναντήσαμε κατά τη διάρκεια του "Προοδευτικού Φόρουμ" στο Μπιλμπάο.
* Πως είναι η κατάσταση στη Βραζιλία μετά την εκλογή του Μπολσονάρο;
Η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Ακόμη και στην περιοχή του Ρίο Ντε Τζανέιρο, που ο κόσμος ψήφιζε προοδευτικά κόμματα, ο Μπολσονάρο έφτασε να πάρει 60%, εκλέγοντας και τον τοπικό κυβερνήτη. Τώρα θέλουν να δώσουν στην αστυνομία την ελευθερία να μπαίνει στις φαβέλες και να πυροβολεί όποιον θεωρεί εγκληματία. Μια άδεια να εκτελούν τον πιο φτωχό κόσμο, γιατί στις φαβέλες δεν ζουν οι φίλοι του Μπολσονάρο.
* Πώς όμως η Βραζιλία έφτασε σε αυτή την κατάσταση;
Φαίνεται ότι μετά την επανεκλογή της Ρουσέφ με 54 εκατομμύρια ψήφους (το 2014) δρομολογήθηκε ένα σχέδιο για την ανατροπή της Αριστεράς στην Βραζιλία. Καθαίρεσαν τη Ρουσέφ με ανυπόστατες κατηγορίες για οικονομικά - δημοσιονομικά εγκλήματα και πρωτοφανείς διαδικασίες, για να οδηγήσουν στην εξουσία έναν από τους πιο νεοφιλελεύθερους πολιτικούς που οδήγησαν στην άνοδο της ανεργίας και της φτώχειας. Παράλληλα, δρομολογήθηκε η προσπάθεια απαξίωσης του Λούλα και οι δικαστικές του διώξεις στοχεύοντας στην απομάκρυνσή του από την πολιτική με τον πιο άθλιο τρόπο, τη φυλάκισή του, με κατηγορίες που δεν στάθηκαν όρθιες σε καμία δίκη.
Ο Λούλα φυλακίστηκε γιατί θα κέρδιζε τις προεδρικές εκλογές, όχι γιατί ήταν διεφθαρμένος. Ο Λούλα φυλακίστηκε γιατί διέσωσε τον δημόσιο χαρακτήρα της Petrobras και των ενεργειακών πόρων και όχι γιατί χρηματίστηκε από αυτήν. Μισούν τον Λούλα γιατί έβγαλε από τη φτώχεια δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους και έδειξε ότι η χώρα μας μπορεί να ακολουθήσει μια πολιτική μείωσης των ανισοτήτων, μια πολιτική κοινωνικής δικαιοσύνης. Το ξέρουν πολύ καλά και για αυτό του στέρησαν το δικαίωμα να είναι υποψήφιος. Ο Λούλα είναι το σύμβολο της Βραζιλίας που θέλει να σταθεί στα πόδια της, της Βραζιλίας των αξιοπρεπών ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν από τη δουλειά τους. Όταν είδαν ότι στις δημοσκοπήσεις έφτανε στο 40% αποφάσισαν οριστικά ότι δεν θα έπρεπε να είναι υποψήφιος.
Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και οι ευρωπαϊκές δικαστικές αρχές ζήτησαν την συμμετοχή του στις προεδρικές εκλογές και τον σεβασμό των ελευθεριών και των δικαιωμάτων στη Βραζιλία.
Η απάντηση ήρθε μετά τις εκλογές, όταν ο Μπολσονάρο ανακοίνωσε ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης θα το αναλάβει ο δικαστής που έκλεισε φυλακή τον Λούλα. Αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει σε καμία δημοκρατική χώρα που σέβεται τους κανόνες του κράτους δικαίου.
* Η Δεξιά φαινόταν αποφασισμένη να κινηθεί εναντίον του Λούλα. Το ΡΤ όμως γιατί δεν προσπάθησε να βρει κάποιες εναλλακτικές λύσεις λίγους μήνες πριν τις εκλογές και όχι τον τελευταίο μήνα;
Ο Λούλα ήταν η μεγάλη ελπίδα του ΡΤ για τις εκλογές. Συνέβησαν γεγονότα που δεν τα περιμέναμε. Ένα τμήμα του κόσμου που δήλωνε ότι θα ψήφιζε Λούλα αποφάσισε να ψηφίσει Μπολσονάρο. Θα ήταν λάθος να υποστηρίξει κανείς ότι οι ψηφοφόροι του Μπολσονάρο είναι φασίστες, ρατσιστές και σεξιστές. Ο Μπλοσονάρο αποτέλεσε την υποψηφιότητα που στηρίχτηκε από το σύστημα. Κατάφεραν να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους. Στον δεύτερο γύρο, προς μεγάλη μας έκπληξη, πολλά κόμματα στήριξαν τον Μπολσονάρο. Οι μεγάλοι επιχειρηματίες δαπάνησαν μεγάλα ποσά για να τον στηρίξουν. Άνθρωποι που δεν έχουν καμιά δημοκρατική παράδοση ή ευαισθησία. Οι ελίτ της Βραζιλίας στήριξαν μαζικά τον Μπολσονάρο με ό,τι είχαν και δεν είχαν. Οι αγορές στήριξαν τον Μπολσονάρο.
* Προφανώς, αφού υποσχόταν την ιδιωτικοποίηση των πάντων! Το είδαμε και με το άλμα του χρηματιστηρίου που ακολούθησε...
Είναι προφανές ότι πανηγύρισαν τη νίκη του οι κερδοσκόποι όλου του κόσμου. Η εκλογή του Μπολσονάρο στηρίχθηκε από το Ισραήλ και τον αμερικανική Ακροδεξιά.
Στη Βραζιλία είχαμε και έναν πραγματικό πόλεμο στον κυβερνοχώρο και τα κοινωνικά δίκτυα, με ένα τσουνάμι μηνυμάτων και fake news, κυρίως από το Whatsapp, που ήταν μάλιστα προσωποποιημένα στα χαρακτηριστικά του κάθε εκλογέα. Φαίνεται ότι είχαν κάνει ένα είδος ακτινογραφίας της κοινωνίας μας και του κάθε πολίτη.
* Ο Μπολσονάρο αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται να αναλάβει την προεδρία...
Αυτό που μας απασχολεί περισσότερο είναι το μέλλον της Βραζιλίας, των ανθρώπων μας. Ο Μπολσονάρο είναι απολογητής μιας από τις πιο αιμοσταγείς δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής. Το είδωλο του είναι ένας αρχιβασανιστής, ένα κάθαρμα που βίαζε γυναίκες μπροστά στα παιδιά τους.
Φοβόμαστε ότι θα αρχίσει μια πολιτική καταστολής εναντίον των αυτοχθόνων πληθυσμών του Αμαζονίου, πίσω από την οποία κρύβονται πολλά οικονομικά συμφέροντα, και ότι θα προκαλέσει μεγάλα περιβαλλοντολογικά προβλήματα. Ήδη κάνει διαδοχικές δηλώσεις εναντίον των αυτοχθόνων, των ομοφυλοφίλων, τροφοδοτώντας την βία εναντίον των κοινοτήτων τους, μεταχειρίζεται τις γυναίκες με απαίσιο τρόπο.
Στην πράξη, βρισκόμαστε ήδη σε ένα είδος κατάστασης πολιορκίας, μιας ακήρυκτης κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Η εκτελεστική εξουσία διόρισε έναν δικαστικό ως υπουργό Δικαιοσύνης για να χρησιμοποιήσει τις δικαστικές αρχές σε διώξεις κατά των πολιτικών της αντιπάλων. Κάτι ανάλογο γίνεται στην Αργεντινή με τις διώξεις εναντίον της Κριστίνα Κίρτσνερ. Δεν είναι μόνο πρόβλημα της Βραζιλίας. Προσπαθούν να πισωγυρίσουν τη Λατινική Αμερική υποτάσσοντας τη δικαστική στην εκτελεστική εξουσία και όχι μόνο. Δύο στρατηγοί θα γίνουν υπουργοί και αρκετοί στρατιωτικοί αναβαθμίζονται σε πολιτικές θέσεις, κομματικοποιούν με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο το δικαστικό σύστημα.
Οι ελίτ της Βραζιλίας έχουν μάθει να εξοντώνουν τους πολιτικούς ή άλλους αντιπάλους τους, δεν πάσχουν από κρίσεις δημοκρατικής συνείδησης. Προχωρούν στην παρακρατική οργάνωση του κράτους, στη δημιουργία μηχανισμών τρομοκρατίας. Μας το είπαν ξεκάθαρα δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές: "Η Αριστερά στη Βραζιλία έχει δύο επιλογές, τη φυλακή ή την εξορία σε τρίτες χώρες". Η Δεξιά και η Ακροδεξιά στη Βραζιλία είναι πολύ διαφορετικές από την Ευρώπη. Η βαρβαρότητά τους δεν έχει όρια, όπως και ο νεοφιλελευθερισμός τους. Ο νέος υπουργός Οικονομικών προέρχεται από τη "Σχολή του Σικάγου" και είναι οπαδός του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου που εφάρμοσε ο δικτάτορας Πινοσέτ στη Χιλή. Ετοιμάζονται να διαγράψουν τα εργατικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Η δική μας Ακροδεξιά δεν τα βάζει με τους μετανάστες, γιατί υπάρχει ο εσωτερικός εχθρός, η Αριστερά, οι αυτόχθονες και τα κοινωνικά κινήματα. Κανείς δεν θα παραδοθεί στον φασισμό του Μπολσονάρο. Ο δημοκρατικός και προοδευτικός κόσμος θα αντισταθεί. Δεν φθάνει όμως αυτό. Πρέπει να αρχίσουμε να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις ανατροπής του φασισμού και του νεοφιλελευθερισμού, γιατί διαφορετικά δεν θα χάσουμε μόνο τη δημοκρατία, αλλά και την αξιοπρέπεια μας βλέποντας τις φαβέλες να μεγαλώνουν με νέους φτωχούς.
Η συνάντηση με τον Δημ. Παπαδημούλη
Η Βραζιλία να μην μείνει μόνη της στα χέρια ενός φασίστα
* Τι συζητήσατε στη συνάντησή σας με τον Δ. Παπαδημούλη;
Ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την κατάσταση στη Βραζιλία και εξέφρασε αμέσως τις ανησυχίες του για τη διασφάλιση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων στη χώρα μας, που νομίζω ότι εκφράζουν τις ανησυχίες όλων των δημοκρατικών, προοδευτικών και αριστερών πολιτών της Ευρώπης, τα κόμματα, τα συνδικάτα και τις κοινωνικές και συλλογικές τους εκφράσεις.
Με τον Δ. Παπαδημούλη συμφωνήσαμε να φέρουμε στην ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την ανάγκη ελέγχου της δημοκρατικής νομιμότητας στη Βραζιλία με στόχο τη δημιουργία ενός Παρατηρητηρίου για τις ελευθερίες και τη δημοκρατία στη χώρα, την προστασία του Αμαζονίου από οικολογικές καταστροφές και την απελευθέρωση του Λούλα.
Ο ίδιος εξέφρασε την ανάγκη να διοργανωθεί το συντομότερο δυνατόν μια επίσκεψη Ευρωπαίων ευρωβουλευτών στη Βραζιλία για να εκτιμήσουν από κοντά την κατάσταση και να έρθουν σε επαφή με προσωπικότητες της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής της χώρας. Με ικανοποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο Δ. Παπαδημούλης μού τόνισε επανειλημμένα ότι "η δημοκρατική και προοδευτική Βραζιλία δεν πρέπει και δεν θα μείνει μόνη της απέναντι στον Μπολσονάρο". Είχα έρθει στην Ελλάδα στις εκλογές του 2012 και είδα από κοντά τους αγώνες σας για να διώξετε το ΔΝΤ και την τρόικα από τη χώρα σας. Η αλληλεγγύη είναι σημαντικό εργαλείο. Η Ελλάδα, ο ελληνικός λαός και η αριστερή κυβέρνησή της έμειναν για πολύ καιρό μόνοι. Ξέρουμε όλοι τις αρνητικές συνέπειες που είχε. Η Βραζιλία δεν πρέπει να μείνει μόνη στα χέρια ενός φασίστα, γιατί θα αποτελέσει προηγούμενο για την Ακροδεξιά σε όλο τον κόσμο και κυρίως στην Ευρώπη όπου αναβιώνουν τα φαντάσματα του φασισμού, του ναζισμού και του ρατσισμού.
