Για όποιον παρακολουθεί τη γερμανική πολιτική σκηνή είναι περίπου αυτονόητο ότι οι Χριστιανοκοινωνιστές πολιτικοί (CSU) από τη Βαυαρία νιώθουν -κάποιοι το λένε ευθαρσώς- πρώτα Βαυαροί και μετά Γερμανοί. Όταν λειτουργούν στο κεντρικό επίπεδο, στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Βερολίνου, έχουν αποδείξει ότι προ ουδενός ορρωδούν στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τα -πραγματικά ή υποτιθέμενα- βαυαρικά συμφέροντα. Ενίοτε κόντρα στα συμφέροντα των πολιτών άλλων κρατιδίων, κόντρα στις απόψεις των Χριστιανοδημοκρατών “αδελφών” τους, ή και κόντρα στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Για παράδειγμα, τρία χρόνια παζάρευαν με την Κομισιόν πώς θα μπουν διόδια στους γερμανικούς αυτοκινητοδρόμους μόνο για τους αλλοδαπούς, μέχρι να βρουν μια φόρμουλα που να μην παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο.
Γι' αυτό και η υποψηφιότητα που έθεσε χθες ο Βαυαρός Χριστιανοκοινωνιστής Μάνφρεντ Βέμπερ, νυν επικεφαλής της Ευρωδεξιάς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για την προεδρία της Κομισιόν προκάλεσε... προβληματισμό ακόμη και στο Βερολίνο.
Μπορεί ένας Βαυαρός να διαδεχθεί τον - επίσης ευρωδεξιό- Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην ηγεσία της Κομισιόν; Μπορεί κάποιος που κουβαλάει τόσο έντονα την κουλτούρα του τοπικισμού να λειτουργήσει “ευρωπαϊκά”; Ο Βέμπερ εκτιμά πως μπορεί, έχει φροντίσει ως ευρωβουλευτής να καλλιεργήσει ένα ευρωπαϊκό και σχετικά συναινετικό προφίλ, αν και κυρίως μέσα στην οικογένεια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Επισήμως εκφράζει πάντα τη γραμμή του ΕΛΚ, αλλά προσέχει να το κάνει χαμηλόφωνα ώστε να μη συγκρουσθεί με τον ακροδεξιό αντιευρωπαϊστή Όρμπαν της Ουγγαρίας στο θέμα του κλεισίματος των συνόρων, ούτε να στεναχωρήσει τον Μητσοτάκη για το "Μακεδονικό".
Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ έδωσε το “πράσινο φως” στην υποψηφιότητα του Βέμπερ, κι αυτό δεν ήταν αυτονόητο. Μπορεί ο Βέμπερ σε σύγκριση με την υπόλοιπη ηγεσία του κόμματός του να μην είναι τόσο προσφυγοφάγος και τόσο αδιάλλακτος στα θέματα της Ευρωζώνης -αν και θυμόμαστε τις σκληρές δηλώσεις του για την Ελλάδα- αλλά δεν είναι και ο υποψήφιος των ονείρων της.
Ωστόσο, η Μέρκελ δεν είχε κανένα περιθώριο να συγκρουσθεί με την CSU λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές στη Βαυαρία- πόσο μάλλον για ένα θέμα που δεν είναι δεδομένο. Το ότι ο Βέμπερ θέλει να είναι υποψήφιος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα το θέλει και το ΕΛΚ.
Η ευρωδεξιά θα δώσει το χρίσμα στο συνέδριό της στις αρχές Νοεμβρίου -και δεν αποκλείεται να το διεκδικήσουν ο Γάλλος Μισέλ Μπαρνιέ - νυν διαπραγματευτής για το Brexit- και ο πρώην πρωθυπουργός της Φινλανδίας Αλεξάντερ Στουμπ. Αλλά ακόμη κι αν πάρει το χρίσμα, ακόμη κι αν βγει πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές το ΕΛΚ, δεν είναι βέβαιο ότι θα γίνει πρόεδρος της Κομισιόν. Θα πρέπει να βρει τις απαραίτητες συμμαχίες τόσο στην Ευρωβουλή όσο και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ίδωμεν.
