Υπάρχουν μερικές ιστορίες, που ξεκινούν μες το κατακαλόκαιρο αλλά διατηρούν τα χαρακτηριστικά κλασικών ιστοριών ενός βαρύτατου χειμώνα. Η κατάρρευση της γέφυρας στη Γένοβα συνιστά μια τέτοια περίπτωση, όπως δείχνει άλλωστε η συνέντευξη του Ραφαέλε Καντόνε, προέδρου της Αρχής για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, που έγινε κύριο θέμα στην τορινέζικη "La Stampa". Πόσο μάλλον που ο τίτλος τον οποίο επέλεξε η εφημερίδα (για τις εσωτερικές σελίδες) διαλαλεί με αποφασιστικότητα πως "Το να εμπιστεύεσαι τα πάντα στους ιδιώτες, δεν είναι δημοκρατία" -σημειωτέον δε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο παραδοσιακό αριστερό φύλλο αλλά, ούτε λίγο ούτε πολύ με την εφημερίδα της οικογένειας Ανιέλι της Φίατ...
Η Ιταλία πενθεί και συγκρούεται πολιτικά πάνω στα ερείπια της γέφυρας της Γένοβας αλλά οι εκτιμήσεις του Καντόνε υπερβαίνουν τη χώρα αφού κρούουν ένα κώδωνα που αφορά συνολικά την Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά τις πιο νεοφιλελεύθερες φωνές, που σαν τη Ν.Δ. ομνύουν στην ιδιωτικοποίηση των πάντων... Ο δε Ραφαέλε Καντόνε δεν δίνει στίγμα σκληρών... "αριστερών ψευδαισθήσεων", κάθε άλλο -όταν ερωτάται τι άποψη έχει για τις επανεθνικοποιήσεις, απαντά πως πρόκειται για μια πολιτική επιλογή που δεν του αρμόζει. Ακριβώς γι' αυτό, όμως, έχει μεγαλύτερη αξία να ακούς, να διαβάζεις έστω από τα χείλη του την εκτίμηση ότι υπάρχει ένας κίνδυνος "δημοκρατικής ρήξης": "Αν, όποιος έχει την εξουσία να ασκεί μεγαλύτερη πίεση μετράει περισσότερο από δεκάδες εκατομμύρια πρόσωπα, η διαφάνεια γίνεται λέξη κενή και υποκριτική", προειδοποιεί ο επικεφαλής της ιταλικής Αρχής για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς...
Δεν σταματά εκεί. Περιγράφοντας ένα μοντέλο που η Ελλάδα βίωσε ως μια από τις αιτίες που οδήγησαν στα Μνημόνια και που οι εκπρόσωποι εκείνου του πολιτικού συστήματος εξακολουθούν να διαφημίζουν ως τη μαγική συνταγή για ταχεία ανάπτυξη -μαζί βεβαίως με την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και τα "παρωχημένα οκτάωρα"- ο Καντόνε δηλώνει χωρίς περιστροφές πως η συνολική εικόνα είναι καθαρή: έχει παγιωθεί "ένα απαράδεκτο επίπεδο οικειοποίησης των δημόσιων αγαθών, μια μαύρη τρύπα σε ένα κομβικό πεδίο της δημοκρατικής ζωής"...
Το σημείο κλειδί, όπως το περιγράφει είναι οι έλεγχοι που δεν λειτουργούν, οι έλεγχοι που υπονομεύονται ακόμα και από την κρατική γραφειοκρατία. Και αυτό είναι ένα κρίσιμο πεδίο αν αναλογιστούμε τις προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για διαδικασίες fast track και απλούστευση ελεγκτικών διαδικασιών, πόσο μάλλον για ιδιώτες ελεγκτές, στο όνομα πάντα των επενδύσεων... "Μιλάμε για τους αυτοκινητόδρομους αλλά ισχύει και για άλλους κομβικούς τομείς", επισημαίνει ο Καντόνε: "Ο παραχωρησιούχος κάνει ό,τι θέλει, συμπεριφέρεται σαν να ήταν ο ιδιοκτήτης και κανείς δεν τον ελέγχει", απαντά αναφορικά και με τις καταγγελίες που έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας στην Ιταλία για δημόσιους ελεγκτές, που είχαν εργαστεί νωρίτερα στην ελεγχόμενη εταιρεία ή για παραρτήματα συμβάσεων που παραμένουν κρυφά...
Από εδώ και πέρα η συνέντευξη κινείται σε μονοπάτια όλο και πιο σχετικά με τη συγκεκριμένη υπόθεση. Υπάρχει όμως μια τελευταία ερώτηση του δημοσιογράφου, για τις κρυφές συμβάσεις, που αξίζει να θυμόμαστε κάθε καλοκαίρι και κάθε χειμώνα: "Ύποπτη μυστικότητα;". "Θεμιτή ερώτηση, αν και δεν μου την επιτρέπω" απαντά μειλίχια εκείνος για να συμπληρώσει: "Θέλω να ελπίζω πως όχι. Γενικώς, δεν επικαλείται μυστικά όποιος δεν έχει τίποτα να κρύψει"...
