Το βίντεο είναι πετυχημένο. Μια συρραφή από στιγμιότυπα που περιγράφουν τη Γερμανία του 2018, με ήρεμα πλάνα και μουσική υπόκρουση γεμάτη ζωντάνια. Εμφανίζεται η συνταξιούχος Σούζι Νόιμαν, μια γυναίκα που κάποτε στεκόταν στη σκηνή πλάι στον τότε πρόεδρο του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, να μιλάει για νέες εργαζόμενες που ξέρουν μόνο από εξάμηνες συμβάσεις και δεν έχουν ιδέα πώς θα τα βγάλουν πέρα με ένα παιδί.
Καθισμένη στο παγκάκι μιλάει η Νάντα, δημοσιογράφος με καταγωγή από τη Συρία, για τον φόβο της απέναντι στη δεξιά στροφή στη Γερμανία και λέει ότι θα ευχόταν οι πολιτικοί να προσέχουν "ποια στερεότυπα ανακυκλώνουν".
Όρθιος στο πάρκο ένας νεαρός κηπουρός, που δηλώνει ψηφοφόρος του SPD πάππου προς πάππου, υποστηρίζει ότι εργαζόμενοι σαν κι αυτόν θα έπρεπε να αμείβονται καλύτερα.
Ένας εύσωμος γηραιός δήμαρχος εκφράζει την ανησυχία του για την έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους των νεότερων στο χωριό του να ασχοληθούν με την τοπική πολιτική.
Ένας μαύρος DJ φλυαρεί για τη μουσική και παρεμπιπτόντως αναφέρει ότι είναι "τουλάχιστον περίεργο" που από το φθινόπωρο του 2015 πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν να καθίσουν πλάι του στο μετρό, επειδή τον περνάνε για πρόσφυγα.
Ένας παπάς μιλά για τους κινδύνους που εγκυμονεί για την κοινωνική συνοχή ο "φορτισμένος τρόπος" με τον οποίο κάποιοι πολιτικοί επιτίθενται στο Ισλάμ.
Είναι όλοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας στη Γερμανία του 2018. Μιλάνε κανονικά, διακρίνεις στον ήχο της φωνής τους τη διάλεκτο της περιοχής όπου ζουν, ασκούν κριτική σε συνθήκες που μοιράζονται με πάρα πολλούς άλλους, δίνουν την αίσθηση ότι θέλουν να τις αλλάξουν. Θα μπορούσε να είναι ένα προεκλογικό βίντεο της νεολαίας του SPD ή των Πράσινων του Βερολίνου-, αν και σαφώς καλύτερο. Πιο προσεγμένο, πιο μαχητικό, πιο αγαπησιάρικο.
Το βίντεο αυτό είναι η πρώτη εμφάνιση της κίνησης "Ξεσηκωθείτε" ("Aufstehen"). Μιας κίνησης που έχει αναγγείλει εδώ και καιρό η Σάρα Βάγκενκνεχτ, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Αριστεράς. Μιας κίνησης που θέλει να ξεπεράσει τα στενά όρια του κόμματος, να χωρέσει αριστερούς και σοσιαλδημοκράτες, Πράσινους και ανήσυχους κοινωνικά φιλελεύθερους που δεν αντέχουν τη δεξιά στροφή στη χώρα.
Σε λιγότερο από ένα μήνα, στις 4 Σεπτεμβρίου, η Βάγκενκνεχτ θέλει να παρουσιάσει το μανιφέστο αυτής της κίνησης - και τους ανθρώπους που θέλουν να αγωνιστούν μαζί της.
Η προϊστορία...
Η αρχική ιδέα της κίνησης, όπως είχε διατυπωθεί από τη Βάγκενκνεχτ και τον πρώην πρόεδρο του SPD, συνιδρυτή της Αριστεράς - και σύζυγό της- Όσκαρ Λαφοντέν, ήταν κάπως διαφορετική. Το όνομα που κυκλοφορούσε την άνοιξη ήταν "Fairland" -"Δίκαιη Χώρα"- και η κίνηση είχε πολλά στοιχεία γερμανικού "πατριωτισμού", ως προσπάθεια να κρατήσουν τους αριστερούς μακριά από τα συνθήματα της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), υιοθετώντας όμως κάποια από τα θέματά της.
Στις πρώτες εκδοχές της Fairland γινόταν λόγος για περισσότερη "πολιτιστική αυτονομία" και περισσότερη "ταυτότητα", ως κράτημα στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης. Επίσης ήταν έντονος ένας συνολικός ευρωσκεπτικισμός. Στη νέα εκδοχή του "Ξεσηκωθείτε" η στάση έναντι της Ευρώπης μοιάζει πολύ με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, των Podemos ή της αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας - όπου έχει απομείνει: "Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προοπτική ως ένας χώρος προστασίας και αναδημιουργίας και όχι ως καταλύτης μιας άγριας παγκοσμιοποίησης της αγοράς".
...και η πολυχρωμία
Όπως φαίνεται και από το βίντεο που περιγράψαμε, η κίνηση αποφάσισε να "αγκαλιάσει" την πολυπολιτισμικότητα της σημερινής Γερμανίας (άλλωστε, εν έτει 2018, τουλάχιστον ο ένας στους πέντε πολίτες της χώρας έχει καταγωγή από κάπου αλλού) και παράλληλα να απευθυνθεί σε όλους όσοι θέλουν κάτι να αλλάξει στη χώρα στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Κι επειδή ο στόχος -σύμφωνα με το όσα έχει πει η Βάγκενκνεχτ μέχρι τώρα- δεν είναι ένα νέο κόμμα, αλλά μια προσπάθεια να στηθεί μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική συμμαχία αριστερότερα του Κέντρου, πολλοί εντός και εκτός Γερμανίας περιμένουν με αγωνία να δουν ποια θα είναι τα πρώτα βήματα της κίνησης και ποιοι θα τη στηρίξουν δημόσια.
Το νέο τοπίο
Για την ώρα οι πρώτοι που βγήκαν με ένα κείμενό τους στο "Spiegel" να εκφράσουν τη συμπάθειά τους για την κίνηση είναι η Πράσινη Άντιε Φόλμερ, η Αριστερή Σέβιμ Ντάντελεν και ο Σοσιαλδημοκράτης Μάρκο Μπίλοφ. Το τρίο έχει ενδιαφέρον, καθώς η πρώτη είναι μια από τις "μεγάλες κυρίες" του οικολογικού κινήματος και έχει διατελέσει και αντιπρόεδρος της γερμανικής Βουλής, η δεύτερη είναι από τα πιο δημοφιλή στελέχη της Αριστεράς - σε αντίθεση με τη Βάγκενκνεχτ, που διχάζει κι έχει μόνο είτε φανατικούς φίλους είτε ορκισμένους εχθρούς μέσα στο κόμμα της- και ο τρίτος, αν και ανήκει στην αριστερή μειοψηφία του SPD, είναι βουλευτής του Ντόρτμουντ, της ψυχής της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.
Το τρίο επίσης σηματοδοτεί ένα παλαιό όνειρο - το οποίο πέντε χρόνια νωρίτερα είχε, αριθμητικά τουλάχιστον, τη δυνατότητα να γίνει πραγματικότητα: μια αριστερή "κοκκινο-κοκκινο-πράσινη" διακυβέρνηση στη Γερμανία. Ωστόσο, τότε που τα τρία μη δεξιά κόμματα είχαν μια έστω ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, το SPD προτίμησε να μείνει στην αγκαλιά της "γυναίκας αράχνης", ένα κομμάτι της Αριστεράς με επικεφαλής τη Βάγκενκνεχτ δεν ήθελε να ακούσει για κυβερνητική συμμετοχή και οι μισοί Πράσινοι είχαν ήδη αρχίσει να φλερτάρουν με μια στρατηγική συμμαχία με τη Χριστιανοδημοκρατία της Μέρκελ.
Πέντε χρόνια μετά, το πολιτικό τοπίο στη Γερμανία είναι εντελώς διαφορετικό, με καταλύτη την ακροδεξιά AfD. H Χριστιανοδημοκρατία είναι εσωτερικά διασπασμένη υπό την πίεση και του αδελφού κόμματος της Βαυαρίας, που προσπαθεί να βγει στην AfD από τα δεξιά και χάνει συνεχώς δυνάμεις. Το SPD είναι σε ελεύθερη πτώση, καθώς επέλεξε και πάλι τον εναγκαλισμό με τη Μέρκελ. Οι Πράσινοι κρατάνε τις δυνάμεις τους και είναι ανοιχτοί και σε δεξιές και σε αριστερές συμμαχίες. Και η Αριστερά είναι καθηλωμένη στο 10%.
Αριθμητικά δεν υπάρχει πια ούτε κεντροδεξιά ούτε κεντροαριστερή πλειοψηφία. Το πρόβλημα με το "Ξεσηκωθείτε", λοιπόν, είναι ότι άργησε πέντε χρόνια. Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Στις 4 Σεπτεμβρίου θα δούμε τα πρώτα δείγματα γραφής -κι αν θα έχει τη δυναμική να αλλάξει κάτι στη Γερμανία.
