"Γεωμηχανική" ονομάζεται η επιστήμη που ασχολείται με την παρέμβαση στα παγκόσμια συστήματα. Σε θεωρητικό επίπεδο για την ώρα, και με προσομοιώσεις. Κάποιοι επιστήμονες θεωρούν ότι με μεθόδους Γεωμηχανικής θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα, κάποιοι άλλοι φοβούνται μήπως οι παρενέργειες κατά την επίλυση του προβλήματος αποδειχθούν πιο επικίνδυνες από το πρόβλημα.
Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται σαν επιστημονική φαντασία, αλλά δεν είναι. Ο άνθρωπος έχει από καιρό αποδείξει ότι μπορεί να επηρεάζει το παγκόσμιο κλίμα από τότε που άρχισε να καίει τους υδρογονάνθρακες. Έκτοτε στέλνουμε στην ατμόσφαιρα όλο και περισσότερα αέρια, που έχουν αποτέλεσμα να αλλάζουν το κλίμα αυξάνοντας τη θερμοκρασία του πλανήτη. Θεωρητικά, λοιπόν, θα μπορούσαμε να βρούμε εκείνες τις τεχνολογίες που να αναστρέψουν την υπερθέρμανση -και πολλοί επιστήμονες ερευνούν σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Μια ιδέα που θεωρείται υλοποιήσιμη, αλλά αργή και ακριβή είναι η απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα (Carbon Dioxide Removal) με χημικές αντιδράσεις που θα το "δένουν" και θα το "θάβουν". Πρόκειται για ένα είδος αναστροφής αυτού που κάνουμε σήμερα, βγάζοντας από τα σπλάχνα της Γης το πετρέλαιο και το αέριο.
Μια δεύτερη ιδέα είναι να ελεγχθεί η ηλιακή ακτινοβολία (Solar Radiation Management) με καθρέφτες και ομπρέλες. Αυτή στηρίζεται στη γνώση ότι κάθε ώρα η ηλιακή ακτινοβολία φτάνει περίπου τα 174 τρισεκατομμύρια βατ. Το 25% αυτής της ακτινοβολίας είτε αντανακλάται (η αρχή του καθρέφτη) είτε απορροφάται στα υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας (η αρχή της ομπρέλας).
Η “αρχή του καθρέφτη” ήδη εφαρμόζεται και η εφαρμογή της θα μπορούσε να διευρυνθεί. Τα λευκά οικήματα, οι λευκές σκεπές, οι μεγάλες λευκές επιφάνειες, νέες τεχνητές υδάτινες επιφάνειες, η συστηματική καλλιέργεια ανοιχτόχρωμων φυτών, το άσπρισμα βραχωδών και ερημικών περιοχών θα μπορούσαν να μειώσουν την ηλιακή ακτινοβολία που φτάνει στο έδαφος.
Εναλλακτικά θα μπορούσε να στηθεί μια τεράστια ομπρέλα από πετρώματα ή πανιά στο λεγόμενο σημείο Lagrange-1. Αυτό απέχει 1,5 εκατομμύριο χιλιόμετρα από τη Γη - και όσα αντικείμενα βρεθούν εκεί κινούνται παράλληλα με τη Γη γύρω από τον ήλιο. Βέβαια γι' αυτή την ομπρέλα θα χρειαστεί μια αστρονομική ποσότητα υλικών και εξαιρετική ακρίβεια για να τοποθετηθούν αυτά στο σωστό σημείο.
Αν υποθέσουμε ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, θα είναι απίστευτα ακριβό. Και μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνο. Διότι, αν υποθέσουμε ότι λειτουργεί, θα έχουμε λιγότερο φως, το οποίο δεν σημαίνει μόνο λιγότερη ζέστη, αλλά και λιγότερη ενέργεια που προκύπτει από τη φωτοσύνθεση, άρα λιγότερη τροφή. Διότι, όσο κι αν ακούγεται μπακάλικο, κάθε θερμίδα που τρώμε παράγεται έμμεσα από το φως του ήλιου. Μια τέτοια ομπρέλα λοιπόν θα φρενάρει την κλιματική αλλαγή, αλλά θα μειώσει και τη σοδειά. Σε έναν πλανήτη που αυξάνεται και πληθύνεται.
Περίπου σαν ομπρέλα λειτουργούν οι μεγάλες εκρήξεις ηφαιστείων, γι' αυτό και οι επιστήμονες ξέρουν τις παρενέργειες. Όταν για παράδειγμα το 1991 εξερράγη το Πινατούμπο, στέλνοντας στην ατμόσφαιρα 20 εκατομμύρια τόνους διοξείδιο του θείου, μειώθηκε κατά 2,5% η ηλιακή ακτινοβολία κι έπεσε κατά μισό βαθμό Κελσίου η θερμοκρασία του πλανήτη. Αντιστοίχως μειώθηκε η σοδειά εκείνης της χρονιάς.
