Live τώρα    
19°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
16.2°C20.7°C
2 BF 53%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
17 °C
15.2°C17.7°C
1 BF 74%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C16.6°C
3 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.0°C18.0°C
2 BF 59%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
15.9°C15.9°C
0 BF 55%
Υπάρχει λόγος / Αφέθηκαν να πεθάνουν
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Υπάρχει λόγος / Αφέθηκαν να πεθάνουν

Του Κώστα Καναβούρη

Μία και μόνο είδηση, μόνο μερικές λέξεις και αιώνες ολόκληροι οπισθοδρόμησης με μιας, αιώνες ολόκληροι πίσω από τα κεκτημένα του ανθρώπινου πολιτισμού, αιώνες βαρβαρότητας δηλαδή, αφού ο ανθρώπινος πολιτισμός ξεκινάει ακριβώς από τον σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και τη ζωή γενικώς. Τη ζωή πάντων και πασών, τη ζωή του ίδιου του πλανήτη.

Η είδηση είναι απλή, με όλη την ανατριχιαστική απλότητα της φρίκης: την περασμένη εβδομάδα μια γυναίκα και το μωράκι της αφέθηκαν από τις λιβυκές αρχές να πεθάνουν, εγκαταλείφθηκαν στα νύχια του θανάτου μέσα σε μια βάρκα της προσφυγιάς και της άγριας μετανάστευσης. Εκείνης της μετανάστευσης από την απελπισία στην αμυδρή ελπίδα. Εκείνης της μετανάστευσης που κουβαλάει λαθραίες ψυχές, αφού λαθρομετανάστες ονομάζουν τους απελπισμένους του τυφλού και απόλυτου φόβου οι καθ’ ημάς «πατριώτες», οι επαγγελματίες της οργής εναντίον των «ξένων» που θέλουν να τους κάνουν «τη ζωή δύσκολη» ώστε να τους αποθαρρύνουν από το να έρχονται. Γιατί τα σύγχρονα μοντέρνα τέρατα αδυνατούν να αντιληφθούν (ναι, η απανθρωπία είναι μορφή βαριάς βλακείας) ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν έρχονται, φεύγουν, τους διώχνουν από τις πατρογονικές τους εστίες, από τις θήκες των προγόνων, ο απόλυτος τρόμος της φτώχειας, της αρρώστιας, ο απόλυτος τρόμος μιας ζωής εν κινδύνω. Και, αντί για ζωή, συναντούν τον θάνατο.

«Αφέθηκαν να πεθάνουν» λέει η είδηση που έφερε στην επιφάνεια (εν αντιθέσει με τους ανθρώπους που πήγανε στον πάτο του Άδη) η ισπανική ΜΚΟ Proactiva Open Arms. Μια γυναίκα κι ένα βρέφος ανασύρθηκαν νεκροί ανάμεσα στα συντρίμμια της βάρκας (σ.σ.: τα στοιχεία από την «Εφημερίδα των Συντακτών») επειδή «αφέθηκαν να πεθάνουν».

Τρεις λέξεις, ένα παγκόσμιο έγκλημα καθοσιώσεως. «Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι όπως η πτώση ενός μεγάλου έθνους» έγραφε ο νομπελίστας Τσέσλαβ Μίλος.

Και πανηγυρίζουν για την πτώση των μεγάλων εθνών οι Όρμπαν και οι Κουρτς κι όλα τα τέρατα της Ακροδεξιάς και του φασισμού. Ακριβώς για να προστατέψουν υποτίθεται το δικό τους έθνος!

Από τι; Από μια γυναίκα κι ένα βρέφος! «Τα ιταλικά λιμάνια θα τα δουν σε καρτ ποστάλ» αλυχτάει κανιβαλίζοντας τους νεκρούς, μεθυσμένος από έπαρση ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών (και πολιτικό ίνδαλμα του αντιπροέδρου της Ν.Δ. Άδωνι Γεωργιάδη) Ματέο Σαλβίνι. Στον τερατώδη κόσμο του, βλέπεις, είναι επιτυχία η μείωση των αναχωρήσεων και των αφίξεων των κολασμένων της Γης. Ε, βέβαια, όσο περισσότερες μανάδες με τα μωρά τους αφήνονται να πεθάνουν, τόσο πιο δύσκολη θα γίνεται η μαύρη απελπισία των υπολοίπων και δεν θα έρχονται. Ούτε καν από τις καρτ ποστάλ. Απλή αριθμητική των τεράτων. Απλή μπακαλική για μια ανθρωπότητα που σφαδάζει αβοήθητη κι αφήνεται να πεθάνει ως «άχρηστη ζωή». Για να μπορεί ο «χρήσιμος» Πρόεδρος των ΗΠΑ να καθυβρίζει την ανθρώπινη ύπαρξη χωρίζοντας τους γονείς από τα παιδιά τους, πολλαπλασιάζοντας τη βαρβαρότητα της τυφλής ζωής, με πολλαπλασιαστή την τυφλή απόγνωση. Ο «χρήσιμος» Τραμπ που κλείνει τα αλλόφρονα από τρόμο παιδάκια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Αυτός λοιπόν είναι ο κόσμος που μας αξίζει να ζούμε; Ο κόσμος που, όταν δεν σκοτώνει τους πιο αδύναμους, τους αφήνει να πεθάνουν; Άδικα πήγαν οι στρατιές των φωτεινών ανθρώπων που επί αιώνες αγωνίστηκαν με όπλο τη ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο; Όμως το χθεσινό αύριο είναι το σημερινό σήμερα. Και μοιάζει απελπιστικά με ένα σήμερα χωρίς αύριο. Αυτό χρειάζεται να σκεφτούμε όσοι νομίζουμε πως η τραγωδία είναι μακριά και κάπως εμείς θα τη γλιτώσουμε.

Αυτό, πέρα από απάνθρωπο, είναι τερατωδώς ηλίθιο. Γιατί η τραγωδία δεν είναι πρόβλημα γεωγραφίας. Είναι πρόβλημα χρόνου. Και ο χρόνος είναι τώρα. Επειγόντως τώρα που λείπει πολύς ουρανός από τις μέρες μας. «Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει» όπως σοφά λέει ο μεγάλος Αλεξανδρινός.

Στον τερατώδη κόσμο του Σαλβίνι, του Όρμπαν, του Κουρτς είναι επιτυχία η μείωση των αναχωρήσεων και των αφίξεων των κολασμένων της Γης. Απλή αριθμητική των τεράτων

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL