Οι παρατηρητικοί των γαλλικών πραγμάτων θα είχαν σίγουρα προσέξει ότι, παρά την εσωκομματική του ήττα (από τον πρωθυπουργό του, όταν ήταν Πρόεδρος, Φρανσουά Φιγιόν) κατά τη διεκδίκηση του χρίσματος εν όψει των προεδρικών εκλογών της άνοιξης του 2017, ο Νικολά Σαρκοζί δεν επέδειξε τη συνηθισμένη του εμμονή. Ούτε δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα προκειμένου να αποσπάσει την πρώτη θέση. Ήταν σαν να έκανε κάποιου είδους αγγαρεία. Δεν κυνήγησε, όπως κάνει πάντα, την πρώτη θέση. Σαν να γνώριζε κάτι. Σαν να γνώριζε ότι, ούτως ή άλλως, θα βρεθει μπροστά στο παρελθόν του... Ή ότι το παρελθόν αυτό δεν πρόκειται να τον αφήσει ήσυχο. Πράγμα που έγινε με την έρευνα για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας το 2007 από τον τότε δικτάτορα της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι. Οι 48 ώρες της ανάκρισής του στις αρχές της εβδομάδας δείχνουν τη σοβαρότητα της υπόθεσης (που δεν είναι η μόνη που αντιμετωπίζει ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας).
Τελικά, ο Σαρκοζί βγήκε από τα ανακριτικά γραφεία του Τμήματος Οικονομικών και Φορολογικών Παραβάσεων, στο παρισινό προάστιο της Ναντέρ, με την κατηγορία της "παθητικής διαφθοράς". Η έρευνα ξεκίνησε την άνοιξη του 2013 για κατάχρηση δημοσίων πόρων και ενεργητική και παθητική διαφθορά και, τον περασμένο Ιανουάριο, διευρύνθηκε σε γεγονότα που σχετίζονται με "παράνομη χρηματοδότηση προεκλογικής εκστρατείας". Το γεγονός ότι αφορούσε τον άνθρωπο που κατείχε το ύπατο αξίωμα της χώρας δεν εντυπωσίασε ούτε επηρέασε τους ανακριτές, που έκαναν, με υπομονή και σύστημα, όλες τις απαραίτητες ενέργειες και έρευνες. Και, κυρίως, συγκεντρώνοντας πολλές μαρτυρίες που "δένουν" την υπόθεση σε βάρος του Σαρκοζί. Ειδικά μαρτυρίες που προέρχονται από πρώην ιθύνοντες της Λιβύης. Μεταξύ τους κι ενός ισχυρού, το πάλαι ποτέ, παράγοντα: του Γαλλολιβανέζου διαμεσολαβητή Ζιάντ Τακιεντίν. Όλοι τους ισχυρίζονται πως πράγματι υπήρξε παράνομη χρηματοδότηση της εκστρατείας του Σαρκό.
Από την πλευρά του τελευταίου, πέρα από τη νομική υποστήριξη, συγκεντρώνονται και υποστηρικτικές μαρτυρίες που επιχειρούν να αποδομήσουν την έρευνα και τους δικαστές (παντού τα γνωστά δηλαδή). Έτσι, ο πρώην υπουργός Εσωτερικών (επί Σαρκοζί) και νυν ευρωβουλευτής του δεξιού κόμματος Les Republicains Μπρις Ορτφέ, που πέρασε κι αυτός από ανάκριση, έγραψε ότι "οι διευκρινίσεις που δόθηκαν πρέπει να επιτρέψουν να κλείσει μια σειρά λαθών και ψεμάτων". Από την πλευρά τους, και άλλα μέλη της πολιτικής οικογένειας του Σαρκό έσπευσαν να τον υποστηρίξουν. Έτσι, ο πρώην πρωθυπουργός Ζαν Πιέρ Ραφαρέν, κατήγγειλε "εντυπωσιακή σκηνοθεσία", προσθέτοντας ότι "στις πολιτικές υποθέσεις η Δικαιοσύνη μας δεν μοιάζει ήρεμη", ενώ αναρωτήθηκε: "Προς τι όλο αυτό το θέαμα; Η Δικαιοσύνη δεν κερδίζει τίποτε με το να είναι θεαματική. Εμφανίζεται νευρική κι αυτό δεν είναι καλό για τη Δημοκρατία". Περί της ταμπακέρας όμως, τίποτε... Το βέβαιο είναι ότι τέτοιου είδους δηλώσεις ουδόλως εντυπωσιάζουν τις ανακριτικές αρχές, που συνεχίζουν να συλλέγουν στοιχεία.
Ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι προς στήριξη του Σαρκοζί σπεύδουν και... αντίπαλοί του, όπως η Μαρίν Λεπέν, η οποία, ω του θαύματος, έχει και αυτή ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη για την υπόθεση της πληρωμής συνεργατών της. Η ακροδεξιά πολιτικός έβαλε λοιπόν θέμα σχετικά με την "ουδετερότητα" του ανακριτή Σερζ Τουρέν, που ήδη πέρσι τον Φεβρουάριο είχε παραπέμψει τον Σαρκοζί ενώπιον του δικαστηρίου για άλλη υπόθεση σχετικά με τα οικονομικά της εκστρατείας του το 2007. "Με τον Σαρκοζί έχω βρεθεί πολιτικά αντιμέτωπη, αλλά με σοκάρει, ως δικηγόρο, το γεγονός ότι, ανεξαρτήτως υποθέσεως, είναι πάντα ο ίδιος ανακριτής που ορίζεται". "Πιστεύω ότι υπάρχει θέμα και ότι δημιουργούνται υπόνοιες για την ουδερότητα του δικαστικού" πρόσθεσε η ίδια. Με τέτοιου είδους υποστηρικτές, ένα είναι βέβαιο: ότι ο πρώην Πρόεδρος δεν έχει κανέναν λόγο αισιοδοξίας...
