Live τώρα    
17°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
13.4°C18.7°C
3 BF 63%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
12.0°C16.9°C
1 BF 66%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.3°C16.6°C
2 BF 61%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
13.8°C18.0°C
2 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
10 °C
9.9°C14.6°C
2 BF 76%
"Να βγούμε από το σκοτάδι της ισοπέδωσης"
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

"Να βγούμε από το σκοτάδι της ισοπέδωσης"

“Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε για να φτιάξουμε μια νέα Αριστερά, γιατί ζούμε στο σκοτάδι της πολιτικής και πολιτιστικής ισοπέδωσης που μας επέβαλαν μετά το μεγάλο κίνημα του '68 και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση”, υπογράμμισε στην "Αυγή” ο Πάολο Πιετράντζελι, ο τραγουδοποιός του ιταλικού '68, με τα τραγούδια του να έχουν περάσει στις νεώτερες γενιές διαμέσου και των διασκευών των Modena City Rambres, Banda Bassotti και άλλων συγκροτημάτων, ξεπερνώντας εδώ και πολλά χρόνια τα ιταλικά σύνορα. Ο Π. Πιετράντζελι συνεργάστηκε αργότερα με τον Βισκόντι και τον Φελίνι και ασχολήθηκε με την τηλεόραση, ενώ στις βουλευτικές εκλογές της 4ης Μαρτίου είναι υποψήφιος του ψηφοδελτίου Εξουσία στον Λαό.

* Τραγουδήσατε με πάθος το '68 και ορισμένα από τα τραγούδια σας στέκονται μαζί με την Bandiera Rossa και το Bella Ciao στην ψυχή της Αριστεράς και κυρίως της αριστερής νεολαίας και όχι μόνο της ιταλικής. Πέρσι γιορτάσαμε τα 100χρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης και φέτος θα γιορτάσουμε τα 50χρονα του Μάη του '68. Πώς ζήσατε εκείνη την περίοδο;

Την έζησα πάρα πολύ καλά, με μεγάλο πάθος και μεγάλες προσδοκίες που σου σημαδεύουν τη ζωή. Ήταν μια έντονη και για την Ιταλία μακρά περίοδος αλλαγών, γιατί το ιταλικό '68 κράτησε πολλά και δύσκολα χρόνια. Ζήσαμε όμως μέσα σε μια μεγάλη παρεξήγηση, ένα είδος αυταπάτης, γιατί νομίζαμε ότι ζούσαμε την αυγή μιας νέας εποχής για όλο τον κόσμο, αλλά στην πράξη ζούσαμε τη δύση μιας μεγάλης εποχής για την απελευθέρωση του ανθρώπου που είχε πυροδοτήσει η Οκτωβριανή Επανάσταση. Σήμερα βρισκόμαστε στο σκοτάδι.

* Δεν έχουμε σήμερα “το σφυρί και το δρεπάνι” για να χτυπήσουμε το σύστημα, όπως λέτε στην “Κοντέσα”;

Ακριβώς. Χάσαμε την προοπτική, το όραμα, την προσδοκία ότι οικοδομούμε την πανανθρώπινη Ιστορία καταργώντας την εκμετάλλευση. Στο τέλος μας ήρθε και η παγκοσμιοποίηση, που μας οδήγησε σε μια πολιτιστική ισοπέδωση. Εάν σήμερα έβγαινε ένα συγκρότημα σαν τους Beatles, πιθανώς δεν θα τους έπαιρνε είδηση κανείς. Η σημερινή πολιτιστική βιομηχανία επιζητεί την ισοπέδωση και την επανάληψη, όχι την καινοτομία. Ελπίζω να έχουμε ένα νέο '68, αυτή τη φορά διαμέσου της πληροφορικής, αλλά προς το παρόν δεν το βλέπω. Μετά τον πόλεμο το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα “παντρεύτηκε”, για παράδειγμα, τον κινηματογράφο, ενώ η τηλεόραση είχε μπει στην “Β' Κατηγορία”. Η τηλεόραση αφέθηκε στα χέρια πρώτα των Χριστιανοδημοκρατών και μετά στα χέρια του Μπερλουσκόνι. Η πολιτιστική ηγεμονία χάθηκε και από τέτοια λάθη. Δεν είμαι ξερόλας, “επαγγελματίας πολιτικός”. Αισθάνομαι ότι είμαι ένας απλός άνθρωπος της Αριστεράς που στάθηκα πάντα στο πλευρό της.

* Πώς αισθάνεστε όταν ακούτε τους νέους να τραγουδούν ακόμη με πάθος τα τραγούδιά σας;

Είναι ευχάριστο συναίσθημα, αλλά μερικές φορές σκέφτομαι ότι από τότε το πολιτικό τραγούδι δεν προχώρησε πολύ.

* Θα πρέπει λοιπόν να δημιουργήσουμε νέα κινήματα για να έχουμε νέες γενιές τραγουδοποιών;

Αυτό είναι πολιτικό και πολιτιστικό καθήκον. Δεν θα πρέπει να καταδικαστούμε να ακούμε πάντα τα ίδια τραγούδια. Τα τραγούδια της γενιάς μου αποτέλεσαν τα “οχήματα” του κινήματος. Δεν ακούστηκαν ποτέ από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και δεν είχαν μεγάλη κυκλοφορία δίσκων. Περνούσαν από στόμα σε στόμα και από παρέα και παρέα. Με αυτή την έννοια ήμασταν οι τελευταίοι τραγουδοποιοί μιας προφορικής κουλτούρας που χάνεται στην εποχή του Ομήρου. Σήμερα τα κινήματα είναι πολύ μικρά. Επικοινωνούν με τα κινητά και την πληροφορική. Εμείς αποτελούμε τα απομεινάρια, τα κειμήλια του παλιού κόσμου. Την ίδια στιγμή όμως, εάν πάρουμε για παράδειγμα την “Κοντέσα”, έχει ακόμη έναν εξαιρετικό συμβολισμό γιατί θέλει να τα αλλάξει όλα. Σήμερα οι περισσότεροι νέοι δεν ξέρουν καν τι συμβολίζει το σφυροδρέπανο. Με ευχαριστεί το γεγονός ότι το τραγουδούν ελπίζοντας να αλλάξουμε τον κόσμο.

* Αναφερθήκατε στην προφορική παράδοση και το λαϊκό τραγούδι. Πώς ήταν η εμπειρία σας από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 έως το 1968 και ό,τι ακολούθησε στην Ιταλία για περίπου δύο δεκαετίες;

Μερικοί από εμάς βρεθήκαμε σε ένα πολιτιστικό κίνημα, τους “Δίσκους του Ήλιου”, τον “Νέο Ιταλό Τραγουδοποιό”, καταγράφοντας τις λαϊκές κουλτούρες της χώρας μας, που είχε προσπαθήσει να διαγράψει η 20χρονη φασιστική δικτατορία και η 20χρονη διακυβέρνηση από την Χριστιανική Δημοκρατία. Με το '68 καταφέραμε να συνεχίσουμε την πλούσια λαϊκή μας κληρονομιά κάνοντας τραγούδια το “μεγάλο βιβλίο της Ιστορίας” της εποχής μας. Τα τραγούδια αυτά ήταν οι σημειώσεις και οι σκέψεις που με μια μελωδία περιέγραφαν τον επείγοντα χαρακτήρα της στιγμής. Γι' αυτό αποτελούν τη συνέχιση της ιταλικής λαϊκής κουλτούρας που περιγράφει την έκτακτη κατάσταση ανάγκης που ζούσαν οι καταπιεσμένοι άνθρωποι. Δεν είχαμε μάλιστα καμιά σκέψη για το πώς θα πουλήσουμε δίσκους ή πώς θα γίνουμε πιο αρεστοί στο πλατύ κοινό κάνοντας εκπτώσεις σε αυτά που πιστεύαμε. Περιγράφαμε με την ψυχή και την καρδιά μας τη ζωή του προλεταριάτου, των απόκληρων και των περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων και ατόμων.

* Ποιος εξιστορεί τη ζωή των σημερινών προλετάριων;

Η πολιτιστική ισοπέδωση που βιώνουμε προσπαθεί να διαγράψει οποιαδήποτε προσπάθεια των τραγουδιών αυτού του είδους. Θέλει να επιβάλει μια γενικευμένη “βουβαμάρα”. Δεν υπάρχουν πια τα τραγούδια του κόσμου της εργασίας, τα αυτοσχέδια τραγούδια των γυναικών στους ορυζώνες ή των εργατών στα εργοστάσια. Δεν υπάρχουν τα τραγούδια των πρεκάριων νέων που να εξιστορούν τη ζωή τους.

* Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε ξανά με την πολιτική;

Δεν μπορώ να βλέπω την Αριστερά να υποβαθμίζεται σε Επιτροπές Επιχειρηματιών, που προσπαθούν να επιβιώσουν για το συμφέρον τους. Έζησα μια πολύχρονη ζωή και δεν θέλω να φύγω χωρίς να υπάρχει Αριστερά. Θέλω να δω την ανοικοδόμηση μιας Αριστεράς, που να γράψει τα δικά της τραγούδια του αγώνα και της καθημερινότητας. Κανείς δεν μπορεί να μου πει ότι το Δημοκρατικό Κόμμα ανήκει στην Αριστερά ή ότι οι Ελεύθεροι και Ίσοι αγωνίζονται για την Αριστερά. Μου φαίνεται ότι επιδιώκουν μόνο να έχουν και να μοιραστούν την εξουσία και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου έφτιαχνα ή τραγουδούσα τραγούδια. Μου αρέσει το ψηφοδέλτιο Εξουσία στον Λαό και γι' αυτό αποφάσισα να το στηρίξω συμμετέχοντας. Από κάπου πρέπει να αρχίσουμε.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL