Στο κλασικό μυθιστόρημά του “Ο πρίγκιπας και ο φτωχός” (The Prince and the Pauper, 1881) ο Μαρκ Τουέιν μεταφέρει τον αναγνώστη στο Λονδίνο του 16ου αιώνα όπου δύο αγόρια, ο πρίγκιπας Εδουάρδος Τιδόρ και ο Τομ Κάντι, γιος ζητιάνου, αλλάζουν ρούχα και ρόλους. Έστω για λίγο, ο γιος του βασιλιά ντυμένος με κουρέλια θα ζήσει τα βάσανα του λαού του, ενώ το χαμίνι του δρόμου θα καθίσει στον θρόνο της Αγγλίας.
Ξεφύλλισα πάλι το αγαπημένο μυθιστόρημα των παιδικών χρόνων με αφορμή την είδηση που έφτασε από το Γουίντσορ, τον δήμο όπου βρίσκεται το ομώνυμο κάστρο της βασιλικής οικογένειας, για τις ετοιμασίες εν όψει του γάμου του πρίγκιπα Χάρι με την Αμερικανίδα ηθοποιό Μέγκαν Μαρκλ στις 19 Μαΐου. Η τουριστική βιομηχανία της Αγγλίας περιμένει φέτος έξι εκατομμύρια τουρίστες στο Γουίντσορ και πολλά εκατομμύρια λίρες από εισιτήρια, σουβενίρ κ.λπ., αλλά ο επικεφαλής του τοπικού δημοτικού συμβουλίου φοβάται πως οι φτωχοί θα θολώσουν τη βιτρίνα της πόλης. Ο Σάιμον Ντάντλεϊ, χρηματιστής στο επάγγελμα, με καριέρα σε μεγάλες τράπεζες, απαίτησε από την αστυνομία να καθαρίσει την περιοχή από τους «επιθετικούς ζητιάνους» που παρενοχλούν τους επισκέπτες και ρυπαίνουν τους δρόμους.
Από το ορεινό θέρετρο για σκι όπου πέρασε τις διακοπές των Χριστουγέννων, ο Ντάντλεϊ έστειλε επιστολή στην τοπική αστυνομία κάνοντας λόγο για «επιδημία αλητείας» και αστέγων που προκαλούν μια "αφόρητη" κατάσταση σε ντόπιους και ξένους. Ο επικεφαλής του δημοτικού συμβουλίου, ο οποίος ανήκει στο Συντηρητικό Κόμμα, υποστηρίζει ότι εκείνοι που κοιμούνται στους δρόμους αρνούνται τη φιλοξενία σε καταφύγιο για ευάλωτα άτομα τις κρύες νύχτες, όπως επίσης αρνούνται τις υπηρεσίες για εξαρτημένα άτομα. Κατά συνέπεια, υποστηρίζει, είναι άστεγοι από επιλογή. Ακολουθεί το κερασάκι στην τούρτα: οι ζητιάνοι πετούν στους δρόμους σακούλες και άλλα σκουπίδια, γράφει ο Ντάντλεϊ, υπαινισσόμενος πρόβλημα ασφαλείας εν όψει του πριγκιπικού γάμου, δηλαδή ότι η αντιτρομοκρατική δεν θα ξέρει πού να πρωτοψάξει για τυχόν κρυμμένες βόμβες. Κατά συνέπεια, προσθέτει, η αστυνομία θα πρέπει να επιβάλει με αυστηρότητα το Νόμο Κατά της Αλητείας του 1824 καθώς και τον Νόμο για την Αντικοινωνική Συμπεριφορά που ψήφισαν οι Τόριδες το 2014, που ποινικοποιεί την επαιτεία και τη διανυκτέρευση σε δημόσιους χώρους. Η επιστολή κοινοποιήθηκε στον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ ώστε να λάβει γνώση η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι, που εκλέγεται στην ίδια περιοχή.
Οργανώσεις αρωγής και ακτιβιστές αποδοκίμασαν την πρακτική του δημοτικού συμβουλίου και την πολιτική των Τόριδων, τονίζοντας ότι εξακολουθούν να σπρώχνουν τα προβλήματα κάτω από χαλί τη στιγμή που μειώνουν τις δαπάνες για τις κοινωνικές υπηρεσίες. “Κανένας δεν ζητιανεύει από επιλογή. Αντί να δαιμονοποιούμε και να στοχοποιούμε αυτούς τους ανθρώπους, θα έπρεπε να τους βοηθήσουμε να ανακτήσουν την αυτοεκτίμησή τους” δήλωσε ο Μέρφι Τζέιμς της οργάνωσης Windsor Homelessness Project, τονίζοντας ότι μεγαλώνει διαρκώς ο αριθμός των αστέγων στην πόλη. Όσο για το καταφύγιο, δεν είναι διαρκώς ανοιχτό και έχει περιορισμένες θέσεις που κλείνονται εκ των προτέρων, ενώ δεν αφορά έκτακτες περιστάσεις, προσθέτει.
Αλλά, ποιος ξέρει, ίσως μέσα στον πυρετό των ετοιμασιών για τον παραμυθένιο γάμο οι άνθρωποι του Μπάκιγχαμ να βρουν μια «τρύπα» στο πρόγραμμα του πρίγκιπα για να επισκεφτεί το καταφύγιο αστέγων του Γουίντσορ, να μοιράσει χαμόγελα και μερικά ψίχουλα στους φτωχούς. Ρούχα δεν θα ανταλλάξει, δεν προβλέπεται από το πρωτόκολλο. Εξάλλου ο Χάρι δεν είναι παιδί. Αυτά γίνονται μόνο στα μυθιστορήματα και στα παραμύθια.
Η τουριστική βιομηχανία της Αγγλίας περιμένει φέτος έξι εκατομμύρια τουρίστες στο Γουίντσορ λόγω του γάμου του πρίγκιπα Χάρι, αλλά ο επικεφαλής του τοπικού δημοτικού συμβουλίου φοβάται πως οι φτωχοί θα θολώσουν τη βιτρίνα της πόλης!
