To σχετικό άρθρο των "Financial Times", που δημοσιεύτηκε στην «Αυγή» την Κυριακή 21.8.16, ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη για μένα. Τι είναι αυτό που το κάνει τόσο σημαντικό ώστε να αποφασιστεί η μετάφραση και η παρουσίασή του σε ένα δισέλιδο («σαλόνι» στη δημοσιογραφική αργκό);
Τι μας λέει αυτό το άρθρο και κατά πόσο αφορούν αυτά το εξ ορισμού αριστερό αναγνωστικό κοινό της «Αυγής»;
Το πρώτο και κυριότερο που μας λέει είναι ότι το Ηνωμένο Βασίλειο (Η.Β. στο εξής) κινδυνεύει να χάσει τον έλεγχο ενός στρατηγικού τομέα, όπως η ενέργεια, εξαιτίας ενός προγράμματος κατασκευής έξι πυρηνικών εργοστασίων, κανένα εκ των οποίων δεν θα κατασκευαστεί από αγγλικές εταιρείες και με αγγλικές επενδύσεις. Το πρόβλημα λοιπόν είναι οι ξένες επενδύσεις που, εκτός από το ζήτημα της εξάρτησης, συνεπάγονται μειωμένη συμμετοχή της τοπικής οικονομίας, μειωμένη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας για τους ντόπιους (Ουαλούς κυρίως) κ.λπ.
Μας λέει επίσης ότι, παρά το ατύχημα της Φουκουσίμα, η ειρηνική πυρηνική βιομηχανία δεν το βάζει κάτω, αρχίζει να συνέρχεται από το σοκ της Φουκουσίμα κι έχει μάλιστα πετύχει και κάποιες τεχνικές βελτιώσεις που μας προστατεύουν από ατυχήματα τέτοιου τύπου. Το βρετανικό πρόγραμμα είναι η ευκαιρία της πυρηνικής βιομηχανίας να αποδείξει ότι παραμένει ζωντανή και ακμαία.
Αυτό που δεν μας λένε (δικαιολογημένα ίσως, γιατί άλλος είναι ο ρόλος τους) είναι πώς είναι δυνατόν, σ’ έναν πλανήτη που υποφέρει από μια σοβαρότατη περιβαλλοντική κρίση, σε μια φάση που χώρες, όπως η Γερμανία και η Δανία, όχι μόνο κλείνουν τα πυρηνικά τους εργοστάσια, αλλά εφαρμόζουν με εξαιρετική επιτυχία προγράμματα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), πώς είναι δυνατόν το Η.Β. να επιμένει στην υλοποίηση ενός πυρηνικού προγράμματος 100 δισ. στερλινών!
Αυτά όμως που δεν ενδιαφέρουν μια οικονομική εφημερίδα, όπως οι "FT", είναι ακριβώς αυτά που ενδιαφέρουν πιο πολύ τον αριστερό ή έστω τον πολιτικά νοήμονα πολίτη, ιδίως για το θέμα της «ειρηνικής» πυρηνικής ενέργειας.
- Το πρόβλημα της ασφάλειας: Παρά τις διαβεβαιώσεις μετά το Τσερνόμπιλ, αποδείχτηκε στη Φουκουσίμα ότι ούτε η προηγμένη τεχνολογία μπόρεσε να σώσει, τους Ιάπωνες τουλάχιστον, από τον πυρηνικό όλεθρο. Πού; Στη χώρα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι!
- Το πρόβλημα της διάθεσης των πυρηνικών αποβλήτων: Πρόκειται για ένα πρόβλημα που χρόνια τώρα παραμένει ανοιχτό. Γιατί φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί λύση ο ποντισμός των αποβλήτων στα βάθη των ωκεανών, αφού συνεχίζουν να εκπέμπουν ακτινοβολία καταστρεπτική για τα θαλάσσια οικοσυστήματα, ούτε όμως είναι βέβαια λύση η απόρριψή τους σε χώρες - σκουπιδοντενεκέδες που κατοικούνται από ανθρώπους (δεύτερης κατηγορίας, ευτυχώς, γι' αυτό και δεν πολυνοιαζόμαστε αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν...). Η δουλειά γίνεται απλά: μ’ ένα μπαξίσι στον διεφθαρμένο, δικτάτορα συνήθως, της χώρας - σκουπιδοντενεκέ*.
- Το υπέρογκο κόστος κατασκευής και λειτουργίας: Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν, εξ όσων γνωρίζω, ότι το κόστος της πυρηνικής ενέργειας είναι τεράστιο σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη μορφή ενέργειας.
- Το πέρασμα στα πυρηνικά όπλα: Αυτό εξηγεί γιατί, παρ' όλα τα πιο πάνω σοβαρότατα προβλήματα, κάποια κράτη επιμένουν στη χρήση της «ειρηνικής» πυρηνικής βιομηχανίας: στην πραγματικότητα είναι προϋπόθεση για την πολεμική πυρηνική βιομηχανία. Μπροστά στην ιερότητα του σκοπού αυτού, κάποιες φιλόδοξες κυβερνήσεις, που ζήλεψαν τη δόξα του Ηρόστρατου, «δικαιολογούν» κάποιες ανθρωποθυσίες η/και μια «μετρημένη» καταστροφή του πλανήτη...
Αυτά νομίζω πως ενδιαφέρουν το αναγνωστικό κοινό της «Αυγής», εκτός κι αν κάνω λάθος κι άρχισε να ενδιαφέρεται για... επενδυτικές συμβουλές από τους "FT".
* Μια εφημερίδα που δεν ενδιαφέρεται μόνο για επενδύσεις αλλά και για τις ζωές των ανθρώπων, δεν θα 'πρεπε π.χ. να κάνει μια ερώτηση στην κυρία πρωθυπουργό του Η.Β. τι σκοπεύει να κάνει με τα απόβλητα των επιπλέον έξι πυρηνικών εργοστασίων; Φαίνεται όμως ότι ούτε που διανοούνται τέτοιες «απαγορευμένες» ερωτήσεις στους "FT"...
* Ο Ανδρέας Δάνος είναι αρχιτέκτονας
Εδώ και έξι μήνες η "Aυγή" δημοσιεύει τακτικά μεταφρασμένα άρθρα των "Financial Times" για τη διεθνή επικαιρότητα, από την οικονομική κρίση μέχρι το Brexit και τις αμερικανικές εκλογές, στο πλαίσιο ευρύτερης αρθρογραφίας. Φυσικά, οι "FT" δεν οραματίζονται καμιά κοινωνική επανάσταση, αντίθετα παρουσιάζουν ανάγλυφα τον τρόπο σκέψης και τα επιχειρήματα της αντίπερα όχθης. Στόχος της αναδημοσίευσης αυτών των άρθρων είναι η καλλιέργεια δημιουργικού διαλόγου και προβληματισμού με ουσιαστικό κριτικό λόγο, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, μέσα από τις σελίδες της "Αυγής". Προσωπικά προσυπογράφω σχεδόν όλες τις θέσεις που ανέπτυξε ο κ. Ανδρέας Δάνος εκτός από μία. Τη δίκη προθέσεων.
Με εκτίμηση
Σ. Αγγελής
