Της Νίκης Θεσσαλού
Τώρα που η ελληνική κρίση έπαψε να είναι τόσο... σέξι κι επειδή μπήκε ο Αύγουστος, ο οποίος ως γνωστόν δεν έχει ειδήσεις -πάντα μέχρις αποδείξεως του εναντίου-, τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης θυμήθηκαν τους πρόσφυγες. Όχι τους «καλούς», αυτούς που τρέχουν να γλιτώσουν από τους πολέμους και τη λεπίδα του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, στο Ιράκ, στο Κουρδιστάν, κι αναγκαστικά ξεβράζονται στις ακτές της Μεσογείου. Αυτοί οι πρόσφυγες πολύ δύσκολα βρίσκουν τον δρόμο μέχρι τα γερμανικά σύνορα - κι οι λίγοι που το καταφέρνουν δύσκολα μπορούν να εκδιωχθούν. Είναι εμφανώς πρόσφυγες πολέμου.
Τα μέσα ενημέρωσης -και οι πολιτικοί που θέλουν να δουν το όνομά τους στις εφημερίδες ή το πρόσωπό τους στην τηλεόραση- ασχολούνται παθιασμένα τις τελευταίες μέρες με τους πρόσφυγες... δεύτερης κατηγορίας. Αυτούς από τα Δυτικά Βαλκάνια, που τρέχουν να γλιτώσουν από τη φτώχεια αλλά και από τις βάρβαρες διακρίσεις, ειδικά εάν γεννήθηκαν τσιγγάνοι.
Κατά εκατοντάδες εγκαταλείπουν τα χωριά τους στην Αλβανία, στο Μαυροβούνιο, στο Κόσοβο, στη Βοσνία, στη Σερβία, στην πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία της Μακεδονίας, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στη Γερμανία. Όταν καταφέρουν να διασχίσουν την Ουγγαρία -που υψώνει το δικό της τείχος του αίσχους- ή την Αυστρία για να φτάσουν στη "γη της επαγγελίας", συνήθως κάνουν στα σύνορα αίτηση για πολιτικό άσυλο.
Κατά κανόνα η αίτησή τους δεν γίνεται αποδεκτή ως «προφανώς αναιτιολόγητη», ωστόσο μέχρι να εξεταστεί αυτοί οι άνθρωποι κάπου πρέπει να μείνουν, κάτι πρέπει να φάνε, κάπου πρέπει να πλυθούν. Κι αυτό κοστίζει.
Εάν έχουν την ατυχία να έρχονται από «ασφαλείς» χώρες -Σερβία, Βοσνία, πγδΜ- η διαδικασία εξέτασης της αίτησης ασύλου είναι συνοπτική και τους στέλνουν στα γρήγορα πίσω στον τόπο που εγκατέλειψαν. Αν έχουν την «τύχη» να έρχονται από την Αλβανία, το Κόσοβο ή το Μαυροβούνιο, χώρες που δεν χαρακτηρίστηκαν «ασφαλείς» διότι ανθίστανται, ακόμη οι Σοσιαλδημοκράτες να τις βάλουν σ' αυτή την κατηγορία, προσεύχονται να μη βάλει κανείς φωτιά στα καταλύματά τους. Για την ώρα οι «ανησυχούντες» εμπρηστές περιορίζονται στο να καίνε καταλύματα προσφύγων, μόλις ετοιμαστούν και πριν κατοικηθούν. Αλλά είναι θέμα χρόνου να λαμπαδιάσουν και κατοικημένα σπίτια.
Με τον βομβαρδισμό των ειδήσεων και των εκπομπών για τους πρόσφυγες από τα Δυτικά Βαλκάνια, πείθονται όλο και περισσότεροι Γερμανοί ότι αυτοί οι εξαθλιωμένοι Βαλκάνιοι είναι αμέτρητοι. Και πείθονται ακόμη ότι τους τρώνε τα λεφτά, ότι απορροφούν κονδύλια από την τοπική αυτοδιοίκηση, τα οποία σε άλλη περίπτωση θα πήγαιναν στα σχολεία, στους παιδικούς σταθμούς, στους δρόμους και τα πεζοδρόμια.
Ώς έναν βαθμό αυτό είναι αλήθεια, καθώς η κεντρική κυβέρνηση -με τα ξέχειλα ταμεία της, όπως περηφανεύεται ο «νοικοκύρης» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε- συμμετέχει ελάχιστα στο κόστος διαμονής, σίτισης και περίθαλψης των προσφύγων. Προτιμά να το φορτώνει στους δήμους και τις κοινότητες, οπότε είναι στην ημερήσια διάταξη και οι καυγάδες ποιοι δήμοι θα πάρουν τους πρόσφυγες.
Ευτυχώς, όμως, είναι πολλοί οι δημότες τους που δεν περιφρονούν τους πρόσφυγες δεύτερης κατηγορίας. Είναι πολλοί οι νέοι και οι γέροι που προσφέρονται να βοηθήσουν στα συσσίτια, να φέρουν ρούχα, να κάνουν μαθήματα γερμανικών, να παίξουν με τα προσφυγάκια. Ακόμη και να κάνουν περιπολίες για να αποτρέψουν εμπρησμούς. Αυτοί σώζουν την τιμή της Γερμανίας.
