Μια διαρκής "αλυσίδα" κοινωνικών εκρήξεων σε διαφορετικά μήκη και πλάτη της Γης έφερε στο προσκήνιο το καυτό πρόβλημα των μεγάλων ανισοτήτων, των κυβερνητικών αυταρχισμών, της διαφθοράς των πολιτικών που δυναμιτίζουν την όποια "συμβίωση" και επίπλαστη "ανάπτυξη".
Για περισσότερες από τρεις εβδομάδες στη Βραζιλία εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές σε δεκάδες πόλεις πραγματοποιούν το δικό τους "Κύπελλο Συνομοσπονδιών" διεκδικώντας άμεσα μέτρα κοινωνικής ανακούφισης, υποστήριξης και δικαιοσύνης αντί των φαραωνικών "επενδύσεων" εν όψει του Μουντιάλ και των Ολυμπιακών Αγώνων. (Σας θυμίζει κάτι και για μας;). Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι Βραζιλιάνοι διαδηλωτές πήραν τη σκυτάλη από τους διαδηλωτές της πλατείας Ταξίμ και δεκάδων άλλων πόλεων στη γειτονική μας Τουρκία, που επίσης γράφουν ιστορία με τις κινητοποιήσεις τους πάνω από ένα μήνα.
Αλλά και στην Πορτογαλία προχθές είχαμε τη νέα μεγάλη απεργία και τις μεγάλες συγκεντρώσεις, πριν από δέκα μέρες περίπου είχαμε τη μεγάλη συγκέντρωση των συνδικάτων στην Ιταλία, προχθές είχαμε τις νέες μεγάλες διαδηλώσεις των φοιτητών της Χιλής και χθες διαδηλώσεις στη Βουλγαρία. Όλες αυτές οι κοινωνικές εκρήξεις, οι κινητοποιήσεις αποκαλύπτουν την εντεινόμενη κοινωνική δυσφορία και οργή απέναντι σε πολιτικές που λιγότερο ή περισσότερο αφήνουν πίσω εκατομμύρια ξεχασμένους, φτωχούς, άνεργους, επισφαλώς απασχολούμενους, εξαθλιωμένους, ενώ "δίπλα" τους οργιάζουν ο ακραίος πλούτος, η χλιδή, οι οργιώδεις μεγα-κατασκευές, τα γιγαντο-έργα που γεμίζουν πρώτα τις τσέπες διεφθαρμένων "παραγόντων", πολιτικών κ.ά.
Εντελώς "συμπτωματικά" αυτή την περίοδο είχαμε στην Τουρκία τους Μεσογειακούς Αγώνες (έγιναν στη Μερσίνα), για τους οποίους κατασκευάστηκαν σε χρόνο ρεκόρ περισσότερες από δέκα εγκαταστάσεις, "εισαγωγή" στη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020 από τη γείτονα. (Να θυμίσουμε ότι φέτος οι Μεσογειακοί Αγώνες ήταν να γίνουν σε Βόλο και Λάρισα, αλλά λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης της χώρας μας δεν έγιναν εδώ).
"Δεν χρειαζόμαστε Παγκόσμιο Κύπελλο. Χρειαζόμαστε χρήματα για νοσοκομεία και εκπαίδευση" είναι το βασικό σύνθημα των Βραζιλιάνων διαδηλωτών, που ανάγκασαν και την πρόεδρο Ρούσεφ με διάγγελμά της να υποσχεθεί σειρά μέτρων και παροχών. Κυβερνήσεις και διάφορες αρχές σε Βραζιλία, Τουρκία κ.α. βρέθηκαν αιφνιδιασμένες από τα μαζικά, δυναμικά, πολύχρωμα κοινωνικά ξεσπάσματα, που όμως έχουν αναλογίες και ομοιότητες παντού. Από τους Occupy Wall Street έως την πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο, από την Puerta del Sol στη Μαδρίτη έως την πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη, από τη Ρώμη έως το Σαντιάγο της Χιλής κ.α., το μήνυμα είναι ένα: οι νέοι βλέπουν μια "ανάπτυξη" για πολύ λίγους, ένα αύριο, ένα σήμερα χωρίς αυτούς, οι άνεργοι, οι φτωχοί και οι σύγχρονοι "άθλιοι" βλέπουν εξουσίες που τους αφήνουν στο έλεος της πείνας, της εξαθλίωσης, της κεντρικής αδιαφορίας. Μπορεί π.χ. ο Ερντογάν να έδωσε ώθηση στην οικονομία (και έδωσε), μπορεί π.χ. ο Λούλα να μείωσε σε ένα βαθμό τη φτώχεια (και τη μείωσε), όμως τα δομικά κοινωνικά, οικονομικά αδιέξοδα και τείχη παραμένουν και πρέπει να πέσουν με τους ήχους της "σάλπιγγας" των κυμάτων της κοινωνικής οργής, με τους αγώνες και τις πολιτικές για ανατροπή των ακραίων νεοφιλελεύθερων συνταγών, για να σπάσουν οι βιτρίνες της σιωπής, της κυρίαρχης εικόνας "ευμάρειας", για να ακουστούν οι αδικημένοι, οι ξεχασμένοι από τους "κλεισμένους" στα μέγαρα της εξουσίας.
Οι αγωνίες, οι προσδοκίες, τα δικαιώματα των νέων, των ανέργων, των εργαζόμενων, των γυναικών πρέπει να απαντηθούν σύντομα και ουσιαστικά από πολιτικές ριζοσπαστικές, από μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης αν δεν θέλουμε οι κοινωνίες μας να μοιάζουν με κοινωνίες τύπου "Μad Μax". Νέες ριζοσπαστικές πολιτικές από δυνάμεις της Αριστεράς που να δώσουν διέξοδο στην αναζήτηση ελπίδας και διαφορετικής ποιότητας ζωής για τους πάρα πολλούς, αφήνοντας τους πολύ λίγους στα μεγάλα "τείχη" των επαύλεων και των μεγάρων τους. Όσοι σπέρνουν μεγα-projects και σκληρό νεοφιλελευθερισμό ενώ ταυτόχρονα θυσιάζουν, σπρώχνουν εκατομμύρια συνανθρώπους μας στην εξαθλίωση, στην κοινωνική εξόντωση, πρέπει να απομονωθούν, να ηττηθούν για να προχωρήσουμε σ' έναν καλύτερο κόσμο. Χωρίς υγεία, παιδεία, δικαιώματα, χωρίς εργασία, χωρίς πραγματική δημοκρατία, οι κοινωνίες δεν έχουν παρά να "εκραγούν" και να σπάσουν τα νεοφιλελεύθερα δεσμά τους.
Είμαστε όλοι Βραζιλιάνοι, Χιλιανοί, Τούρκοι, Πορτογάλοι, είμαστε Έλληνες, είμαστε το 99% του κόσμου. Συνεχίζουμε τον κοινό αγώνα...
* Για την παρουσίαση του Διεθνούς Τύπου συνεργάστηκαν: Κάκη Μπαλή, Δημήτρης Στούμπος, Μιχάλης Τρίκκας.
Για παρατηρήσεις, σχόλια επικοινωνήστε στο [email protected]
