Πόσο καταγγέλθηκε στα χρόνια της ευρωκρίσης αυτή η αντιδημοκρατική δημοκρατία! Τεχνοκράτες, γραφειοκράτες, αλαζονικές υπαγορεύσεις από τις Βρυξέλλες, την Ουάσινγκτον, το Βερολίνο. Μόνο που αυτό δεν ισχύει πια, τουλάχιστον για την Ελλάδα. Ο θρίαμβος του Αλέξη Τσίπρα και η πλειοψηφία για την αριστερή συμμαχία τού ΣΥΡΙΖΑ είναι η απόδειξη μιας ζωντανής πολιτικής βούλησης. Η λαϊκή ετυμηγορία τον έστειλε με ένα σάλτο στην ηγεσία της χώρας.
Αλλά μήπως αυτό είναι ανεύθυνο; Έχασε η πλειονότητα των Ελλήνων τα λογικά της; Η κατάσταση στη χώρα μόλις είχε σταθεροποιηθεί, ο κίνδυνος χρεοκοπίας έμοιαζε να έχει απομακρυνθεί. Μόλις πριν από δυόμισι χρόνια οι πολίτες είχαν δώσει την εμπιστοσύνη τους στα παλιά κόμματα - τη συντηρητική Ν.Δ. και το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ. Κόμματα που είχαν ορκιστεί στο ευρώ, στο πρόγραμμα λιτότητας, στη γραμμή των διεθνών δανειστών, έστω κι αν αυτή η πολιτική σήμαινε μεγάλες θυσίες για τον λαό. Ο καθένας ήξερε στην Ελλάδα τι ψήφιζε. Αλλά ως αντάλλαγμα περίμενε σταθερότητα.
Αλλά για τους περισσότερους ανθρώπους κάθε μέρα ήταν και χειρότερη, παρά το γεγονός ότι βελτιώθηκαν θα οικονομικά δεδομένα. Το μόνο που κατάφερε η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν περικοπές παντού - κυρίως σε βάρος της μεσαίας τάξης. Οι μακροπρόθεσμες διαρθρωτικές αλλαγές που ζητούσαν οι εταίροι, η πάταξη της γραφειοκρατίας, μια σοβαρή πολιτική ενάντια στη διαφθορά έμειναν στα χαρτιά.
Η αδικία τσάκισε τη χώρα
Μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει εδώ και χρόνια στο κατώτατο όριο επιβίωσης. 300.000 οικογένειες δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα. Ταυτόχρονα, οι εφοπλιστές και οι δισεκατομμυριούχοι δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους. Και οι πάμπλουτοι φοροφυγάδες παραμένουν στο απυρόβλητο για πολιτικούς λόγους. Αυτή την αδικία δεν την αντέχει καμία κοινωνία, αυτή η αδικία τσάκισε την Ελλάδα. Γι' αυτό και είναι σωστό το ότι έχασε αυτή η κυβέρνηση και μαζί της οι διαπλεκόμενοι δεκαετιών. Εάν ο Τσίπρας τηρήσει τις υποσχέσεις του, τότε πολλοί θα πρέπει να φοβούνται για τα προνόμιά τους. Καιρός ήταν!
Έχουμε λοιπόν μια στροφή 180 μοιρών προς τα αριστερά. Και πρέπει να χαιρόμαστε που δεν συνέβη το αντίθετο. Η ακροδεξιά Χρυσή Αυγή είναι απειλητικά ισχυρή από το 2012. Όμως μια πολιτική δολοφονία και η προφυλάκιση των υψηλών στελεχών του κόμματος ανέδειξε τον εξτρεμισμό αυτής της οργάνωσης. Παρόλα αυτά, διαθέτει και πάλι μια μεγάλη κοινοβουλευτική ομάδα στη νέα Βουλή.
Έπειτα από αυτές τις εκλογές η Ελλάδα έφτασε σε ένα σημείο το οποίο περιέγραψε κάποτε ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης ως εξής: «Και τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους»; Για τον Αλέξη Τσίπρα αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλες αντιστάσεις έπεσαν, δεν έχει πια πολλές δικαιολογίες. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα δίνεται στην Αριστερά η ευκαιρία να κυβερνήσει. Ο 40χρονος πρωθυπουργός καλείται να αποδείξει εάν μπορεί να τηρήσει τις υποσχέσεις του.
Η Ευρώπη θεωρητικά είναι προετοιμασμένη γι' αυτό. Και πρέπει να βρει μια λύση, αφού καμία από τις δύο πλευρές δεν θέλει να τινάξει στον αέρα τη νομισματική ένωση και την πολιτική ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Ας δώσουμε λοιπόν στον Τσίπρα μια ευκαιρία! Όπως του την έδωσαν οι άνθρωποι στην Ελλάδα. Ίσως αυτό να είναι πιο συνετό από το να παραμένουμε πιστοί στους διεφθαρμένους από τον φόβο της αλλαγής.
