Γράφει ο Δημήτρης Στούμπος
Βαριά πέφτει η σκιά -και το αίμα- από το αποτρόπαιο τρομοέγκλημα στο Παρίσι σε όλη την Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο. Στον 21ο αιώνα επανέρχεται με τον πιο ακραίο και βάρβαρο τρόπο ο θρησκοληπτικός φανατισμός, στην περίπτωσή μας των τζιχαντιστών που στρατολογούν - συγκεντρώνουν πρόθυμους εξτρεμιστές, ντόπιους και όχι μόνον.
Το αίμα των σκιτσογράφων, των συντακτών, των συνεργατών, των αστυνομικών, στα γραφεία του γνωστού σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo, πλημμυρίζει, "πνίγει" τον νου, τις καρδιές όλως όσοι πιστεύουν, υποστηρίζουν, προωθούν τις πανανθρώπινες αξίες, τις αξίες της δημοκρατίας, του πλουραλισμού, της ελευθεροτυπίας κ.ά.
Το Charlie Hebdo δεν περιορίζεται στη σάτιρα, αλλά δημοσιεύει και μεγάλα δημοσιογραφικά αφιερώματα σε καυτά κοινωνικά ζητήματα, αλλά και σε θέματα της παγκόσμιας επικαιρότητας.
Με τα αιχμηρά σκίτσα του -που πολύ συχνά ενόχλησαν πάρα πολύ και πολλούς- έχει αποκτήσει τη δική του ταυτότητα, μια ταυτότητα ανεξάρτητη, δυναμική, πολυφωνική ανεξέλεγκτη από οικονομικά κέντρα, μεγα-συμφέροντα και πολιτικές πιέσεις, εξαρτήσεις.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του δημοψηφίσματος στη Γαλλία για το ευρωσύνταγμά (τους), όταν άλλοι υποστήριζαν το "ναι", άλλοι υποστήριζαν το "όχι". Να σημειωθεί επίσης ότι δεν δέχονται κρατική υποστήριξη, ενώ επέλεξαν να μην έχουν και διαφήμιση.
Όπως έλεγε ο δολοφονημένος διευθυντής του Charb (Stephane Charbonnrer), "η πλήρης ανεξαρτησία έχει το κόστος της"!
Το περιοδικό κατέκρινε όλους τους φανατικούς, ενώ από τους πρώτους στόχους του ήταν και η Καθολική Εκκλησία (που είναι πλειοψηφική στη Γαλλία). Μεγάλο θόρυβο είχε προκαλέσει η αναδημοσίευση των σκίτσων για τον Μωάμεθ (από τη δανική εφημερίδα Jullands Posten - 2006), εμπλουτισμένη με τη δουλειά των δικών του σκιτσογράφων, αναδημοσίευση που προκάλεσε την έντονη αντίδραση μουσουλμάνων, αλλά και φανατικών. (Να θυμίσουμε ότι το 2011 πυρκαγιά από εμπρησμό ανάγκασε τη σύνταξη να μετακομίσει για δυο - τρεις μήνες στη Liberation).
Όλα αυτά τα υπενθυμίζουμε για να αντιληφθούμε τη σημασία για όλους μας, τον ρόλο των εντύπων που με παρρησία ελευθερία (και χιούμορ) πρωταγωνιστούν στις δημοκρατίες και πλουτίζουν τον δημόσιο λόγο, διάλογο έστω και συγκρουσιακά.
Το βάρβαρο και σημαδιακό χτύπημα στην έδρα του Charlie Hebdo, στην "πόλη του φωτός", σκοτείνιασε την πολιτική κατάσταση ευρύτερα (όχι μόνον στη Γαλλία) "δείχνοντας" τη διαρκή τυφλή "εξάπλωση" του τζιχαντισμού, που εκ του αντιθέτου προκαλεί ακροδεξιές εκδηλώσεις και κινήσεις.
Οι διαδηλώσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης στο Παρίσι και άλλες πόλεις κατέδειξαν την ανθρώπινη και πολιτική μας ταύτιση με τους δολοφονημένους του Charlie, όμως ταυτόχρονα πρέπει να αναλογιστούμε βαθύτερα τις ανάγκες συντονισμένης διεθνούς προσπάθειας για επίλυση των εκρηκτικών συνθηκών στη Μέση Ανατολή και ευρύτερα, που συνεχίζουν να "τροφοδοτούν" το τρομοθεριό των ακραίων ισλαμοφανατικών.
Κάθε μισαλλοδοξία ρατσισμός, ισλαμοφοβία, τρομοεξτρεμισμός δεν έχουν θέση στην πορεία μας, στον πολιτισμό μας!
* Για την παρουσίαση του Διεθνούς Τύπου συνεργάστηκαν: Αναστασία Γιάμαλη, Κάκη Μπαλή, Δημήτρης Στούμπος, Μιχάλης Τρίκκας
Για παρατηρήσεις, σχόλια επικοινωνήστε στο [email protected]
