Της ΚΑΚΗΣ ΜΠΑΛΗ
Πόσους πρόσφυγες μπορεί να χωρέσει μια πλούσια χώρα, όπως η Γερμανία; Αυτό το ύπουλο ερώτημα έχει θέσει στη δημόσια συζήτηση ο υπουργός Εσωτερικών της χώρας Τόμας ντε Μεζιέ, καθώς αυξάνεται σημαντικά ο αριθμός των προσφύγων από τη Συρία και το Ιράκ που αναζητούν άσυλο στη Γερμανία. Βέβαια, το «σημαντικά» είναι σχετικό, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που τρέχουν να σωθούν από τον πόλεμο βρίσκει καταφύγιο στις γειτονικές χώρες, ενώ όσοι παίρνουν το ρίσκο να ανέβουν στα σαπιοκάραβα που διασχίζουν τη Μεσόγειο καταλήγουν υποχρεωτικά - ελέω Δουβλίνου ΙΙ- στην Κύπρο, την Ελλάδα, τη Μάλτα ή την Ιταλία.
Γιατί αναρωτιέται μεγαλόφωνα ο Ντε Μεζιέ πόσοι πρόσφυγες χωρούν στη Γερμανία; Επειδή κατά βάθος θα προτιμούσε να μην ανοίξει καθόλου τα σύνορα, με το βλέμμα στην εκρηκτική εκλογική άνοδο της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, ενός κόμματος που ψαρεύει στα θολά νερά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Καθώς, όμως, οι δραματικές εικόνες από το Ιράκ και τη Συρία συγκινούν τη γερμανική κοινή γνώμη, ενώ υπάρχει ακόμη και κάτι που λέγεται Σύνταγμα -και διασφαλίζει το δικαίωμα στο πολιτικό άσυλο- ο Ντε Μεζιέ τεχνηέντως προκαλεί έναν διαχωρισμό μεταξύ «καλών» και «κακών» προσφύγων.
«Καλοί» πρόσφυγες, λοιπόν, είναι όσοι προσπαθούν να γλιτώσουν από το μαχαίρι του Ισλαμικού Κράτους. Εάν καταφέρουν να φτάσουν μέχρι τη Γερμανία, γίνονται δεκτοί και μετά από χρονοβόρες διαδικασίες καταλήγουν είτε σε καταλύματα προσφύγων, είτε σε κανονικά σπίτια σε κάποια κρατίδια. «Κακοί» πρόσφυγες είναι οι Ρομά από τη Σερβία, τη Βοσνία και την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Κι επειδή αυτοί μπορούν πιο εύκολα να φτάσουν στη Γερμανία, αφού δεν έχουν το εμπόδιο της Μεσογείου και της Frontex, η γερμανική κυβέρνηση αποφάνθηκε ότι οι χώρες προέλευσής τους είναι «ασφαλείς», άρα a priori δεν δικαιούνται άσυλο και πρέπει άμεσα να απελαύνονται.
Αυτό που «καίει» το υπουργείο Εσωτερικών είναι να μην αυξήσει τον προϋπολογισμό για τους πρόσφυγες, παρά τις τεράστιες πιέσεις που δέχεται από δήμους και κοινότητες, που δεν μπορούν πλέον να ανταπεξέλθουν από τα δικά τους κονδύλια στην αυξημένη έλευση. Δεν ξεχνά ότι το κλασικό σύνθημα των ακροδεξιών -κυριλέ και μη- είναι ότι το κράτος πετάει λεφτά σε «απατεώνες του ασύλου». Αυτό που ξεχνά είναι ότι "καλούς" ή "κακούς", τους χρησιμοποιούν ούτως ή άλλως.
Τουλάχιστον, ο Ντε Μεζιέ αποφεύγει να χρησιμοποιεί τη λέξη «λαθρομετανάστες»...
