Στην αγορά του Αλ Χαλίλι τα παζάρια είναι σκληρά, αλλά κάποια στιγμή τελειώνουν, συνήθως όταν ο αγοραστής νιώσει -έστω απατηλά- κερδισμένος. Πολύ πιο σκληρά και σχεδόν... ατέλειωτα είναι τα παζάρια για τη στελέχωση των ευρωπαϊκών οργάνων - κι ένα τέτοιο παρακολουθούμε εδώ και δύο εβδομάδες, από την ώρα που έκλεισαν οι κάλπες των ευρωεκλογών. Μάλιστα, αυτή τη φορά, η δημοκρατία κάνει τα πράγματα ακόμη πιο... πολύπλοκα απ' ό,τι είναι συνήθως, αφού οι ηγέτες των 28 κρατών - μελών πρέπει να λάβουν υπόψη τους και την ετυμηγορία των ψηφοφόρων στις 25 Μαΐου. Αυτοί οι σχεδόν 200 εκατομμύρια ψηφοφόροι ανέδειξαν πρώτο κόμμα -με ποσοστό που απέχει παρασάγγας από την αυτοδυναμία- την Ευρωδεξιά, συνεπώς ο πρώτος που έχει το δικαίωμα να δοκιμάσει την τύχη του και να βρει πλειοψηφίες στο Ευρωκοινοβούλιο για να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν είναι ο «μίστερ ευρώ» Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
Όμως, τον πρόεδρο τον προτείνουν οι πρωθυπουργοί. Και τουλάχιστον τρεις δεξιοί πρωθυπουργοί, της Βρετανίας, της Σουηδίας και της Ολλανδίας, δε θέλουν τον Γιούνκερ και το λένε φωναχτά, ενώ και η ισχυρά κυρία της Ευρώπης θα προτιμούσε να τον αποφύγει, αλλά δεν θέλει να συγκρουστεί μετωπικά ούτε με την κοινή της γνώμη (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι Γερμανοί θέλουν Γιούνκερ) ούτε με το κόμμα της ούτε με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που με αφορμή το πρόσωπο του επόμενου προέδρου της Κομισιόν δίνει τη μάχη για περισσότερη εξουσία. Οπότε στη μίνι σύνοδο κορυφής του Βορρά, που έγινε τις προάλλες στο εξοχικό του Σουηδού πρωθυπουργού, η Μέρκελ προσπάθησε να βολιδοσκοπήσει τους «απρόθυμους» και να μάθει τι ανταλλάγματα θέλουν για να αποδεχτούν τον πρώην πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου.
Προφανώς, ενθουσιασμό για τον Γιούνκερ δεν νιώθουν ούτε οι σοσιαλιστές ηγέτες, τουλάχιστον της Γαλλίας και της Ιταλίας, αν και για την ώρα το παίζουν... θεσμικοί. Θα του έδιναν όμως το πράσινο φως, εάν η προεδρία της Κομισιόν πάει πακέτο με μια περίπου ορατή αλλαγή πολιτικής στο θέμα της λιτότητας - και βεβαίως με μια καλή μοιρασιά για τα άλλα πόστα που οσονούπω χηρεύουν στην Ε.Ε.
Μέχρι τις 27 Ιουνίου, η μπάλα είναι στο γήπεδο των πρωθυπουργών και το παιχνίδι μοιράζει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν βαν Ρομπάι. Θεωρητικά, στη σύνοδο κορυφής θα αποφασίσουν να δώσουν στον Γιούνκερ το χρίσμα, υπό την προϋπόθεση ότι μέχρι τότε αυτός θα αντέξει στις υπόγειες πιέσεις να παραιτηθεί. Αλλά εάν τα ανταλλάγματα που θα πάρουν οι «απρόθυμοι» είναι μεγάλα, μπορεί ο Γιούνκερ να σκοντάψει στην ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο. Αυτό το καλοκαίρι θα είναι μακρύ για όσους συμμετέχουν στο μεγάλο παζάρι.
