Μέρες επετείων αυτές οι μέρες του Μάη (η επέτειος της "γέννησης" της ΕΟΚ, η επέτειος της αντιφασιστικής, αντιναζιστικής νίκης στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο), μέρες όμως που είναι γεμάτες ένταση και ανησυχία για τη σημερινή Ευρώπη και τις πολιτικές "συνταγές" που την τραυματίζουν βαριά (ανησυχίας ακόμη και για τα πολλαπλασιασμένα αβγά του φιδιού). Μεγάλες πλειονότητες Ευρωπαίων πολιτών καταγράφουν την απαισιοδοξία τους, την ανησυχία τους, την αντίθεσή τους στη σημερινή πορεία της Ευρωζώνης και της Ευρωένωσης, όπως δείχνουν αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις (όπως και η πρόσφατη της Ipsos), αλλά κυρίως οι διαρκείς κοινωνικές κινητοποιήσεις, διεκδικήσεις, διαμαρτυρίες.
Στην ίδια τη Γερμανία οι μεταλλεργάτες απήργησαν τις προάλλες απαιτώντας ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς τους, στην Ισπανία του καλού μαθητή της Μέρκελ, Ραχόι, είχαμε τις κινητοποιήσεις στον χώρο της Υγείας αλλά και των εκπαιδευτικών, στη Γαλλία την Κυριακή είχαμε την επιβλητική συγκέντρωση της πολύχρωμης Αριστεράς (με πρόσκληση του Μελανσόν), που βλέπει ήδη "έναν χρόνο χαμένο" από τον Φρανσουά Ολάντ.
Έναν χρόνο πριν από τις επόμενες ευρωεκλογές τα καυτά προβλήματα στην Ευρώπη ταλανίζουν τους πολλούς και "ικανοποιούν" τους πολύ ολίγους που σερβίρουν τις ακραίες συνταγές λιτότητας. Η επαναλαμβανόμενη ευρωρητορεία από τα ευρωδιευθυντήρια έχει ξεφτίσει και, το κυριότερο, καταρρέει μπροστά στην κοινωνική ισοπέδωση και το κοινωνικό κώμα που μας έχουν οδηγήσει οι ευρωγκαουλάιτερ. Λίγοι μόνο θεωρούν ακόμη ότι έχει βέβαιο μέλλον το αρχικό πολιτικό εγχείρημα για ενωμένη Ευρώπη. "Η Ευρώπη βρίσκεται σε αγωνία" έγραψε και γνωστό γαλλικό περιοδικό, που μάλιστα θεωρεί (όπως και πολλοί άλλοι) ότι η "κατασκευή της Ευρώπης έχει ναυαγήσει".
Συχνά οι "φόρμες" αλλά και το "μενού" της ευρύτερης πολιτικής συζήτησης είναι μια μονότονη καρικατούρα των θεμάτων, αφήνοντας απ' έξω την κοινωνία και τα φλέγοντα προβλήματά της. Έναν χρόνο μετά την εκλογή του ο Ολάντ δείχνει ανήμπορος να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και τα αιτήματα ουσιαστικών αλλαγών (που είχε άλλωστε επαγγελθεί), στη γειτονική μας Ιταλία ο "αποκεφαλισμός" του Μπερσάνι έφερε μια μετατοπισμένη κεντροδεξιά συγκυβέρνηση (σε αντίθεση με την τάση που εκφράστηκε στις κάλπες), ενώ και στη Γερμανία ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών δεν φαίνεται σε θέση να αντιμετωπίσει την κυριαρχία της καγκελαρίου Μέρκελ.
Με γνωστή την προηγούμενη εμπειρία της συγκυβέρνησης στη Γερμανία, τίποτα δεν αποκλείει να επαναληφθεί (δυστυχώς) η ίδια συσκευασία μετά τις επερχόμενες εκλογές. Αν και θεωρητικά μια συμμαχία SPD - Πράσινων - Αριστεράς θα ήταν μια διαφορετική σελίδα για τη Γερμανία, τα πολιτικά δεδομένα δεν φαίνεται να την ευνοούν. Μάλιστα η εξαγγελθείσα για τις 22 Μαΐου στη Λειψία ιδρυτική συνεδρίαση της διεθνούς "Προοδευτικής Συμμαχίας" από το SPD (μαζί με άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και ευρύτερους πολιτικούς σχηματισμούς) σηματοδοτεί μια "κεντρώα" στροφή που μπορεί να θεωρείται "μαγνήτης" για κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, όμως ουσιαστικά προετοιμάζει για συγκυβερνήσεις (και όχι μόνο στη Γερμανία).
Αν το 1959, με τη στροφή στην Μπαντ Γκόντεσμπεργκ, το SPD ετοιμάστηκε για κυβερνητικό ρόλο (εγκαταλείποντας τα βασικά του μαρξισμού), έτσι τώρα δείχνουν αποφασισμένοι να μεταλλαχθούν σε πιο "κεντρώα" δύναμη, που να έχει περισσότερες υποδοχές στο ευρωσύστημα και διεθνώς. Με την προοδευτική "Διεθνή", που θα αντικαταστήσει την σε κωματώδη κατάσταση ευρισκόμενη Σοσιαλδημοκρατική Διεθνή, το SPD μαζί με Γάλλους, Ιταλούς κ.ά. θα συναντηθεί πιο "δομικά" με το αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά και κόμματα όπως το Κογκρέσο της Ινδίας κ.ά.
Η πρώτη "συνδιάσκεψη", διάβαζε συνάντηση της προοδευτικής "Διεθνούς", είχε γίνει στη Ρώμη (στις 15 Δεκεμβρίου 2012), περισσότερο ως βήμα υποστήριξης του Δημοκρατικού Κόμματος εν όψει των βουλευτικών εκλογών παρά ως "ιδρυτικό" βήμα. Τώρα όλα δείχνουν ότι η ίδρυση έχει σχεδιαστεί μεθοδικά και δρομολογεί σοβαρές ανακατατάξεις στην Ευρώπη και διεθνώς. Ίσως πιο "αποκαλυπτικός" των σχεδίων είναι ο εγχώριος Ευ. Βενιζέλος, που γράφει για "θεσμικά αναγκαστική ισορροπία" μεταξύ ευρωδεξιάς και ευρωσοσιαλδημοκρατών... Τώρα η γραφικότητα να έχεις τον Γ. Παπανδρέου "πρόεδρο" της Σοσιαλδημοκρατικής Διεθνούς και τον Βενιζέλο ιδρυτικό παράγοντα της "προοδευτικής" Διεθνούς μόνο ελληνικό copyright μπορεί να είναι...
Με κεντροδεξιές μετατοπίσεις, με συγκυβερνήσεις εγκλωβισμένες σε ακραία λιτότητα και με συνταγές εξόντωσης των εργαζομένων (δεκάδες εκατομμύρια πλέον οι άνεργοι στη γηραιά μας ήπειρο), οι ευρωνεοφιλελεύθεροι και οι όποιες "ακολουθίες" τους σκοτώνουν την Ευρώπη. Μόνο ο κοινός αγώνας, οι συντονισμένες πολιτικές προσπάθειες για μια "Ευρωπαϊκή Ευρώπη των λαών" και όχι των μεγαλοτραπεζιτών, καρχαριών μπορούν να σταματήσουν τους ευρωλήσταρχους και να ανοίξουν άλλο δρόμο...
* Για την παρουσίαση του Διεθνούς Τύπου συνεργάστηκαν: Αναστασία Γιάμαλη, Κάκη Μπαλή, Δημήτρης Στούμπος, Μιχάλης Τρίκκας. Για παρατηρήσεις, σχόλια επικοινωνήστε στο [email protected]
