"Πολλοί απ' τους αρρώστους μου δεν έχουν τα φάρμακα που χρειάζονται. Φοβούνται ότι πλησιάζει το τέλος τους. Μερικές φορές μαζεύω χρήματα από τους πιο εύπορους για να αγοράσω φάρμακα για τους πιο φτωχούς. Είναι σκληρό να ασκείς την Ιατρική σ' αυτή τη χώρα, είσαι αναγκασμένος να βλέπεις ανθρώπους να υποφέρουν..." Μ' αυτά τα λόγια είχε περιγράψει πριν λίγους μήνες στην ιατρική επιθεώρηση Lancet, την κατάσταση στο νοσοκομείο της Τεχεράνης, όπου υπηρετούσε ο Ιρανός γιατρός Νταριγιούς Σαρίφ. Οι ελλείψεις φαρμάκων εξαιτίας των κυρώσεων ήταν μια απ' τις τόσες συνέπειες του ακήρυχτου πολέμου Αμερικανών και Δύσης σε βάρος της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Στόχος τους να κάμψουν τη βούλησή των αγιατολάχ να συνεχίσουν το πυρηνικό πρόγραμμα. Είναι η ίδια μέγγενη που οι Ιρανοί πίστεψαν ότι θα χαλαρώσει αν ψήφιζαν τον υποψήφιο των μεταρρυθμιστών, τον Μοχάμεντ Ρουχανί, στις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου. Μέχρι τώρα, οι προσδοκίες τους δεν διαψεύσθηκαν. Η εκλογή του άλλαξε θεαματικά το κλίμα και συντέλεσε στο να διαμορφωθεί μια ατμόσφαιρα θετικής προσμονής. Η συμφωνία με τη Δύση για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα -με τις "εγγυήσεις" της Ρωσίας- και η χαλάρωση των κυρώσεων ήταν ένα πρώτο βήμα. Είχαν προηγηθεί βέβαια μήνες μυστικής διπλωματίας ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ακολούθησαν κι άλλα μέτρα-δείγματα γραφής του νέου προέδρου, ανάμεσά τους η ελεύθερη πρόσβαση στο Διαδίκτυο, ειδικά στο facebook και το twitter των δύο ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης που είναι πολύ δημοφιλείς στο Ιράν. Η ιρανική άνοιξη μπορεί να άργησε αλλά έδειξε πως ήταν έτοιμη από καιρό...
Το σύνδρομο της Κίνας
Η Κίνα κατακτά τον κόσμο και τον αλλάζει - Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η μεγέθυνση της κινεζικής οικονομίας, η διόγκωση της εξαγωγικής βιομηχανίας της, τα φιλόδοξα 5ετη πλάνα του "κόμματος" απαιτούν φτηνή εργατική δύναμη και πρόσβαση σε ενεργειακά αποθέματα. Η πρώτη προϋπόθεση είναι εξασφαλισμένη, η δεύτερη όχι. Ως το 2020, η Κίνα θα έχει ανάγκη από 9,2 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα! Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ποσότητας θα προέρχεται από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική και θα φτάνει στην Κίνα περνώντας απ' τις πιο ασταθείς και "απρόβλεπτες" περιοχές του κόσμου. Τα εγγύς αποθέματα υδρογονανθράκων αποκτούν λοιπόν στρατηγική αξία. Στη διάρκεια του 2013, το Πεκίνο κατέστησε περισσότερο από σαφείς τις βλέψεις του για τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Οι Κινέζοι εκτιμούν ότι ο θαλάσσιος βυθός γύρω απ' το σύμπλεγμα βραχονησίδων Σπράτλι "κρύβει" 17,7 δισεκατομμύρια τόνους πετρελαίου και φυσικού αερίου, που σε σύγκριση με τα 13 δισ. του Κουβέιτ, τοποθετούν τα κοιτάσματα αυτά στην 4η θέση των παγκόσμιων αποθεμάτων. Η σύγκρουση με την Ιαπωνία, που με το πανίσχυρο πολεμικό ναυτικό της διεκδικεί τον δικό της "ζωτικό χώρο" στην περιοχή, είναι αναπόφευκτη. Τόκιο και Σεούλ, οι δύο πειθήνιοι yesmen της Ουάσιγκτον στη νοτιοανατολική Ασία, αναλαμβάνουν ρόλο προκεχωρημένου φυλακίου, καθώς το επίκεντρο του αμερικανικού ενδιαφέροντος για την παγκοσμιοποιημένη οικονομία και τα ενεργειακά αποθέματα στρέφεται στην Ασία.
