Όταν ψήφιζαν, ένα μήνα πριν, οι Κύπριοι για την εκλογή νέου Προέδρου είναι βέβαιο ότι δεν περίμεναν πως ερχόταν μια ραγδαία διάλυση της οικονομίας και της κοινωνίας τους.
Η εντολή εκτέλεσης δόθηκε από τη συμμορία της Μέρκελ και με τη συνένοχη σιωπή - αποδοχή των μελών του Eurogroup (και της κυβέρνησης Σαμαρά) η Κύπρος βυθίστηκε σ' έναν νέου τύπου "Μεσαίωνα", στον οποίο το κουμάντο κάνει η σύγχρονη φεουδάρχης από το Βερολίνο.
Μέρκελ, Σόιμπλε και οι ευπειθείς παρατρεχάμενοί τους αποφάσισαν ότι το "χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος" πρέπει να βουλιάξει για να "σωθεί"!
Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια τις πρωτογενείς ενδοκυπριακές μεγάλες ευθύνες και αιτίες που "προσέφεραν" το κατάλληλο πάτημα για μια τέτοια βάρβαρη οικονομική εισβολή και κατοχή.
Πάντως με μερκελικές συνταγές "σοκ και δέους" όχι μόνον δεν "μασάει" κανείς, αλλά όλο και περισσότερο προκαλείται διευρυμένη αντίθεση και αντιπαράθεση με το πεντακάθαρο σχέδιό τους για γερμανική ευρωκηδεμονία.
Με προφανή την επιδίωξη στην Κύπρο να ισοπεδωθεί εν μια νυκτί μια ολόκληρη οικονομικοπιστωτική πραγματικότητα (που παρά τις μεγάλες στρεβλώσεις της στήριξε μια πορεία) ώστε να "εξυγιανθεί" παραδειγματικά και να συρθεί πίσω από τα σχέδια Μέρκελ. Ταυτόχρονα αποτυπώθηκε και η στρατηγική της διαρκούς υποταγής - εγκλωβισμού στην προσπάθειά τους για μια γερμανική Ευρώπη.
Όταν αρχικά αποφάσιζαν τη διάλυση των καταθέσεων και κάτω των 100.000 ευρώ (βαρύτατες ευθύνες εδώ και του Ν. Αναστασιάδη), έστελναν ένα γενικότερο μήνυμα απασφάλισης της Ευρωζώνης και "μαγνητισμού' κεφαλαίων για τα πιο "ασφαλή" ιδρύματα σε Γερμανία κ.ά.
Οι πρόσφατες πολλαπλασιαζόμενες αντιδράσεις, όπως π.χ. του υπουργού Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, του ίδιου του τέως προέδρου του Eurogroup Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ αλλά και πολλών άλλων, καταδεικνύει πως η απειλή "επέκτασης" της εκτέλεσης της Κύπρου έχει θορυβήσει πραγματικά, ενώ ο κίνδυνος διάλυσης της Ευρωζώνης μαζί με την επανεμφάνιση - αναμέτρηση των επί μέρους ίδιων (εθνικών) συμφερόντων καταρρακώνει την ίδια την όποια εναπομείνασα εικόνα ευρωπαϊκής "ενότητας".
Η ισοπέδωση της Κύπρου, τα αλλεπάλληλα αδιέξοδα των Μνημονίων και των συνταγών σε χώρες του Νότου της Ευρωζώνης φέρνουν σε απόλυτα οριακό σημείο το μέχρι τώρα εγχείρημα της ευρωένωσης.
Δεν είναι μόνον τα οικονομικά και κοινωνικά εγκλήματα που προκαλούν τη δίκαιη οργή και αποστροφή των Ευρωπαίων πολιτών, αλλά και η ίδια η πλήρης κατάπτωση - χρεωκοπία κάθε πολιτικής που κατά τα άλλα υποτίθεται ότι συντελεί στην ενδυνάμωση της Ε.Ε.
Κάθε έννοια πολιτικής συνεννόησης και αλληλέγγυας προσέγγισης των προβλημάτων της βαθιάς οικονομικής, χρηματοπιστωτικής κρίσης έχει εκλείψει, ενώ διαρκώς διευρύνονται τα δημοκρατικά ελλείμματα της Ε.Ε. με πιο πρόσφατο το παράδειγμα του ευρωπροϋπολογισμού, που έφερε (και δικαίως) σε αντιπαράθεση την ευρωβουλή με το ευρωσυμβούλιο (θα παρακολουθήσουμε τη συνέχεια της αντιπαράθεσης, που θα δείξει πολλά στους Ευρωπαίους πολίτες).
Η τωρινή τραγωδία στην Κύπρο προσφέρει μια ευκαιρία γενικότερης αφύπνισης, όχι μόνο των Κυπρίων, αλλά ευρύτερα των λαών στην Ευρώπη, που οι διαθέσεις, οι απαιτήσεις και οι ανάγκες τους είναι στον αντίποδα της επιβαλλόμενης "συνταγής" των ευρωνεοφιλελεύθερων μερκελιστών.
Οι Κύπριοι, και από δίπλα τους εμείς, δεν μπορούν και δεν πρέπει να ξεχάσουν την εύκολη προεκλογική παρουσία του Ν. Αναστασιάδη (που ούτε ο ίδιος θα περίμενε τόσο ασφυκτική "αγκαλιά" από τη φίλη του Μέρκελ), ούτε τις υποσχέσεις του απίθανου υπουργού Οικονομικών Μ. Σαρρή (που μόλις λίγες ημέρες πριν από το πρώτο Eurogroup απέκλειε κάθε περίπτωση κουρέματος!!!), ούτε πάντως τον χαμένο χρόνο από τον τέως Πρόεδρο Χριστόφια.
Το "όχι" της κυπριακής Βουλής μπορεί να ήταν ένα πρώτο μήνυμα αντίστασης στα τελεσίγραφα των ευρωεκτελεστών, όμως έμεινε εν πολλοίς μετέωρο, χωρίς έγκαιρη προετοιμασία σχεδίων αντιπρότασης και βεβαίως υπονομευμένο από τους πρόχειρους, αν όχι υποτακτικούς, χειρισμούς κυβερνώντων σε Λευκωσία και Αθήνα. Φαίνεται πάντως πως ο Ν. Αναστασιάδης σε χρόνο - ρεκόρ ξεπέρασε σε "επιδόσεις" τον καλό μαθητή της Μέρκελ, Αντ. Σαμαρά.
Στο νέο -περίπου ισοπεδωμένο- τοπίο της Κύπρου θα παιχτούν πολλά παίγνια ευρύτερων και "υπερκείμενων" σχεδιασμών, που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με έναν γενικότερο πολιτικό συντονισμό και σχέδιο που σήμερα δεν εγγυώνται, δεν επεξεργάζονται οι κυβερνήσεις μας, γενικότερα οι κυβερνητικές δυνάμεις στον Νότο της Ευρώπης.
Οι λαοί μας, οι λαοί της Ευρώπης έχουν τον λόγο για να ορίσουν το αύριο και το σήμερα μιας ευρωένωσης που όσο εκτρέπεται σε "αυλή" της Μέρκελ και πιόνι του ευρωνεοφιλελευθερισμού δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντά τους, δεν έχει ελπίδες μακροημέρευσης...
