Τα σχόλια των αναλυτών στις mainstream εφημερίδες αποτελούν εν μέρει αντανάκλαση της οπτικής των εσωτερικών ελίτ για την κατάσταση των πραγμάτων. Αν μη τι άλλο, μαρτυρούν τις προθέσεις των εκπροσώπων τους, τις σκέψεις τους για το πώς θα αντιμετωπιστούν τα ζητήματα που προκύπτουν ή που πρέπει να προκύψουν...
Στη «Χουριέτ», την εφημερίδα που εκφράζει παραδοσιακά το κεμαλικό κατεστημένο της Τουρκίας, η αρθρογράφος Μπαρτσίν Γινάντς διαχωρίζει την κατάσταση στο Αιγαίο, όπου δύο χώρες, η Ελλάδα και η Τουρκία, έχουν «διαφορές», από εκείνη στην ανατολική Μεσόγειο, όπου η Κυπριακή Δημοκρατία επιχειρεί να δημιουργήσει «τετελεσμένα» αποκλείοντας την τουρκοκυπριακή κοινότητα από τους ενεργειακούς πόρους της περιοχής.
Παρά το ότι η εφημερίδα δεν απηχεί τις απόψεις τις ισλαμοδεξιάς και παραμένει αντιπολιτευόμενη στο πλαίσιο του ασφυκτικού ελέγχου που ασκεί το ερντογανικό σύστημα εξουσίας στα ΜΜΕ, η θέση αυτή δεν πρέπει να απέχει σημαντικά από την «κεντρική ιδέα» της τρέχουσας τουρκικής πολιτικής στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο όπως διαμορφώνεται και αναδιαμορφώνεται υπό την επήρεια των συνθηκών και των συγκυριών. Προφανώς, είναι πιο εύκολο για την τουρκική πολεμική μηχανή να πιέσει μια μικρή νησιωτική χώρα με περιορισμένες αμυντικές ικανότητες απ’ ό,τι μια πολύ μεγαλύτερη, με σχεδόν ισοδύναμο αποτρεπτικό δυναμικό στην περιοχή της αντιπαράθεσης.
Η αρθρογράφος «δείχνει» πού κοιτάζει τώρα ο Ερντογάν και πού θα εστιαστεί προσεχώς η τουρκική επιθετικότητα. Όπως γράφει, η Τουρκία αποφάσισε να αναστείλει τις δραστηριότητες πετρελαϊκής εξερεύνησης γύρω από τα ελληνικά νησιά ως «χειρονομία καλής θέλησης» ώστε να δώσει την ευκαιρία στις διπλωματικές προσπάθειες του ύπατου εκπροσώπου της Ε.Ε. για την εξωτερική πολιτική Τζοζέπ Μπορέλ προς αναζήτηση μια λύσης αποδεκτής από όλους. Ωστόσο, στην ανατολική Μεσόγειο τα πράγματα είναι διαφορετικά...
«Μπορεί η σχετική ηρεμία που επανήλθε στο Αιγαίο να επανέλθει και στην ανατολική Μεσόγειο; Η απάντηση θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την Ελλάδα και την ικανότητά της να επηρεάζει την Ελληνική Κύπρο», γράφει η Γινάντς.
«Από τότε που ξεκίνησε η προσέγγιση της Αθήνας με την Άγκυρα, το 1999, η Ελλάδα ήταν ξεκάθαρα η κερδισμένη πλευρά της συγκράτησης της Τουρκίας στην τροχιά της Ε.Ε. όπως επίσης και της διατήρησης των προβλημάτων Ε.Ε.-Τουρκίας εκτός των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση περισσότερο ως καρότο παρά ως μαστίγιο. Ως αποτέλεσμα, οι διμερείς οικονομικές σχέσεις γνώρισαν άνθηση, ενώ η αύξηση του τουρισμού βοήθησε να σπάσει ο πάγος μεταξύ των δύο χωρών».
«Η Ελληνική Κύπρος, από την άλλη πλευρά, προτίμησε να χρησιμοποιήσει την Ε.Ε. ως μαστίγιο. Οι Ελληνοκύπριοι άσκησαν βέτο στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις δημιουργώντας την αίσθηση ότι η Τουρκία θέλει να επιβραδύνει τις μεταρρυθμίσεις της. Όμως, η ελληνοκυπριακή παρεμπόδιση όχι μόνο απέτυχε να εξαναγκάσει την Τουρκία σε αλλαγή πολιτικής αλλά επίσης διάβρωσε τη μόχλευση των Βρυξελλών προς την Άγκυρα αφού η τελευταία οπισθοχώρησε περαιτέρω έναντι των ευρωπαϊκών κανόνων. Η ελληνοκυπριακή αδιαλλαξία και η αδράνεια της Ελλάδας κατέληξαν στην κατάρρευση της τελικής προσπάθειας των Ηνωμένων Εθνών για εξεύρεση λύσης στο νησί».
Για την αρθρογράφο της «Χουριέτ», η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει δύο προκλήσεις άμεσα: «Την Ελληνική Κύπρο και τα ταλαντευόμενα ρεύματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Δηλαδή, τη Γαλλία, από τη μια, που επιζητεί ισχυρή δράση εναντίον της Τουρκίας, και τη Γερμανία, από την άλλη, που θέλει να προσφύγει στη διπλωματία. «Το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει επιλέξει αυτή τη στιγμή τη διπλωματία είναι ένα ενθαρρυντικό σημάδι. Η Αθήνα οφείλει να καταλάβει την ουσία της τουρκικής χειρονομίας. Ως μη μέλος της Ε.Ε., η Τουρκία συνήθως δεν εμπιστεύεται το μπλοκ ως έντιμο διαμεσολαβητή. Το γεγονός ότι αποδέχθηκε τη μεσολάβησή του αποδεικνύει την προθυμία της να δώσει προτεραιότητα σε μια διπλωματική λύση», καταλήγει η Γινάντς.
Μπορεί, βέβαια, αυτή η «ερμηνεία» της τουρκικής «μεγαλοψυχίας» να μην είναι τίποτε περισσότερο από ευσεβείς πόθοι του κεμαλικού κατεστημένου. Η επάνοδος σε ευρωπαϊκή τροχιά και η πρόσδεση σε ένα ευρωπαϊκό μέλλον ίσως συγκινούν ακόμη τους οπαδούς του κοσμικού κράτους. Ωστόσο, ο σκληρός πυρήνας του ερντογανικού συστήματος εξουσίας εδράζεται στην οθωμανική λογική.
Πριν ο Ερντογάν διαμηνύσει, την Πέμπτη, ότι «η Τουρκία θα προστατεύσει τα δικαιώματά της στην ανατολική Μεσόγειο όπως έκανε με την Αγία Σοφία», ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ είχε προϊδεάσει για τα επόμενα βήματα της Άγκυρας μετά την αναδίπλωση στο Αιγαίο. Το Κυπριακό, είπε, «είναι η εθνική υπόθεση της Τουρκίας και στόχος της Άγκυρας είναι να εδραιώσει την ειρήνη και την ευημερία στην περιοχή».
"Η Κύπρος, οι Κύπριοι είναι αδέλφια μας, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να προστατεύσουμε τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των Κυπρίων αδελφών μας", τόνισε ο πρωτοκλασάτος υπουργός του Ερντογάν, σε εκδήλωση στην Άγκυρα για την «Ημέρα των Ένόπλων Δυνάμεων της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».
Ένα απόσπασμα των δηλώσεών του θα μπορούσε να θεωρηθεί σαφής απειλή προς την ελληνική και ελληνοκυπριακή πλευρά: «Οποιαδήποτε προτεινόμενη λύση για την Κύπρο και την ανατολική Μεσόγειο που δεν θα περιλαμβάνει την Τουρκία και την ΤΔΒΚ θα είναι μάταιη και ανέφικτη. Η Τουρκία θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τους Τουρκοκύπριους όπως έχει κάνει και στον παρελθόν»...
«Αφήστε ελεύθερο τον Οσμάν»
Ο Ερντογάν τον κατηγορεί ότι είναι ο... «Σόρος της Τουρκίας». Οι πιστές εφημερίδες του τον αποκαλούν «κόκκινο δισεκατομμυριούχο» επειδή, παρά τον πλούτο του, έχει επιλέξει τον δρόμο του πολιτικού ακτιβισμού.
Ό,τι κι αν είναι, ο μπίζνεσμαν και ακτιβιστής Οσμάν Καβαλά παραμένει κρατούμενος στις τουρκικές φυλακές επί χίλιες μέρες χωρίς να έχει καταδικαστεί για οτιδήποτε!
Γεννημένος το 1957 στο Παρίσι, σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Ανέλαβε τη ηνία της οικογενειακής επιχείρησης όταν πέθανε ο πατέρας του, το 1982. Σταδιακά αφιερώθηκε στον εκδοτικό τομέα, την τέχνη και τον πολιτισμό συνδυάζοντας τις επιχειρηματικές δραστηριότητες με τον ακτιβισμό για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας. Έχει υποστηρίξει και έχει προωθήσει τον διάλογο πάνω σε θέματα-ταμπού όπως τα δικαιώματα των μειονοτήτων, το Κουρδικό ζήτημα και η αρμενοτουρκική συμφιλίωση.
Βρίσκεται στη φυλακή από τον Νοέμβριο του 2017. Αρχικά κατηγορήθηκε για «χρηματοδότηση» των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων του 2013, που ξεκίνησαν από το πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης και επεκτάθηκαν σε όλη την Τουρκία. Τον περασμένο Φεβρουάριο αθωώθηκε και διατάχθηκε η αποφυλάκισή του. Ωστόσο, λίγες ώρες αργότερα, συνελήφθη εκ νέου με την κατηγορία της εμπλοκής στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Τον Μάρτιο, η κατηγορία μετατράπηκε σε «κατασκοπεία», όμως μέχρι σήμερα δεν έχει απαγγελθεί επισήμως κατηγορητήριο στον Καβαλά.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη κάλεσαν την Τουρκία να προχωρήσει στην αποφυλάκιση του επιχειρηματία, ο οποίος συμπλήρωσε, την περασμένη Δευτέρα, τη χιλιοστή ημέρα του πίσω από κάγκελα της φυλακής.
Ο Κέιλ Μπράουν, αναπληρωτής εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ζήτησε την απελευθέρωση του Καβαλά καλώντας την Άγκυρα να συμμορφωθεί με τη δέσμευσή της για σεβασμό του κράτους δικαίου. Ο Νάτσο Σάντσεθ Αμόρ, ο εισηγητής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία, δήλωσε πως η περίπτωση του Καβαλά αντιπροσωπεύει ένα τεστ για την ειλικρίνεια των δεσμεύσεων της Τουρκίας για σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Η διαδικτυακή εκστρατεία απελευθέρωσης του Καβαλά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπό το hashtag #freeOsmanKavala παραμένει ενεργός.
Σε δήλωσή του για τη συμπλήρωση 1.000 ημερών κράτησής του, ο ίδιος ανέφερε: «Ένα παράλληλο σύστημα επιβολής του νόμου έχει κινητοποιηθεί, κάτι που επιτρέπει να παραμένουν στη φυλακή άνθρωποι που 'πρέπει' να τιμωρηθούν, ανεξάρτητα από τα αναγνωρισμένα γεγονότα και τις ξεκάθαρες πληροφορίες για τις δραστηριότητές τους».
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει καλέσει επίσης τις τουρκικές αρχές να απελευθερώσουν τον Καβαλά λόγω των ανεπαρκών αποδείξεων εμπλοκής του τόσο στην απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 όσο και στις διαδηλώσεις του 2013.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
