Νά, λοιπόν, που έμαθαν οι ενδιαφερόμενοι για το πολιτικό γίγνεσθαι στη Γερμανία και κατά πού πέφτει η Ερφούρτη -καμία σχέση με τη Φρανκφούρτη. Είναι η πρωτεύουσα- και έδρα της τοπικής Βουλής και κυβέρνησης- του σχετικά μικρού κρατιδίου της Θουριγγίας, στην ανατολική Γερμανία. Λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Βαϊμάρη, μια πόλη πασίγνωστη για όσους ξέρουν Ιστορία, αφού τη “Δημοκρατία της Βαϊμάρης” ισοπέδωσε ο Χίτλερ, πριν αιματοκυλήσει την Ευρώπη. Στην Ερφούρτη, λοιπόν, “έσπασε το ταμπού”, “παραβιάστηκε η υγειονομική ζώνη” ή “έπεσε το παιδί στο πηγάδι”, όπως χαρακτήρισαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι την “ασυγχώρητη”, κατά Μέρκελ, εκλογή του Φιλελεύθερου Τόμας Μέτεριχ ως πρωθυπουργού από την τοπική Βουλή με τις ψήφους του κόμματός του (που μετά βίας έπιασε το 5%), της CDU και των φασιστών.
Η βόμβα
Η εκλογή έπεσε σαν βόμβα στο βαλτωμένο πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία, που μέχρι το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης ασχολούνταν με την τιμή του κρέατος, τα παζάρια του κλεισίματος των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας από κάρβουνο, άντε και τις γκρίνιες εντός της CDU και του SPD για τις επιδόσεις των νέων ηγεσιών τους. Κανείς στο Βερολίνο δεν περίμενε ότι η συνεδρίαση της Βουλής της Ερφούρτης θα γέμιζε τα πρωτοσέλιδα. Ήταν βέβαιο ότι στον τρίτο γύρο της ψηφοφορίας θα εκλεγόταν και πάλι ο απερχόμενος πρωθυπουργός της Θουριγγίας, Μπόντο Ράμελο, επικεφαλής μιας κυβέρνησης μειοψηφίας από την Αριστερά, τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους. Απέναντί του στους δύο πρώτους γύρους είχε κατέβει ένας υποψήφιος από την ακροδεξιά AfD, ο οποίος και ψηφίστηκε μόνο από το κόμμα του. Στον τρίτο γύρο, πέραν των δύο, εμφανίστηκε από το πουθενά ο Μέτεριχ, ο οποίος και εξελέγη χάρη στη στήριξη των φασιστών. Ούτε ο ίδιος ο υποψήφιος του AfD δεν ψήφισε τον εαυτό του. Ήταν προφανές ότι υπήρξε συνεννόηση, ότι το κόμμα της Μέρκελ στη Θουριγγία, κόντρα στη γραμμή του μητρικού κόμματος στο Βερολίνο και στις αποφάσεις του συνεδρίου της CDU, αποφάσισε να συμπράξει με το AfD και τον φασίστα με τη... βούλα της Δικαιοσύνης τοπικό αρχηγό του για να κάνουν τον αχυράνθρωπο του 5% πρωθυπουργό.
Οι προσπάθειες εξουδετέρωσης
Οι αντιδράσεις ήταν καταιγιστικές. Από την Αριστερά -που θύμισε ότι από τη Θουριγγία ξεκίνησε και η κοινοβουλευτική έφοδος του Χίτλερ προς την εξουσία-, τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους. Από τους αντιφασίστες που βγήκαν αυθόρμητα στον δρόμο. Από την καγκελάριο Μέρκελ, που η είδηση την βρήκε στο αεροπλάνο για τη Νότια Αφρική και αμέσως μετά την προσγείωσή της δήλωσε ότι ήταν “μια κακιά μέρα για τη δημοκρατία” και κάλεσε τον Μέτεριχ να παραιτηθεί. Από την πρόεδρο της CDU Άνεγκρετ Κραμπ Κάρενμπαουερ, που έσπευσε στην Ερφούρτη να μαζέψει τα ασυμμάζευτα στο κόμμα της. Από την -πολύ δεξιά- CSU της Βαυαρίας που καταδίκασε το αδελφό κόμμα στη Θουριγγία, επειδή “έσπασε το φράγμα” (προστασίας της Δημοκρατίας). Μόνο ο πρόεδρος των Φιλελευθέρων Κρίστιαν Λίντνερ τα μάσησε, προφανώς πανευτυχής που το κόμμα του θα αποκτούσε τον πρώτο του πρωθυπουργό. Αλλά αυτή η... ευτυχία δεν κράτησε ούτε 24 ώρες. Ο Μέτεριχ αναγκάστηκε να δηλώσει παραίτηση.
Οι πληγές...
Αλλά το ταμπού είχε σπάσει. Η AfD, έστω για λίγες ώρες, είχε γίνει το κόμμα που καθόρισε ποιος θα κυβερνήσει. Και δη στο κρατίδιο που έχει την πιο άγρια μορφή της, που ακροβατεί στα όρια του συντάγματος. Η τοπική CDU έδειξε ότι ήθελε μια έστω άτυπη συνεργασία με την Ακροδεξιά και ακόμη κι όταν ήρθε το αφεντικό από το Βερολίνο, αρνήθηκε να συναινέσει σε νέες εκλογές -“για να καθαρίσει το τοπίο”, όπως ήθελε η κεντρική CDU- και αποδέχθηκε με τα χίλια ζόρια να μη συμμετέχει σε κυβέρνηση με τη στήριξη της AfD και να μη δώσει ψήφο εμπιστοσύνης. Το πιθανότερο είναι ότι τελικά ο Ράμελο θα γίνει πάλι πρωθυπουργός, ωστόσο τίποτε δεν θα μας εκπλήξει πια στη Θουριγγία.
Η AfD τρίβει από την Τετάρτη τα χέρια της και περιμένει την επόμενη ευκαιρία. Το κόμμα είναι ισχυρό στα ανατολικά κρατίδια, δηλώνει ότι αυτό τοποθετεί εαυτό στο “μέσο” της κοινωνίας, ότι αυτό εκφράζει τα συμφέροντα των “μικρών ανθρώπων” - κι ότι τα συστημικά κόμματα το καταδιώκουν. “Είδατε, δεν αντέχουν τη δημοκρατία, όταν το αποτέλεσμα δεν τους αρέσει”, λένε τώρα οι φασίστες - και πείθουν ένα σημαντικό κομμάτι της γερμανικής κοινωνίας, αφού σε μια δημοσκόπηση - εξπρές που έγινε μετά την εκλογή και την παραίτηση του Μέτεριχ ο ένας στους τέσσερις είπε ότι ήταν “λάθος” το ότι αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Στην CDU και το FDP, πάλι, που κουβαλούν το στίγμα ότι άνοιξαν τον δρόμο στην “κανονικοποίηση” των φασιστών, έχουν βγει τα μαχαίρια. Πολλά στελέχη της CDU κατηγορούν την Κραμπ Κάρενμπαουερ για ανικανότητα να ηγηθεί, της χρεώνουν ότι άφησε το κόμμα στη Θουριγγία να ξεφύγει - και οι δελφίνοι ετοιμάζουν την επόμενη επίθεση. Θα είναι δύσκολο για τη διάδοχο της Μέρκελ στην ηγεσία του κόμματος να μακροημερεύσει. Στο FDP ο Λίντνερ ζήτησε -και πήρε, ελλείψει αντιπάλου- ψήφο εμπιστοσύνης από το κόμμα, αφού αναγκάστηκε να παραδεχτεί το λάθος του κι αφού τα άκουσε από ό,τι έχει απομείνει από την ορίτζιναλ φιλελεύθερη πτέρυγα του κόμματος. Οι ψηφοφόροι, πάντως, δεν φαίνονται το ίδιο... γενναιόδωροι. Σύμφωνα με την ίδια εξπρές δημοσκόπηση, το κύρος τόσο της CDU όσο και της FDP έχει δεχθεί βαριά πλήγματα. Το 41% των ερωτηθέντων υποστήριξε ότι έχει χειροτερεύσει η γνώμη του για την CDU, μετά τα γεγονότα στην Ερφούρτη, ενώ το 44% ότι έχει χειροτερεύσει η γνώμη του για το FDP.
...και μια μικρή ελπίδα
Σύμφωνα με μια άλλη εξπρές δημοσκόπηση, πάντως, εάν μετά το φιάσκο με τους φασίστες γίνονταν ξανά σήμερα εκλογές στη Θουριγγία, ο κόκκινο- κόκκινο-πράσινος συνασπισμός υπό τον Μπόντο Ράμελο, που είχε συμφωνήσει να γίνει κυβέρνηση μειοψηφίας, θα είχε μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η Αριστερά θα εκτινασσόταν από το 31% του περσινού φθινοπώρου στο 37%, το SPD θα έπιανε 9% και οι Πράσινοι 7%. Μικρή άνοδο, βέβαια, θα είχαν και οι φασίστες της AfD, από το 22% στο 24%, ενώ το FDP, το κόμμα του πρωθυπουργού των 24 ωρών, δεν θα έμπαινε καν στη Βουλή και οι Χριστιανοδημοκράτες θα κατακρημνίζονταν στο 12%, χάνοντας σχεδόν δέκα μονάδες από τις τελευταίες εκλογές.
