Σε κλίμα ηλεκτρισμένο εκ των πραγμάτων, με έντονα τα στοιχεία της πόλωσης και της κομματικής περιχαράκωσης, διατηρώντας ωστόσο αυστηρά τους τύπους και τη διαδικαστική τάξη, η πολυαναμενόμενη δίκη του Ντόναλντ Τραμπ στην αμερικανική Γερουσία με τις κατηγορίες της «κατάχρησης εξουσίας» και της «παρεμπόδισης του έργου του Κογκρέσου» (για τη γνωστή υπόθεση εξαναγκασμού της Ουκρανίας να στοχοποιήσει δικαστικά τους Μπάιντεν), οι οποίες επισύρουν την ποινή της καθαίρεσης, άρχισε χθες και αναμένεται να στιγματίσει, όπως και η ταραχώδης προηγούμενη του Μπιλ Κλίντον, την αμερικανική πολιτική ιστορία ασχέτως της έκβασής της.
Όχι μόνον επειδή ο Τραμπ είναι μόλις ο τρίτος Πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ που παραπέμπεται και απειλείται με καθαίρεση, όχι μόνον επειδή η απαγγελία κατηγοριών εναντίον του και η παραπομπή του υπαγορεύθηκε ως επί το πλείστον από λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά και γιατί η δίκη του διεξάγεται σε μια άνευ προηγουμένου πολιτική συγκυρία για την Αμερική, όπου η κομματική αντιπαλότητα, ο διχαστικός λόγος, η εμπρηστική ρητορική, η δημαγωγία και η καλλιέργεια εντυπώσεων έχουν κυριαρχήσει απόλυτα και καθορίζουν πλήρως την ατζέντα στην πολιτική συζήτηση.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, ποτέ μέχρι σήμερα, ούτε καν στην περίοδο του πολέμου στο Βιετνάμ ή του σκανδάλου Ουότεργκεϊτ μετέπειτα -το οποίο στοίχισε την Προεδρία στον Ρίτσαρντ Νίξον- οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν τόσο διχασμένες και τόσο «φανατισμένες» όσο είναι σήμερα με τον Ντόναλντ Τραμπ. Δεν είναι τυχαίο ότι η μόνιμη επωδός του ίδιου αλλά και των συσπειρωμένων σε πρωτοφανή βαθμό Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο είναι ότι οι Δημοκρατικοί προσπαθούν να «κλέψουν» την ψήφο του αμερικανικού λαού και να «ακυρώσουν» το αποτέλεσμα των εκλογών του 2016.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το νοσηρό αυτό κλίμα διαίρεσης, αντιπαλότητας, εκτόξευσης κατηγοριών και αυθαίρετης απόρριψης της αντίθετης άποψης έχει διαποτίσει και το εσωτερικό των ίδιων των κομματικών στρατοπέδων αν κρίνει κανείς από τη χτεσινή σκαιά επίθεση της Χίλαρι Κλίντον κατά του Μπέρνι Σάντερς -«κανείς δεν τον συμπαθεί, κανείς δεν θέλει να συνεργαστεί μαζί του, δεν έχει κάνει τίποτε, είναι καριερίστας» είπε χαρακτηριστικά- την στιγμή που ο προοδευτικός γερουσιαστής του Βερμόντ ξαναβγαίνει μπροστά και δυναμικά στην κούρσα για το χρίσμα των Δημοκρατικών.
Σε κάθε περίπτωση η δίκη Τραμπ, παρά τη βέβαιη αθώωσή του, καθώς στη Γερουσία πλειοψηφούν άνετα οι Ρεπουμπλικανοί, θα έχει ισχυρό επιδραστικό αντίκτυπο στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα κλιμακώνοντας άγνωστο σε ποιο βαθμό την κομματική αντιπαράθεση και σηματοδοτώντας ενδεχομένως τη μετάλλαξή του σ’ έναν πιο συγκρουσιακό και ελάχιστα έως καθόλου συναινετικό δικομματισμό.
Οι πρώτες ενδείξεις γι' αυτό υπήρξαν με την έναρξη της επίσημης ακροαματικής διαδικασίας. Η νομική ομάδα του Τραμπ υπέβαλε το «ντραφτ» της υπεράσπισής του, ένα κείμενο 110 σελίδων, στο οποίο τονίζεται ότι ο μεγιστάνας Πρόεδρος «δεν διέπραξε τίποτε κακό» και πως η παραπομπή του εδράζεται σε μια «επικίνδυνη διαστρέβλωση του συντάγματος».
«Η Γερουσία θα πρέπει να απορρίψει το κατηγορητήριο και να αθωώσει τον Πρόεδρο αμέσως» τονίζουν οι δικηγόροι του. «Δεν θα έπρεπε καν να προχωρήσουμε, το κατηγορητήριο θα μπορούσε να απορριφθεί εξαρχής» ανέφερε χαρακτηριστικά άνθρωπος από την υπερασπιστική ομάδα του Λευκού Οίκου.
Απ’ την άλλη, οι Δημοκρατικοί ζητούν κανονική διαδικασία και απαιτούν κλήτευση μαρτύρων. Διαμηνύουν μάλιστα πως, αν δεν γίνει δεκτό το αίτημά τους, αυτό θα ισοδυναμεί με «συγκάλυψη» της υπόθεσης. «Οποιοσδήποτε γερουσιαστής ψηφίσει κατά της κλήτευσης μαρτύρων ψηφίζει για τη συγκάλυψη των ενεργειών του Προέδρου» υπογράμμισε ο ένας εκ των δύο Δημοκρατικών «διευθυντών» της δίκης, ο Τζέρι Νάντλερ.
Η διάρκεια της διαδικασίας είναι ακόμη ένα θέμα που διχάζει. Το στρατόπεδο Τραμπ θέλει να επιβάλει εκδίκαση fast track. Ο επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία Μιτς ΜακΚόνελ πρότεινε η κάθε πλευρά να έχει στη διάθεσή της 24 ώρες σε διάστημα δύο ημερών για να παρουσιάσει τα επιχειρήματά της. Οι Δημοκρατικοί αντέδρασαν αμέσως με οργή χαρακτηρίζοντας την πρότασή του «πραγματική εθνική ντροπή».
