Η προσπάθεια εξίσωσης του αντισιωνισμού με τον αντισημιτισμό τείνει να καταστήσει την ίδια την ύπαρξη των Παλαιστινίων αντισημιτική, τόνισε ο κ. Τουμπάσι, ενώ απάντησε σε ερωτήσεις για τις ισραηλινές καθώς και για τις παλαιστινιακές εκλογές.
* Το 2019 αφήνει μια πολύ πικρή γεύση στον παλαιστινιακό λαό μετά τη δημιουργία τετελεσμένων σε βάρος του, κυρίως από την κυβέρνηση Τραμπ αλλά και από χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου ανέβηκαν στην εξουσία ακροδεξιές κυβερνήσεις. Υπάρχουν αχτίδες ελπίδας για το μέλλον και από πού προέρχονται;
Θα ήθελα να μεταφέρω στον ελληνικό λαό ευχές για τα Χριστούγεννα και το νέο έτος από τη Βηθλεέμ της Παλαιστίνης. Η Βηθλεέμ, η πόλη στην οποία γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός και από όπου μετέφερε στον κόσμο το μήνυμά του για την ειρήνη, βρίσκεται περικυκλωμένη αυτές τις μέρες από τα ισραηλινά στρατιωτικά σημεία ελέγχου, το τείχος του απαρτχάιντ και του διαχωρισμού και τους παράνομους εποικισμούς. Παρόμοια είναι η κατάσταση σε όλες τις παλαιστινιακές πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ, στην οποία αποδεικνύεται η προσπάθεια εκ μέρους του Ισραήλ, της κατοχικής δύναμης, να δημιουργήσει μια de facto μακρόχρονη αποικιακή κατοχή.
Μετά την εκλογή του Προέδρου Τραμπ παρατηρήσαμε μια ριζική στροφή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και ιδιαίτερα σε σχέση με την Παλαιστίνη. Η διοίκηση των ΗΠΑ, επηρεάζεται και πολλές φορές κατευθύνεται από το σιωνιστικό κίνημα, τους χριστιανούς σιωνιστές στις ΗΠΑ και τους ευαγγελιστές που υιοθετούν το αφήγημα της "γης της επαγγελίας", το οποίο καπηλεύεται το σιωνιστικό κίνημα για πολιτικούς λόγους, στοχεύοντας στον παλαιστινιακό λαό και δημιουργώντας αναταραχές σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής, σε ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής και στα Βαλκάνια. Ως αποτέλεσμα, είδαμε εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης α) την αναγνώριση της ενιαίας Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, β) τη μεταφορά της πρεσβείας της στην Ιερουσαλήμ και την τοποθέτηση του Friedman, ενός ακροδεξιού σιωνιστή, πρώην εποικιστή, ως πρέσβη, γ) την κατάργηση όλων των κονδυλίων των ΗΠΑ προς τα παλαιστινιακά θεσμικά όργανα και τα προγράμματα ενίσχυσης, δ) την περικοπή της χρηματοδότησης της UNRWA, ε) τις δηλώσεις Πομπέο, με τις οποίες νομιμοποιεί τους παράνομους εποικισμούς του Ισραήλ, στ) τις επίμονες προσπάθειες επιβολής στην παλαιστινιακή ηγεσία της λεγόμενης «Συμφωνίας του Αιώνα». Είναι πλέον σαφές πως οι ΗΠΑ έχουν απωλέσει την αντικειμενικότητά τους και ως εκ τούτου το προνόμιο να είναι μοναδικοί διαμεσολαβητές σε ενδεχόμενες ειρηνευτικές διαδικασίες.
Βλέπουμε την ταύτιση της κυβέρνησης των ΗΠΑ με τις πιο ακραίες πολιτικές και πολιτικούς του Ισραήλ μέσω πράξεων και αποφάσεων που παραβιάζουν κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο. Με λύπη διαπιστώνουμε ότι οι αποφάσεις αυτές ενθαρρύνουν και ενισχύουν την άνοδο της Ακροδεξιάς στο Ισραήλ, καθώς και σε ορισμένες χώρες της Ε.Ε. και της Λατινικής Αμερικής και έχουν αποτελέσματα που φανερώνουν ξεκάθαρα την άκρα δεξιά ιδεολογία η οποία έχει στο στόχαστρο τη δημοκρατία, την παγκόσμια ειρήνη, την ασφάλεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και αξίες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Παρά τις ραγδαίες και δραστικές αλλαγές που επηρεάζουν την παγκόσμια τάξη, παρατηρώ ότι τόσο το Ισραήλ όσο και οι ΗΠΑ βρίσκονται σε απομόνωση στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των κρατών παραμένουν στην πλευρά του Διεθνούς Δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ όσον αφορά στο Παλαιστινιακό ζήτημα και παράλληλα συνεχίζεται η μακρόχρονη ειρηνική αντίσταση του λαού μας. Από εκεί πηγάζουν οι ελπίδες μας για το μέλλον.
* Παράλληλα, κλιμακώνεται διεθνώς η προσπάθεια να κλείσουν τα στόματα των επικριτών της πολιτικής του Ισραήλ, στο όνομα της καταπολέμησης του αντισημιτισμού, τη στιγμή μάλιστα που δυναμώνει -ειδικά στην Ευρώπη- το κίνημα BDS...
Είμαστε ευγνώμονες σε όλους όσοι στέκονται και αγωνίζονται στο πλευρό του λαού της Παλαιστίνης, κινήματα αλληλεγγύης στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, εβραϊκές φιλειρηνικές οργανώσεις στις ΗΠΑ καθώς και το κίνημα BDS, που ολοένα και μεγαλώνει και αφυπνίζει συνειδήσεις με τις δράσεις του. Η κριτική στην ισραηλινή πολιτική της τρομοκρατίας, της εθνοκάθαρσης, του εκτοπισμού, των μαζικών συλλήψεων και του απαρτχάιντ, ακόμη και από ισραηλινά φιλειρηνικά κινήματα και ανθρωπιστικές οργανώσεις, δεν αποτελεί επίθεση στον Ιουδαϊσμό και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη ρατσισμού. Επικρίνουμε τις πολιτικές του Ισραήλ όπως και όλες τις ακραίες πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Η παλαιστινιακή και η αραβική απόρριψη του σιωνισμού δεν είναι θέμα εθνικής, θρησκευτικής ή κοινωνικής εχθρότητας απέναντι στον εβραϊκό λαό, είναι απόρριψη των αποικιακών πολιτικών των ισραηλινών καθεστώτων, κάτω από τις οποίες ο λαός μου υφίσταται βίαιες, παράνομες και αδικαιολόγητες επιθέσεις.
Θα ήθελα να τονίσω την πεποίθησή μου ότι ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, το μίσος, η βία, ο εκφοβισμός ή η στοχοποίηση μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων λόγω της εθνικότητας, της φυλής ή της θρησκείας τους, συμπεριλαμβανομένου του αντισημιτισμού, αποτελούν σοβαρή και αυξανόμενη απειλή για το σύνολο της διεθνούς κοινότητας και πρέπει να αντιμετωπιστούν και να καταπολεμηθούν. Το όλο ζήτημα της προσπάθειας εξίσωσης του αντισιωνισμού με τον αντισημιτισμό τείνει να καταστήσει την ίδια την ύπαρξη των Παλαιστινίων αντισημιτική. Έτσι, όποιος τολμά να κοιτάξει τους Παλαιστινίους ως ανθρώπινα όντα γίνεται αντισημίτης ή τουλάχιστον ανεκτικός στον αντισημιτισμό. Ας μην πέσουμε σε αυτή την παγίδα συγχέοντας τη διαφωνία, την αντίθεση και την κριτική στις ισραηλινές πολιτικές με την αλληλεγγύη προς τους Παλαιστινίους, η οποία δεν είναι αντισημιτισμός και όλοι όσοι στέκονται αλληλέγγυοι με τον παλαιστινιακό μας λαό δεν πρέπει να απολογούνται για τις βασικές θέσεις αρχής τους.
* Στο εσωτερικό πεδίο, γίνεται πολύς λόγος για τις παλαιστινιακές εκλογές, οι οποίες πάνε όμως από αναβολή σε αναβολή. Τι είναι αυτό που εμποδίζει να στηθούν οι κάλπες ταυτόχρονα σε Δυτική Όχθη και Λωρίδα της Γάζας και πώς μπορεί να ξεπεραστεί;
Κατά τα τελευταία έτη, ο Πρόεδρος Αμπάς έχει επανειλημμένως ζητήσει τη διεξαγωγή προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών σε ολόκληρη την περιοχή του κατεχόμενου Κράτους της Παλαιστίνης. Αυτή ήταν η απόφαση που ελήφθη σε όλα τα θεσμικά επίπεδα της ΟΑΠ και η συμφωνία για το θέμα αυτό υπογράφηκε από τη Χαμάς υπό την αιγίδα της Αιγύπτου, που εξακολουθεί να εργάζεται για την επίτευξη της παλαιστινιακής εσωτερικής συμφιλίωσης μετά το πραξικόπημα της Χαμάς στη Γάζα το 2007.
Για εμάς, στην ΟΑΠ και στην κυβέρνηση του Κράτους της Παλαιστίνης, αυτή η συμφιλίωση είναι ζωτικής σημασίας υπό την σκέπη της ΟΑΠ, που έχει αποκτήσει νομιμοποίηση τόσο στη διεθνή κοινότητα όσο και στον αραβικό κόσμο από το 1974, όταν κατέστη ο μοναδικός εκπρόσωπος του παλαιστινιακού λαού και υπέγραψε τις συμφωνίες του Όσλο με την ισραηλινή κυβέρνηση. Η ηγεσία μας, ακόμη και μετά το πραξικόπημα της Χαμάς, ήταν προσεκτική ώστε να μην δίνεται το προνόμιο ούτε η ευκαιρία σε οποιοδήποτε ξένο παράγοντα να εκμεταλλευτεί αυτή τη διαίρεση προσπαθώντας να υπηρετήσει τις ιδέες της διάλυσης των παλαιστινιακών εθνικών φιλοδοξιών για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου και εθνικά κυρίαρχου Παλαιστινιακού Κράτους στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας ως μίας οντότητα τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτικά, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Πρόσφατα, μόλις πριν από μία εβδομάδα, η Χαμάς αποδέχτηκε την έκκληση του Προέδρου Αμπάς και της ΟΑΠ για τη διεξαγωγή κοινοβουλευτικών και προεδρικών εκλογών. Ο πρόεδρος της εκλογικής επιτροπής, Δρ. Χανάν Νάσσερ, ταξίδεψε από τη Ραμάλα στη Γάζα ώστε να επιτύχει την αποδοχή εκ μέρους της Χαμάς και να ξεκινήσει έτσι τις εκλογικές διαδικασίες. Το κύριο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουμε προκειμένου να προχωρήσουμε είναι το θέμα του παλαιστινιακού μας λαού που κατοικεί στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, να του επιτραπεί να συμμετάσχει σε αυτές τις εκλογές όπως συνέβη στις προηγούμενες εκλογές. Η θέση μας είναι πως η διεξαγωγή των εκλογών δεν είναι δυνατή εκτός αν όλοι οι Παλαιστίνιοι μπορούν να ασκήσουν ελεύθερα το δικαίωμα ψήφου τους. Το Ισραήλ μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει την άδεια διεξαγωγής των εκλογών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ παρ’ όλο που πολλοί διεθνείς και αμερόληπτοι διαμεσολαβητές και παρατηρητές έχουν κάνει αρκετές προσπάθειες ώστε να πειστεί το Ισραήλ να δώσει τη συγκατάθεσή του (καθώς το Ισραήλ έχει τον έλεγχο της Αν. Ιερουσαλήμ κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ).
Μετά τις δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις στο Ισραήλ, τους τελευταίους δύο μήνες, οι οποίες οδήγησαν σε αδιέξοδο, καθώς στάθηκε αδύνατη η δημιουργία κυβέρνησης, είναι προφανές ότι υπάρχει μια βαθιά κρίση και ρήγμα τόσο στην ισραηλινή κοινωνία όσο και στο σύνολο του πολιτικού συστήματος. Μόλις πριν λίγες μέρες αποφασίστηκε η χώρα να εισέλθει σε έναν τρίτο γύρο εκλογών, που θα διεξαχθεί στις 2 Μαρτίου 2020. Η ισραηλινή κοινωνία έχει δομηθεί βάσει της έννοιας της αποικιοκρατίας και της επέκτασής της χρησιμοποιώντας τον Ιουδαϊσμό ως πρόσχημα για να εξυπηρετηθεί το σιωνιστικό αφήγημα που έχει καταστήσει το Ισραήλ ένα διεφθαρμένο και φασιστικό καθεστώς το οποίο επιβάλλοντας τον νόμο του έθνους δηλώνει σαφώς ότι το Ισραήλ είναι το κράτος για τους Εβραίους και μόνο γι’ αυτούς. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Νετανιάχου και της ισραηλινής κυβέρνησης, όπου καταγράφεται η πρόθεσή τους να προσαρτήσουν την περιοχή της κοιλάδας του Ιορδάνη που βρίσκεται στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη καθώς και τους εποικισμούς που κατασκευάστηκαν παράνομα, κατά παράβαση της Σύμβασης της Γενεύης και των ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Μέχρι σήμερα οι Ισραηλινοί άποικοι ανέρχονται σε περίπου 700.000 σε περισσότερους από 200 εποικισμούς που χτίστηκαν στην περιοχή της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Επιπλέον υπάρχει το τείχος του διαχωρισμού που έχει ανεγερθεί στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, χωρίζοντας χωριά και παλαιστινιακές κοινότητες σε δύο ή και περισσότερα κομμάτια. Η παραπάνω περιγραφή μάς δίνει μια σαφή εικόνα των αρχών και των αξιών πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε το κράτος του Ισραήλ και αντιπροσωπεύουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που συνθέτουν μια Δημοκρατία και αποτελούν θεμελιώδεις αρχές της Ε.Ε. (ελευθερία λόγου, ανθρώπινα δικαιώματα).
* Σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις στο Ισραήλ αναδείχθηκε η δύναμη του παλαιστινιακού / αραβικού στοιχείου και ο πιθανός ρυθμιστικός ρόλος του. Αυτή η εξέλιξη ανοίγει νέους δρόμους, δημιουργεί γέφυρες ή μήπως αποτυπώνει αδιέξοδα στο παλαιστινιακό ζήτημα;
Το κοινό μπλοκ στο ισραηλινό Κοινοβούλιο (Κνεσσέτ) αποτελείται από δώδεκα Άραβες Παλαιστινίους και έναν προοδευτικό αριστερό Εβραίο, τον Δρ. Οφέρ Κασσίφ. Η δύναμη και η επιρροή τους στο Κοινοβούλιο αυξάνεται και αναμένεται ότι θα φτάσουν στις 15 έδρες στις επόμενες εκλογές, οι οποίες θα τους καθιερώσουν ως την τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη. Οι Παλαιστίνιοι / Άραβες πολίτες του Ισραήλ αντιπροσωπεύουν το 20% του συνολικού πληθυσμού του Ισραήλ και παραμένουν στην πατρίδα τους παρά τα μέτρα εξαναγκαστικού διωγμού και εθνοκάθαρσης που άρχισαν το 1948 και είχαν ως αποτέλεσμα τον εκτοπισμό πάνω από ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, κάτι το οποίο αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας στην σύγχρονη ιστορία του 20ού αιώνα. Στην πρόκληση δημιουργίας κυβέρνησης, το κοινό μπλοκ δεν μπορεί να αγνοηθεί, αυτό απεδείχθη στις πρόσφατες εκλογές, όπου συνέβαλαν στο να μην καταστεί δυνατό ο Μπ. Νετανιάχου να σχηματίσει κυβέρνηση. Το κοινό μπλοκ δεν έχει και δεν θα συμμετάσχει σε καμία κυβέρνηση όσο απουσιάζει ένα πραγματικό ειρηνευτικό σχέδιο για τον τερματισμό της κατοχής και για την εγκαθίδρυση του Παλαιστινιακού Κράτους με βάση τη λύση δύο κρατών, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και επιτρέποντας στους Παλαιστίνιους πολίτες που διαμένουν στο Ισραήλ να απολαμβάνουν τα εθνικά και ισότιμα πολιτικά τους δικαιώματα. Δυστυχώς, δεν υπήρχαν μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο κύριων πολιτικών συνασπισμών και κανένας εκ των δύο δεν αποτελεί πραγματικό εταίρο ειρήνης. Και τα δύο μέρη έχουν στο πρόγραμμά τους την προσάρτηση της περιοχής της κοιλάδας του Ιορδάνη, αυξάνοντας τον αριθμό των εποικισμών και αγνοώντας το ζήτημα των Παλαιστινίων προσφύγων, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και την ίδρυση του Παλαιστινιακού Κράτους.
Εμείς, οι Παλαιστίνιοι και η ηγεσία μας, είμαστε πάντα διατεθειμένοι να διεξαγάγουμε ειρηνικές συνομιλίες με τους προοδευτικούς Ισραηλινούς για την ενδυνάμωση του ειρηνευτικού στρατοπέδου στο Ισραήλ, το οποίο είναι πεπεισμένο για τη ζωτική ανάγκη να επιτευχθεί μια βιώσιμη και μακρόχρονη ειρήνη στην περιοχή. Τείνουμε το χέρι σε όλους τους Ισραηλινούς για σοβαρές διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα της Ε.Ε., της Τετραμερούς (Κουαρτέτου) και των Ηνωμένων Εθνών, που θα οδηγήσουν στην ίδρυση του Κράτους της Παλαιστίνης στα σύνορα πριν από το 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που εγγυάται την ειρήνη, την ασφάλεια, τη σταθερότητα, την ευημερία και την πρόοδο για όλους τους ανθρώπους της περιοχής της Μέσης Ανατολής. Το τελευταίο σημείο που θα ήθελα να θίξω είναι ότι παρ’ όλο που εκτιμούμε τις υποστηρικτικές δηλώσεις και τις θέσεις της Ε.Ε. και των περισσότερων κρατών - μελών της, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν πιο αποφασιστικές ενέργειες, όπως η αναθεώρηση της εταιρικής σχέσης μεταξύ Ισραήλ και Ε.Ε. όσο το Ισραήλ παραμένει ένα κράτος απαρτχάιντ που βρίσκεται στην εξουσία και ταυτόχρονα να καταστεί το Ισραήλ νομικά υπεύθυνο για τα εγκλήματα που διαπράττει. Η δραματική κατάσταση στην Παλαιστίνη απαιτεί αποφασιστικές ενέργειες κι όχι μόνο λόγια.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη και στα Αγγλικά
2019 leaves a very bitter taste to the Palestinian people after the fait accompli (creation of accomplished events) of its perpetrators, mainly by the Trump government but also by countries in Latin America where far-right governments came to power. Are there rays of hope for the future and where do they come from?
I would like to convey to the Greek people wishes for Christmas and the New Year from Bethlehem, Palestine. Bethlehem, the city in which Jesus Christ was born and from where his message of peace was conveyed to the world, is surrounded these days by Israeli military checkpoints, the Wall of Apartheid and separation, and illegal settlements. The situation is similar in all Palestinian cities, including Jerusalem, in which Israel's attempt to establish a de facto long-term colonial occupation is clearly manifested.
Since the election of President Trump, we have seen a radical shift in US foreign policy, especially in relation to Palestine. The US administration influenced and often led by the Zionist Movement, Christian Zionists in the US and Evangelicals adopting the narrative of the "promised land" of the Zionist movement for political reasons, targeting Palestinians upheavals throughout the Middle East, in some Latin American countries and in the Balkans. As a result, we have seen on the part of the US government a) the recognition of the whole Jerusalem as the capital of Israel, b) the transfer of the US embassy to Jerusalem and the appointment of Friedman, a far-right Zionist ex-colonel, as ambassador of the US, c) the halt of assistance to Palestinian institutions and aid programs, d) UNRWA funding cut, e) Pompeo’s statements legitimizing Israeli illegal settlements; f) exercising pressure on the Palestinian leadership to accept the so-called "Deal of the Century". It is now clear that the United States has lost its objectivity and therefore the privilege of being the sole mediator in any peace process.
We see the US government identifying with Israel's most extreme policies and politicians through acts and decisions that blatantly violate International Law. We regret to see that these decisions encourage and reinforce the rise of the far-right in Israel, in some EU and Latin American countries, and have had results that clearly demonstrate that the far-right ideology targets Democracy, World Peace, Security, Human rights and values around the world.
Despite the rapid and drastic changes affecting world order, I note that both Israel and the United States are in isolation at the UN General Assembly and other International Organizations as the vast majority of states remain on the side of International Law and UN Resolutions. with regard to the Palestinian issue while at the same time our people's long-standing peaceful resistance continues. That's where our hopes for the future lay.
At the same time, efforts are being made internationally to shut the mouths of critics of Israeli policy in the name of anti-Semitism, at a time when the BDS movement is intensifying – especially in Europe…
We are grateful to all those who stand and fight for the people of Palestine, solidarity movements in Europe and the US, Jewish peace movements in the United States, and the BDS movement that is growing and awakens people’s conscience with its actions. Criticism of Israeli politics of terrorism, ethnic cleansing, displacement, mass arrests and apartheid even by Israeli peace movements and humanitarian organizations is not an attack on Judaism and cannot be regarded as an act of racism. We criticise the racist policies of Israel in the same way we criticise all the extreme political forces in Europe and the rest of the world. Palestinian and Arab rejection of Zionism is not a matter of national, religious or social hostility towards the Jewish people, it is a rejection of the colonial policies of the Israeli regimes under which my people are violently, illegally and unjustly suffering. I would like to emphasize my conviction that racism, discrimination, hatred, violence, intimidation or targeting a particular group of people because of their nationality, race or religion, including anti-Semitism, poses a serious and growing threat to the whole international community and must be tackled and fought. The whole issue of trying to equate anti-Zionism with anti-Semitism tends to make the very existence of Palestinians as anti-Semitic. Thus, anyone who dares to look at the Palestinians as human beings becomes anti-Semitic or at least tolerant of anti-Semitism. Let us not fall into this trap by confusing the disagreement, opposition and criticism of Israeli policies with solidarity with the Palestinians which is not anti-Semitism and all those who stand in solidarity with our Palestinian people must not apologize for their basic positions of principle.
In the domestic field, there is much talk of Palestinian elections, which go from postponement to postponement. What is it that prevents the ballot boxes from being built simultaneously on the West Bank and Gaza Strip and how can they be overcome?
In recent years, President Abbas has repeatedly called for presidential and parliamentary elections across the occupied Palestinian state. This was the decision taken at all institutional levels of the PLO and the agreement was signed by Hamas under the auspices of Egypt, which is still working to achieve Palestinian internal reconciliation following Hamas' coup in Gaza in 2007.
For us in the PLO and in the government of the State of Palestine, this reconciliation is vital in the planning of the PLO which has gained legitimacy both in the international community and in the Arab world since 1974, when it became the sole representative of the Palestinian people and signed the Oslo agreements with the Israeli government. Our leadership, even after the Hamas coup, was careful not to give the privilege or opportunity to any foreign player to exploit this division by trying to serve the ideas of dismantling the Palestinian national aspirations to create an independent and nationally sovereign Palestinian state in the West Bank and the Gaza Strip as an entity both geographically and politically with its capital East Jerusalem. Recently, just a week ago, Hamas accepted President Abbas and the PLO's call for parliamentary and presidential elections. The chairman of the electoral commission, Dr. Hanan Nasser travelled from Ramallah to Gaza to gain Hamas' acceptance and thus start the electoral process. The main obstacle that we must overcome in order to move forward is the issue of our Palestinian people living in East Jerusalem being allowed to run in these elections as happened in the previous elections. Our position is that elections cannot be held unless all Palestinians can freely exercise their right to vote. Israel has so far not allowed elections in East Jerusalem even though many international and impartial mediators and observers have made several efforts to persuade Israel to give its consent (as Israel has control over Jerusalem) and abide by the International Law and UN resolutions.
After two consecutive elections held in Israel over the past two months, which have led to a deadlock as a government was unable to be formed, it is clear that there is a deep crisis and rift in both Israeli society and the entire political system. Only a few days ago the country decided to enter a third round of elections on March 2, 2020. Israeli society is founded on the concept of colonialism and its expansion using Judaism as a pretext to serve Zionism making Israel a corrupt and fascist regime which, by enforcing the law of the nation, which clearly states that Israel is the state for Jews only. On the other hand, statements by Prime Minister Netanyahu and the Israeli government declaring their intention to annex the Jordan Valley area further to the occupied Palestinian territories as well as the settlements illegally constructed in violation of the Geneva Conventions, and all relevant resolutions of the UN. To date, Israeli settlers amount to 700,000 and reside in more than 200 settlements built in the occupied West Bank, including East Jerusalem. Except for the Wall of separation erected in the occupied Palestinian territories, dividing Palestinian villages and communities into two or more pieces. The above description gives us a clear picture of the principles and values on which the State of Israel was built and which represent exactly the opposite of what constitutes a democracy and which are in complete contradiction of the fundamental EU principles (freedom of speech, human rights).
The consecutive elections in Israel have highlighted the power of the Palestinian/Arab component and its potential regulatory role. Does this development opening new avenues, creating bridges or stalemate in the Palestinian issue?
The joint bloc in the Israeli parliament (Knesset) is made up of twelve Arab Palestinians and a progressive left-wing Jew, Dr. Offer Kassif. Their power and influence in parliament is increasing and they are expected to reach the 15 seats in the next election, which will establish them as the 3rd parliamentary force. Israeli Palestinian / Arab citizens represent the20% of the total population of Israel and remain in their homeland despite the measures of forced persecution and ethnic cleansing that began in 1948 and resulted in the displacement of over one million people, one of the gravest crimes in the contemporary history of the 20th century. In the challenge of creating a government, the joint parliamentary Arab bloc cannot be ignored, this was demonstrated in the recent elections, where they assisted in preventing B. Netanyahu from forming a government. The joint bloc has not and will not participate in any government as long as there is no real peace plan to end the occupation and establish a Palestinian state based on the two-state solution on the pre - 1967 borders with East Jerusalem as its capital and allowing the Palestinians who reside in Israel to enjoy their national and equal political rights. Unfortunately, there were no major differences between the two main Israeli political coalitions, and neither can be s true peace partner. Both parties have included in the program the annexation of the Jordan Valley, increasing the number of settlements and ignoring the issue of Palestinian refugees, East Jerusalem and the establishment of the Palestinian State.
We, the Palestinians and our leadership, are always ready to hold peaceful talks with progressive Israelis to strengthen the peace camp in Israel, which is convinced of the vital necessity to achieve a viable and long-lasting peace for the whole of the region. We are reaching out to all Israelis for serious negotiations under the auspices of the EU, Quartet and the United Nations, which will lead to the establishment of the State of Palestine at the pre-1967 borders and with East Jerusalem as its capital. This is the only path that guarantees peace, security, stability, prosperity and progress for all people in the Middle East. The last point I would like to stress on is that while we appreciate the supportive statements and positions of the EU and most of its Member States, more decisive action is needed such as revising the Israeli-EU partnership - as long as Israel remains an apartheid state in power and at the same time holding Israel legally accountable for the crimes it commits. The dramatic situation in Palestine requires more decisive action rather than words.
