Καιρό είχε να γίνει τέτοιος καυγάς στην τουρκική Βουλή. Οι κυβερνητικοί βουλευτές ήρθαν στα χέρια με εκείνους της κεμαλικής αντιπολίτευσης, που κατηγόρησαν τον Ταγίπ Ερντογάν ότι ξεπουλά τα ασημικά της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας για να υλοποιήσει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του.
Αφορμή για τους τσαμπουκάδες, τις βρισιές και τον ανταγωνισμό πατριωτισμού στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό ήταν η ιδιωτικοποίηση της μεγαλύτερης εταιρίας κατασκευής στρατιωτικών οχημάτων της χώρας (από τανκς μέχρι θωρακισμένα οχήματα, αύρες της αστυνομίας και λεωφορεία) στη Σακάρια (επαρχία Σαγγάριου).
Η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης ξεκίνησε πέρυσι τέτοιο καιρό με Προεδρικό Διάταγμα του Ερντογάν, που άνοιξε διάπλατα τις πόρτες της Τουρκίας στο Κατάρ και στα πετροδολάριά του. Σε τέτοιο βαθμό που ο κεμαλικός βουλευτής Ενγκίν Οζκιόκ έθεσε το ερώτημα, τον περασμένο Ιανουάριο, «τι θα γίνει αν τα σπάσουμε με τους Καταριανούς και εκείνοι αποφασίσουν να πουλήσουν τις μετοχές τους στην Ελλάδα ή σε μια άλλη μη φιλική χώρα;» Ενώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιντσντάρογλου απαίτησε ενημέρωση από την κυβέρνηση για τους όρους και τις προϋποθέσεις με τις οποίες το Κατάρ εξαγόρασε το 49,9% της BMC και ζήτησε να μάθει αν οι Τούρκοι στρατιωτικοί που εργάζονται στην εταιρεία (και μέχρι τότε υπάγονταν στη στρατιωτική διοίκηση) θα έπαιρναν πλέον διαταγές από τον εμίρη του Κατάρ.
Προφανώς η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει πάρει ακόμα ικανοποιητικές απαντήσεις, γιατί στη συζήτηση της περασμένης Τετάρτης κατηγόρησε την κυβέρνηση Ερντογάν ότι επέτρεψε στο Κατάρ να εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα του τουρκικού λαού που έφτιαξε με το υστέρημά του την πολεμική βιομηχανία. «Αυτό που εσείς αποκαλείτε ιδιωτικοποίηση είναι αμαρτία, είναι κλοπή» τόνισε ο βουλευτής Σουλεϊμάν Μπουλμπούλ. Αυτά είναι «φαιδρότητες», απάντησε ο κυβερνητικός βουλευτής Μπουλέντ Τουράν, ενώ κάποιος άλλος φώναξε στην αντιπολίτευση: «Σταματήστε να γκαρίζετε». Τα αίματα άναψαν, οι μεν κινήθηκαν εναντίον των δε και ο πρόεδρος διέκοψε τη συνεδρίαση.
Αυτό που δεν διακόπτεται πάντως, αλλά όσο πάει και μεγαλώνει, είναι η πολιτική και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Άγκυρας και της Ντόχας, μια συνεργασία που μάλλον δεν είναι τόσο ευκαιριακή όσο λένε ότι φοβούνται οι κεμαλικοί.
Δεν είναι μόνο οι τονωτικές ενέσεις δισεκατομμυρίων στην οικονομία της Τουρκίας από τον εμίρη του Κατάρ, ούτε η τουρκική στρατιωτική βάση έξω από την Ντόχα (με δυνατότητα υποδοχής έως και 3.000 στρατιωτών), ούτε οι επισκέψεις τουρκικών πολεμικών πλοίων στο εμιράτο του Κόλπου. Η τουρκο-καταριανή εταιρεία που ανέλαβε να φτιάξει το «καμάρι» της Τουρκίας, το Altay -τανκ τρίτης γενιάς για τον εκσυγχρονισμό του τουρκικού στρατού, με πρώτη παραγγελία 250 κομμάτια-, φαίνεται ότι έχει εμπλοκή και στον λιβυκό εμφύλιο. Από τις πύλες της βγήκαν δεκάδες θωρακισμένα οχήματα που μεταφέρθηκαν (μαζί με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, άλλα όπλα και πυρομαχικά) στην Τρίπολη την άνοιξη, όταν η Άγκυρα έσπευσε -με το αζημίωτο, φυσικά- να στηρίξει τον κλυδωνιζόμενο πρωθυπουργό Σαράζ ώστε να αποκρούσει την επίθεση των στρατευμάτων του Χαφτάρ. Από τη στιγμή που η Τουρκία και το Κατάρ είναι οι βασικοί υποστηρικτές του Σαράζ, τι πιο φυσικό από να τον στηρίζει και η τουρκο-καταριανή εταιρεία.
Δυο ημέρες μετά τον καυγά στην τουρκική Βουλή, ο Αχμέτ Νταβούτογλου (υπουργός Εξωτερικών, πρωθυπουργός του Ερντογάν και επικεφαλής του AKP πριν «εκπαραθυρωθεί» το 2016 με συνοπτικές διαδικασίες) ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου κόμματος στον χώρο του πολιτικού Ισλάμ, καταγγέλλοντας την προσωπολατρία (δηλαδή τον Ερντογάν). Ο Νταβούτογλου με το δόγμα του «στρατηγικού βάθους» στον ισλαμικό κόσμο (Βόρεια Αφρική, Αραβική Χερσόνησο, Βαλκάνια, Κεντρική Ασία) είχε παίξει καθοριστικό ρόλο για τα πονταρίσματα της Άγκυρας στα καθεστώτα Καντάφι και Άσαντ πριν από την Αραβική Άνοιξη, που εξελίχθηκαν όμως σε διπλό φιάσκο, με την Τουρκία να ποντάρει εκ νέου στους ισλαμιστές αντικαθεστωτικούς και στις δυο χώρες.
Το τουρκικό ποντάρισμα στη Συρία απέδωσε... καρπούς με την τριπλή εισβολή και κατοχή τμήματος της κουρδικής Ροτζάβα. Στη Λιβύη η ρουλέτα γυρίζει ακόμα...
