Το 1998 ήταν μια σημαντική χρονιά για τις τουρκοσυριακές σχέσεις. Στραγγαλίζοντας τη Συρία με το όπλο του νερού -μια σειρά από φράγματα που περιορίζουν τη ροή του ποταμού Ευφράτη- και ασκώντας στρατιωτική πίεση με τη συγκέντρωση δυνάμεων στη μεθόριο, η Άγκυρα απαιτούσε από τη Δαμασκό να βάλει τέλος στη δράση του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και να της παραδώσει τον ηγέτη του, τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, που χρησιμοποιούσε το συριακό έδαφος ως βάση επιχειρήσεων για το κουρδικό αντάρτικο στη ΝΑ Τουρκία.
Με τη «μεσολάβηση» της Αιγύπτου και του Ιράν και την «ενθάρρυνση» των ΗΠΑ, ο Τούρκος πρωθυπουργός Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και ο Πρόεδρος της Συρίας Χαφέζ Αλ Άσαντ κατέληξαν σε μια συμφωνία που είναι γνωστή ως Πρωτόκολλο των Αδάνων, από την ομώνυμη τουρκική πόλη όπου συναντήθηκαν οι αντιπροσωπείες των δύο χωρών. Το πρωτόκολλο υπογράφηκε στις 20 Οκτωβρίου 1998 από ανώτερους διπλωμάτες και στρατηγούς -όχι από τους ηγέτες τους-, αλλά είναι σαφές ως προς το περιεχόμενό του: η κυβέρνηση Άσαντ διαβεβαιώνει ότι ο Οτσαλάν δεν βρίσκεται πλέον στη Συρία, ούτε θα του επιτραπεί να επιστρέψει, κλείνει τα στρατόπεδα του PKK, το οποίο αποκαλεί εφεξής «τρομοκρατική οργάνωση», και δεσμεύεται «στη βάση της αρχής της αμοιβαιότητας» ότι δεν θα επιτρέψει οποιαδήποτε δραστηριότητα στο έδαφός της που θα υπονομεύει την ασφάλεια και τη σταθερότητα της Τουρκίας (με παροχή οπλισμού, οικονομικής στήριξης ή προπαγάνδας).
Η περιπλάνηση του Οτσαλάν είχε αρχίσει μερικές εβδομάδες νωρίτερα. Μετά από σχεδόν εξάμηνη οδύσσεια στην Ελλάδα, τη Ρωσία, την Ιταλία, τη Λευκορωσία, ξανά στην Ελλάδα, ο Άπο έπεσε (για πολλούς προδόθηκε και παραδόθηκε από την τότε ελληνική κυβέρνηση) στα χέρια πρακτόρων της τουρκικής ΜΙΤ στην Κένυα για να καταλήξει στο νησί - φυλακή Ιμραλί στη Θάλασσα του Μαρμαρά, όπου παραμένει έγκλειστος.
Είκοσι ένα χρόνια μετά από την υπογραφή του, το Πρωτόκολλο των Αδάνων... επικαιροποιήθηκε στο Σότσι από τους Πούτιν και Ερντογάν, πάνω στο κουφάρι της Συρίας. Ο γιος του Χαφέζ Αλ Άσαντ Μπασάρ, που βγαίνει νικητής από τον οκτάχρονο εμφύλιο με τη βοήθεια της Ρωσίας, ποντάρει στο ρωσοτουρκικό μνημόνιο για να ανακτήσει την κυριαρχία στις κουρδικές περιοχές. Με το μνημόνιο του Σότσι πρακτικά αναγνωρίζονται τα τετελεσμένα της τρίτης τουρκικής εισβολής στη Συρία μέσα σε τρία χρόνια, ωστόσο η Μόσχα και η Άγκυρα δεσμεύονται για τη διατήρηση της πολιτικής ενότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας καθώς και την προστασία της εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας, ενώ τονίζουν την αποφασιστικότητά τους για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας σε όλες τις μορφές της και την παρεμπόδιση των αποσχιστικών επιδιώξεων στο συριακό έδαφος. Σημειώνεται επίσης ότι η Ρωσία (ο προστάτης του Άσαντ) και η Τουρκία «επαναβεβαιώνουν τη σημασία του Πρωτοκόλλου των Αδάνων», ενώ η Μόσχα θα διευκολύνει την εφαρμογή του «υπό τις παρούσες συνθήκες».
Το γεγονός ότι η Τουρκία επί οκτώ χρόνια «διευκολύνει» τους τζιχαντιστές και τους άλλους αντικαθεστωτικούς στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας γράφοντας στα παλιά της παπούτσια την «αρχή της αμοιβαιότητας» του Πρωτοκόλλου των Αδάνων προφανώς αποτελεί ακόμα μία... λεπτομέρεια στο αδυσώπητο παιχνίδι της ισχύος στη Μέση Ανατολή και παντού στον κόσμο.
