Live τώρα    
18°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
15.1°C19.8°C
3 BF 56%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Σποραδικές νεφώσεις
16 °C
14.7°C17.0°C
1 BF 75%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C17.1°C
3 BF 66%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
14.8°C17.5°C
1 BF 58%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
14 °C
13.9°C16.9°C
0 BF 62%
Ρατσιστικά σκουπίδια...
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ρατσιστικά σκουπίδια...

Ο Μπετσαλέλ Σμότριτς και ο Άχμεντ Τίμπι στο προεκλογικό ντιμπέιτ στο δίκτυο Ynet

Καθώς άλλαζαν οι καλεσμένοι στο τελευταίο προεκλογικό ντιμπέιτ στο δίκτυο Ynet, o ακροδεξιός βουλευτής Μπετσαλέλ Σμότριτς προκαλούσε -σε απευθείας μετάδοση- τον Άχμεντ Τίμπι, βουλευτή της Κοινής Λίστας των «αραβικών κομμάτων» που εκπροσωπούν στην Κνεσέτ, τη Βουλή του Ισραήλ, τον παλαιστινιακό πληθυσμό πλην των κατεχομένων:

«Δεν θα σφίξεις το χέρι μου; Γιατί δεν το κάνεις; Κατέβασε τη φωτογραφία του Γιάσερ Αραφάτ από το γραφείο σου! Είσαι ρατσιστής! Σταμάτα να υποστηρίζεις εκείνους που δολοφονούν Εβραίους!».

Ο Τίμπι, που μέχρι τότε παρέμενε σιωπηλός, ξέσπασε: «Είσαι ένας ελεεινός ρατσιστής! Εσύ και η γυναίκα σου είσαστε ρατσιστικά σκουπίδια! Θα έπρεπε να ντρέπεστε για τον τρόπο με τον οποίο μιλάτε για τις γυναίκες μας. Γι’ αυτό δεν σου δίνω το χέρι μου».

Ο Μπετσαλέλ Σμότριτς ζει μαζί με τη γυναίκα του Ρεβιτάλ και τα έξι παιδιά τους στον οικισμό Κεντουμίμ μαζί με άλλους 5.000 έποικους, κοντά στη Νάμπλους, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Είναι από τους Ισραηλινούς που πιστεύουν πως, αν ένας μικρός Παλαιστίνιος τους πετάει πέτρες, θα πρέπει είτε να φάει μια σφαίρα είτε να φυλακιστεί, είτε να απελαθεί. Όσο για την Άχεντ Ταμίμι, «θα της άξιζε μια σφαίρα, τουλάχιστον στο γόνατο».

Ε, όχι και να γεννάμε μαζί...

Όμως, ο Τίμπι δεν αναφερόταν μόνο σε αυτές τις προκλητικές τοποθετήσεις του Σμότριτς. Υπενθύμισε ότι ο βουλευτής (ηγέτης του μικρού ακροδεξιού κόμματος Εθνική Ένωση - Tkuma) και η γυναίκα του θέλουν ρατσιστικό διαχωρισμό ακόμα και στα μαιευτήρια του Ισραήλ, εις βάρος του ενός πέμπτου του πληθυσμού, Παλαιστινίων και βεδουίνων, που αποκαλούνται «Ισραηλινοί Άραβες».

«Έδιωξα με τις κλωτσιές μια Αράβισσα μαία από το δωμάτιο του τοκετού. Δεν θέλω να αγγίξουν το παιδί μου χέρια που δεν είναι εβραϊκά. Όταν γεννιέται το παιδί, είναι μια ιερή στιγμή, είναι αγνό, Εβραίος» καμάρωνε το 2016 η Ρεβιτάλ Σμότριτς, που δεν ήθελε επίσης να είναι στον ίδιο θάλαμο με μη Εβραίες λεχώνες. Ο σύζυγός της υπερθεμάτισε τότε πως «είναι φυσικό να μην θέλει να βρεθεί η γυναίκα μου σε ένα κρεβάτι δίπλα σε μια άλλη γυναίκα που μόλις γέννησε ένα παιδί το οποίο ίσως θελήσει να δολοφονήσει το δικό της παιδί σε είκοσι χρόνια».

Όταν έφυγε τελικά από το στούντιο ο Σμότριτς (χωρίς τη χειραψία), ο Τίμπι είπε πως ο ρατσισμός αποτελεί κυρίαρχο ρεύμα στην ισραηλινή κοινωνία: «Ο Γιτζάκ Σαμίρ συνήθως εγκατέλειπε την ολομέλεια της Κνεσέτ όταν ανέβαινε στο βήμα ο Μέιρ Καχάνε, αλλά στις προηγούμενες εκλογές ο Νετανιάχου σερνόταν στα πόδια του Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ (της νεολαίας του Καχάνε) για να τον βάλει στη Βουλή».

Οι «απόστολοι» του Καχάνε

Δεν θα αναφερθώ εδώ στα έργα και τις ημέρες του πρωθυπουργού Γ. Σαμίρ. Είναι, λίγο έως πολύ, γνωστά. Αξίζει όμως να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεότεροι ποιος ήταν ο Καχάνε και ποιος είναι ο Μπεν Γκβιρ:

Ο ραβίνος Καχάνε, αμερικανο-ισραηλινός ακροδεξιός εξτρεμιστής, ίδρυσε την οργάνωση Jewish Defence League στη Νέα Υόρκη το 1968. Τρία χρόνια αργότερα ίδρυσε το κόμμα Kach στο Ισραήλ απαιτώντας την εκδίωξη όλων των Αράβων από τη χώρα ενώ φυλακίστηκε για τον σχεδιασμό ένοπλων τρομοκρατικών επιθέσεων κατά Παλαιστινίων. Παρ’ όλα αυτά, ο Καχάνε μπήκε στην ισραηλινή Βουλή το 1984 για μια θητεία και στη συνέχεια αποκλείστηκε από τις εκλογές για τις ρατσιστικές θέσεις του ίδιου και του κόμματός του.

Ο Καχάνε δολοφονήθηκε το 1990 σε ξενοδοχείο του Μπρούκλιν. Για τον φόνο συνελήφθη o Αμερικανός αιγυπτιακής καταγωγής Ελ Σαγίντ Νοσάιρ, ο οποίος αρχικά απαλλάχθηκε και τελικά καταδικάστηκε σε ισόβια αφού ενεπλάκη επίσης στη βομβιστική επίθεση, το 1993, κατά του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου (μια επίθεση που θεωρείται προάγγελος της 11ης Σεπτεμβρίου). Περισσότεροι από 100.000 Ισραηλινοί ακολούθησαν την κηδεία του Καχάνε στην Ιερουσαλήμ.

Για τον Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ ας μου επιτραπεί η κατάθεση μιας προσωπικής εμπειρίας. Όταν ξέσπασε η δεύτερη Ιντιφάντα, ο Μπεν Γκβιρ εμφανιζόταν συχνά σε κεντρικές τοποθεσίες της Ιερουσαλήμ (ιδιαίτερα μετά από επιθέσεις Παλαιστινίων) για να καταγγείλει μπροστά στις κάμερες των ξένων καναλιών την τρομοκρατία και να απαιτήσει ως «αγανακτισμένος νεαρός Ισραηλινός» να εκδιωχθούν όλοι οι Παλαιστίνιοι από τη γη του Ισραήλ.

Ήταν αυτό που λέμε μια κλασική φιγούρα, από αυτές που... γράφουν στον φακό. Σήμερα ο Μπεν Γκβιρ είναι ηγέτης του μικρού κόμματος Otzma Yehudit (Εβραϊκή Ισχύς), συνεχιστής της παράδοσης του Καχάνε, καθώς το Kach έχει τεθεί εκτός νόμου.

Τα κόμματα του Μπετσαλέλ Σμότριτς και του Μπεν Γκβιρ συνεργάστηκαν στις εκλογές του Απριλίου 2019 με τις ευλογίες του Νετανιάχου, που απέβλεπε σε μελλοντική κυβερνητική συνεργασία μαζί τους για τις λίγες, αλλά κρίσιμες έδρες που προβλεπόταν ότι θα κερδίσουν. Όμως η... δουλειά στράβωσε όταν ένας άλλος εταίρος της ακροδεξιάς συμμαχίας και από τους πιο γνωστούς «αποστόλους» του Καχάνε, ο Μίκαελ Μπεν Αρί, αποκλείστηκε από τις εκλογές με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου μετά από ένσταση του αριστερού κόμματος Meretz.

(Ο Μπεν Αρί εξομοιώνει την ισραηλινή Αριστερά με τη Χαμάς και τη Χεζμπολά ως εχθρούς του Ισραήλ, ενώ έχει ζητήσει να... λυθούν τα χέρια του στρατού στη Γάζα γιατί «δεν είναι δυνατόν να γίνονται 200 επιδρομές και να σκοτώνονται μόνο 15 (Παλαιστίνιοι), όταν πρέπει να γίνονται 15 επιδρομές και να σκοτώνονται 200”).

Το μπούμερανγκ του εκλογικού μέτρου

Το καλοκαίρι, ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου, η συνεργασία του Σμότριτς με τον Μπεν Γκβιρ χάλασε. Η αποτυχία του δεύτερου να μπει στη Βουλή στις εκλογές της περασμένης εβδομάδας χαιρετίστηκε από ορισμένους πολιτικούς σχολιαστές ως ήττα του Καχανισμού. Αντίθετα ο Σμότριτς (και το κόμμα του), που βρήκε εν τω μεταξύ στέγη σε μια άλλη ακροδεξιά συμμαχία, τη Yamina -υπό τη σκληροπυρηνική Αγελέτ Σακέντ, πρώην υπουργό Δικαιοσύνης του Νετανιάχου-, μπαίνει πάλι στην ισραηλινή Βουλή.

Αυτός ήταν εξάλλου ο στόχος των τριών ακροδεξιών κομμάτων: να ξεπεράσουν μαζί το εκλογικό μέτρο που είχε αυξηθεί από το 2% στο 3,25% (προκειμένου να εμποδιστεί η είσοδος στη βουλή των ενοχλητικών «αραβικών» κομμάτων), αλλά προκάλεσε «παράπλευρες απώλειες», μεταξύ άλλων και στη «Νέα Δεξιά» της Σακέντ, που είχε μείνει εκτός Βουλής τον Απρίλιο για λίγες εκατοντάδες ψήφους.

Κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού ή εθνικής ενότητας;

Τον πήχη του εκλογικού νόμου ξεπέρασαν άνετα τα «αραβικά» κόμματα συγκροτώντας την Κοινή Λίστα, με την οποία ανέδειξαν 13 βουλευτές, ανάμεσά τους τον Αχμέντ Τίμπι. Οι Καχανιστές του Μπεν Γκβιρ έμειναν εκτός Βουλής.

Η ακροδεξιά συμμαχία Yamina κέρδισε 7 έδρες (με τον Σμότριτς σε εκλόγιμη θέση) και θα έχει κεντρικό ρόλο στο παζάρι για τον σχηματισμό ακόμα μιας κυβέρνησης συνασπισμού, μαζί με τα θρησκευτικά κόμματα, υπό τον Νετανιάχου.

Εμπόδιο σε αυτό το σενάριο αποτελεί όμως ο άσπονδος φίλος του Νετανιάχου, ο πρώην υπουργός Άμυνας και Εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, ηγέτης σήμερα του εθνικιστικού κόμματος Yisrael Beitenu. Ο Λίμπερμαν αποχώρησε από το Λικούντ το 1997 καταγγέλλοντας τις «παραχωρήσεις» στους Παλαιστίνιους, συμμετείχε όμως σε κυβερνήσεις του Νετανιάχουν με τον οποίον έχει μια θυελλώδη σχέση.

Απασχολεί δε τακτικά τα ΜΜΕ με δηλώσεις όπως αυτήν του 2018 ότι «πρέπει να καταλάβετε πως δεν υπάρχουν αθώοι στη Γάζα, όλοι έχουν κάποια σχέση με τη Χαμάς» ή παλαιότερα - κατά τον πόλεμο της Γάζας το 2009, ότι το Ισραήλ «πρέπει να συνεχίσει τον πόλεμο εναντίον της Χαμάς, όπως έκαναν οι ΗΠΑ με τους Ιάπωνες στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», που ερμηνεύθηκε ως απειλή πυρηνικής επίθεσης.

Το Yamina είναι από τους πιθανότερους εταίρους του Νετανιάχου, αλλά τα κουκιά δεν βγαίνουν χωρίς τον Λίμπερμαν. Από την πλευρά του ο Λίμπερμαν θα έβλεπε μια συνεργασία με το «αδελφό» κόμμα Λικούντ ή μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αλλά χωρίς τον Νετανιάχου επικεφαλής.

Η μετεκλογική τράπουλα θα ανακατευτεί πολλές φορές. Για όλους. Και για το Κυανόλευκο Κόμμα των στρατηγών υπό τον νέο πολιτικό αστέρα, τον πρώην επιτελάρχη Μπένι Γκαντζ, ο οποίος από τη μια πρότεινε συνεργασία στα «αραβικά» κόμματα και από την άλλη διεκδίκησε από τον Νετανιάχου την πατρότητα της ιδέας για προσάρτηση μέρους των εδαφών της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. Εξάλλου αυτή η εξαγγελθείσα προσάρτηση θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για να υλοποιηθεί το σενάριο ενός «μεγάλου συνασπισμού» μεταξύ Λικούντ και Κυανόλευκων, με ή χωρίς τον Νετανιάχου, με περιστερές και με γεράκια.

Προς το παρόν το ερώτημα δεν είναι αν θα μπει η Ακροδεξιά στην επόμενη κυβέρνηση του Ισραήλ, αλλά με ποιο πρόσωπο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL