Μια από τις μεγαλύτερες αδικίες στον ελληνικό αθλητισμό είναι στο πώς αντιμετωπίζει ο ΣΕΓΑΣ τους δρόμους αντοχής και τους Έλληνες αθλητές μεγάλων αποστάσεων, όταν χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται τα έσοδά του από τη διοργάνωση του αυθεντικού μαραθωνίου της Αθήνας, αλλά απ' αυτά τα χρήματα τίποτα δεν ανταποδίδεται στους αθλητές - πρωταγωνιστές και τους προπονητές τους.
Ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Κώστας Παναγόπουλος έχει δίκιο να ζητάει από την Πολιτεία έργα στην εκκίνηση του Μαραθώνα, ώστε να μπορεί η διοργάνωση να φιλοξενεί ακόμη περισσότερους δρομείς, αλλά ο ίδιος και η διοίκηση του ΣΕΓΑΣ εδώ και δεκαετίες δεν έχουν πάρει ούτε ένα μέτρο για να αναπτύξουν τους δρόμους αντοχής στην Ελλάδα, που βρίσκονται σε επίπεδο υψηλού αθλητισμού σε αντιστρόφως ανάλογη πορεία με την ανάπτυξη του δρομικού κινήματος στη χώρα. Μάλιστα, ο τελευταίος υπεύθυνος Εθνικών ομάδων με προέλευση από τους δρόμους αντοχής και ημιαντοχής, ήταν ο Σπήλιος Ζαχαρόπουλος στις αρχές της δεκαετίας του '90.
Από τα τεράστια έσοδα του ΑΜΑ κάποια λίγα χρήματα δίνονται στους ξένους δρομείς που καλούνται και δεν είναι και τίποτα σπουδαίοι, αφού η κλασική διαδρομή δεν βοηθάει στην επίτευξη μεγάλων επιδόσεων και οι "ελίτ" δρομείς την αποφεύγουν, και η προσφορά στους Έλληνες δρομείς αρκείται στη "φιλευσπλαχνία" του Ιδρύματος Λεβέντη να δίνει 5.000 ευρώ -κι αυτό τα 2-3 τελευταία χρόνια- στον πρώτον νικητή και την πρώτη νικήτρια του Πανελληνίου Πρωταθλήματος (Κώστα Γκελαούζο και Ράνια Ρεμπούλη φέτος).
Είναι προφανές ότι θεσμικοί χορηγοί του ΣΕΓΑΣ για τον αυθεντικό μαραθώνιο Αθήνας, όπως η Περιφέρεια Αττικής, ίσως θα έπρεπε να επανεξετάσουν την οικονομική τους σχέση με τη διοργάνωση και να δίνουν από την επόμενη χρονιά κάποια χρήματα απ' ευθείας στους "βιοπαλαιστές" Έλληνες μαραθωνοδρόμους. Και λέμε "βιοπαλαιστές", γιατί κανένας γόνος πλούσιας οικογένειας δεν θα έτρεχε, χωρίς κανένα οικονομικό όφελος, 150 χιλιόμετρα την εβδομάδα, όπως κάνουν οι πιο καλοί μας μαραθωνοδρόμοι, που δεν μπορούν, βέβαια, να δουλεψουν κάπου καθημερινό 8ωρο και μάλιστα σε συνθήκες ορθοστασίας, όταν πρέπει να κάνουν τις πέντε από τις επτά ημέρες της εβδομάδας δύο προπονήσεις την ημέρα, προκειμένου να βρίσκονται σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Οι περισσότεροι πληρώνουν από την τσέπη τους τον ιματισμό τους (χρειάζονται πολλά και ειδικά παπούτσια στη διάρκεια μιας χρονιάς), αλλά και τα συμπληρώματα διατροφής τους.
Με βάση τα κριτήρια που έχει θεσπίσει ο ΣΕΓΑΣ για την ένταξη των αθλητών του στον σχεδιασμό, δηλαδή σ' αυτούς που έχουν κάποιες οικονομικές απολαβές και σε σύνολο 40 αθλητών και αθλητριών, δεν υπάρχει ούτε ένας δρομέας πάνω από τα 800 μέτρα, καθώς η "φιλοσοφία" είναι "φέρε μετάλλια και διακρίσεις σε μεγάλες διοργανώσεις κι εμείς θα σε στηρίξουμε", εκ των υστέρων...
Επιπλέον στους 32 ομοσπονδιακούς προπονητές μόλις 3 είναι για τους δρόμους ημιαντοχής - αντοχής και μέσα σ' αυτούς δεν υπάρχει το όνομα του Σταύρου Καρρέ του προπονητή του κορυφαίου μαραθωνοδρόμου τα τελευταία χρόνια Χριστόφορου Μερούση, του καλύτερου - μακράν - στα 1.500μ. και τα 3.000μ. Ανδρέα Δημητράκη, αλλά και του τρίτου πανελληνιονίκη του μαραθωνίου, Παναγιώτη Καραϊσκου! Βέβαια, υπάρχει η δικαιολογία ότι η επιλογή έγινε πριν τη διεξαγωγή του πανελληνίου πρωταθλήματος μαραθωνίου, αλλά υπάρχει χρόνος για να αποκατασταθεί η αδικία...
Ενδεικτικό της αντιμετώπισης των δρόμων αντοχής από τον ΣΕΓΑΣ είναι και ότι στις 10 Δεκεμβρίου διεξάγεται στο Σαμορίν της Σλοβακίας το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου όλων των κατηγοριών, με την παρουσία 44 χωρών, χωρίς ελληνική συμμετοχή, αν και οι διοργανωτές καλύπτουν τα έξοδα τεσσάρων αθλητών και ενός συνοδού! Η Ελλάδα ήταν απούσα κι από το πρόσφατο βαλκανικό πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου, που έγινε στις 18 Νοεμβρίου στο Τσανάκαλε της Τουρκίας στα Δαρδανέλια.
Μ' αυτά και μ' αυτά, έχουμε το πανελλήνιο ρεκόρ του μαραθωνίου δρόμου των ανδρών (2 ώρες 12' 04'' στο Βερολίνο) του Σπύρου Ανδριόπουλου να κρατάει εδώ και 29 χρόνια (1988) και των γυναικών (2 ώρες 33' 40'') της Μαρίας Πολύζου να έχει επιτευχθεί το 1998 στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βουδαπέστης! Χαρακτηριστικό του "τέλματος" είναι ότι στις 13 κορυφαίες επιδόσεις όλων των εποχών στους άνδρες καμία δεν έχει σημειωθεί μετά το 2003!
Στατιστικά, τα πράγματα είναι ακόμη πιο άσχημα στους δρόμους εντός σταδίου, που τροφοδοτούν με μαραθωνοδρόμους τον "υψηλό αθλητισμό", με πιο ενδεικτική τη λίστα των κορυφαίων όλων των εποχών στα 10.000μ. των ανδρών, όπου δεν υπάρχει ούτε ένας μετά το 2004, δηλαδή τα 13 τελευταία χρόνια! Μάλιστα το πανελλήνιο ρεκόρ (28.07.17) έχει επιτευχθεί κι αυτό από τον Σπύρο Ανδριόπουλο πριν 30 χρόνια, όταν είχε πάρει την 7η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ρώμης, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη ελληνική επιτυχία όλων των εποχών στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων. Τα τελευταία 10 χρόνια δεν έχουμε ούτε έναν δρομέα που να «κατέβηκε» τα 30 λεπτά στην απόσταση!
Από το 1983 παραμένει το πανελλήνιο ρεκόρ ανδρών στα 3000 μ. στιπλ (8.24.01), που είχε πετύχει ο Κύπριος Φίλιππος Φιλίππου, ενώ καλύτερος «Ελλαδίτης» είναι ο Σπύρος Κοντοσώρος με 8.25.6, επίδοση που είχε πετύχει πριν 44 χρόνια, το 1973! Το ρεκόρ στα... αρνητικά ρεκόρ έχει ο "συγχωρεμένος" Μιχάλης Κούσης, που παραμένει κάτοχος της πανελλήνιας επίδοσης νέων στα 5.000μ. (13.42.8), που είχε σημειωθεί πριν από 42 χρόνια (1975), ενώ ακολουθεί στην ίδια κατηγορία το ρεκόρ του Σωτήρη Μουτσανά στα 800 μ. (1.46.66) από το 1979. Στους έφηβους, τρία πανελλήνια ρεκόρ κατέχει από το 1980 ο Αρσένης Τσιμίνος (3.42.2 στα 1500μ., 14.09.0 στα 5.000μ. και 8.31.85 στα 3.000μ. στιπλ).
Στις γυναίκες τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα, αλλά... ερήμην του ΣΕΓΑΣ. Η ομογενής Αλεξία Πάππας σημείωσε το 2016 πανελλήνιο ρεκόρ στα 10.000μ. (31.36.16) παίρνοντας την 16η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, φέτος εξ αιτίας ενός τραυματισμού δεν αγωνίσθηκε, αλλά έχει προαναγγείλει ότι θα ασχοληθεί με τον μαραθώνιο τη νέα χρονιά.
