Οι αγώνες για ισότητα των γυναικών με τους άνδρες δεν περιορίζονται στις κοινωνικές κατακτήσεις, αλλά και στον αθλητισμό. Τη σημερινή εποχή οι γυναίκες αγωνίζονται σχεδόν σε όλα τα αθλήματα (και αγωνίσματα), αντίστοιχα με τους άνδρες, αλλά ποιος θυμάται ότι μέχρι τη δεκαετία του 1970 οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα να τρέξουν σε δρόμο πάνω από τα 1.500 μέτρα και πολύ περισσότερο σε Μαραθώνιο; Η επιστήμη του αθλητισμού ήταν πολύ πίσω και θεωρούταν -λανθασμένα- ότι οι γυναίκες δεν έχουν την ανάλογη αερόβια ικανότητα -και όχι μόνο- με τους άνδρες.
Ένα λιθαράκι στα δικαιώματα των γυναικών στον αθλητισμό είχε βάλει πριν από 50 χρόνια η Αμερικανίδα Κάθριν Σβάιτζερ και τη συμβολή της τη θυμηθήκαμε με τη συμμετοχή της στον φετινό μαραθώνιο της Βοστώνης, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, όπου έτρεξε και τερμάτισε τη διαδρομή των 42.195μ. στα 70 της χρόνια! Η Σβάιτζερ έχει μείνει στην ιστορία του "δρομικού κινήματος" ως η πρώτη γυναίκα που είχε τερματίσει -επίσημα- σε Μαραθώνιο κι αυτό είχε συμβεί στη Βοστώνη το 1967!
Η νεαρή Αμερικανίδα παίκτρια του χόκεϊ επί χόρτου, φοιτήτρια δημοσιογραφίας, πίστευε ότι θα μπορούσε να τερματίσει στον Μαραθώνιο αφού έτρεχε καθημερινά στην προπόνηση 17 χιλιόμετρα και με παραπλανητική δήλωση συμμετοχής (δεν ανέφερε το "μικρό" της όνομα, παρά μόνο κάποια αρχικά) έγινε αρχικά δεκτή. "Φορούσα φαρδιά ρούχα και ίσως αυτό τους μπέρδεψε και δεν μου έδωσαν σημασία, καθώς δεν ξεχώριζα στο πλήθος, ενώ η στρατηγική μας ήταν να με περιβάλλουν οι φίλοι για να μη φαίνομαι" εξιστόρησε η ίδια. Μπήκε στην εκκίνηση μαζί με τους άνδρες, χωρίς να την καταλάβουν, κάτι που συνέβη λίγα χιλιόμετρα μακριά, με τον φωτογράφο της διοργάνωσης Χάρι Τρασκ να αντιλαμβάνεται την προσπάθεια απομάκρυνσης της Σβάιτζερ από τον αγώνα και να τραβάει μια σειρά από φωτογραφίες που έμειναν στην Ιστορία.
Τα συγκεκριμένα στιγμιότυπα συμπεριλήφθηκαν στις 100 εικόνες που άλλαξαν τον κόσμο, στο βιβλίο του "Life" το 2003! Ήταν ένα από τέσσερα αθλητικά γεγονότα που επιλέχθηκαν. Τα άλλα τρία ήταν ο Τζέσε Όουενς όταν κατέκτησε το πρώτο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936, ο Ρότζερ Μπάνιστερ, όταν έτρεξε το μίλι κάτω από τα τέσσερα λεπτά το 1954 και οι υψωμένες γροθιές των Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στην Πόλη του Μεξικού.
Η 20χρονη δρομέας δεν υπάκουσε στην απαγόρευση των διοργανωτών και συνέχισε να τρέχει προς τον τερματισμό. Παρά το σοκ του επεισοδίου, κατάφερε να τερματίσει τη διαδρομή σε 4 ώρες και 20 λεπτά και ήταν τελείως δευτερεύον το γεγονός ότι τελικά την ακύρωσαν, αλλά και ότι την απέβαλαν και από τον Σύλλογο Ερασιτεχνών Δρομέων. "Αυτό το περιστατικό άλλαξε τη δική μου ζωή, αλλά και εκατομμυρίων γυναικών ανά τον κόσμο. Έχω δει γυναίκες στη Βραζιλία, αλλά και στις Φιλιππίνες να τρέχουν στον Μαραθώνιο δίχως παπούτσια, μόνο με την καρδιά τους και την περηφάνια τους" έχει γράψει μεταξύ άλλων.
Από τη δημοσιότητα που πήρε τότε η υπόθεση της Σβάιτζερ, οι γυναίκες δρομείς των ΗΠΑ άρχισαν να ζητούν επίμονα τη συμμετοχή τους σε Μαραθώνιους δρόμους και τα κατάφεραν το 1971, όταν οι διοργανωτές του Μαραθώνιου στην Καλιφόρνια τους επέτρεψαν να τρέξουν. Το καλοκαίρι του 1972 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον υπέγραψε νόμο περί ισότητας στην εκπαίδευση και στον αθλητισμό και το 1984 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες μπήκε στο πρόγραμμα και ο Μαραθώνιος γυναικών. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη "χρυσή" Ολυμπιονίκης ήταν και αυτή Αμερικανίδα, η Τζόαν Μπενόιτ, που μάλιστα πέτυχε "ανδρικό" χρόνο, τερματίζοντας σε 2 ώρες 24 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα.
Με τον αριθμό 261 η Σβάιτζερ έτρεξε στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 1967 και με το ίδιο νούμερο δημιουργήθηκε φέτος κίνημα δρομέων γυναικών, που ήθελαν να τιμήσουν την παρουσία στον αγώνα της σημαντικής αυτής προσωπικότητας του γυναικείου "δρομικού κινήματος". Η Σβάιτζερ δεν έτρεξε μόνο για να τιμήσει τα 50 χρόνια από την επεισοδιακή πρώτη συμμετοχή της, αλλά και για να δώσει ακόμη ένα μήνυμα στις γυναίκες, ότι μπορούν να είναι ενεργές στον αθλητισμό ακόμη και στα 70 τους χρόνια! Μάλιστα, έδωσε κι ένα δεύτερο μήνυμα, να μην ντρέπονται για το σώμα τους και γι' αυτό επέλεξε να τρέξει με σορτσάκι, "αν και τα πόδια μου δεν είναι όπως στα 28 μου χρόνια", όπως δήλωσε χαρακτηριστικά.
Στα 50 χρόνια δρομέας, η Κάθλιν Σβάιτζερ έχει τρέξει συνολικά 40 Μαραθώνιους. Τα τελευταία έξι χρόνια απείχε από τους αγώνες, ενώ τελευταία φορά στη Βοστώνη είχε τρέξει το 1976, αλλά, με αφορμή τη συμπλήρωση μισού αιώνα από την πρώτη συμμετοχή της, ήταν εκεί. Για την Ιστορία, να σημειώσουμε ότι ο χρόνος της στον φετινό Μαραθώνιο της Βοστώνης ήταν 4 ώρες 44' 51'', μόλις 25' χειρότερος από την επίδοση του 1967!
