Λοιπόν. Η Εισαγγελία Εφετών της Αθήνας άσκησε έφεση για τη δίκη στο Μάτι. Η δίκη θα ξαναγίνει σχεδόν από την αρχή.
Η έφεση έγινε με εντολή της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου.
Ενα πρώτο σχόλιο είναι αυτό που είχε πει προ ημερών η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Ότι η έφεση ασκείται κατά την κρίση του εισαγγελέα και μετά τη μελέτη των αποδεικτικών στοιχείων.
Και όχι κατά την κρίση του Μάκη Βορίδη.
Το λέμε γιατί ο Μάκης Βορίδης, μετά την απόφαση και τις ποινές-χάδι, είχε σπεύσει να προαναγγείλει την έφεση.
Και έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, δεν είναι καθόλου κομψά για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και το κύρος της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου και της Εισαγγελίας Εφετών της Αθήνας.
Διότι, ασχέτως αν η έφεση έχει ασκηθεί κατά την κρίση των εισαγγελέων, το γεγονός ότι έχει βγει ο Βορίδης και την έχει προαναγγείλει χτυπάει πραγματικά άσχημα.
Δεύτερον. Όπως έχει πει και ο δικηγόρος Β. Καπερνάρος, που εκπροσωπεί πληγέντες της πυρκαγιάς, το πρόβλημα με τις χαμηλές ποινές που επιβλήθηκαν δεν σχετίζεται με τους ποινικούς κώδικες.
Σχετίζεται με το γεγονός ότι υπάρχει ένα βούλευμα το οποίο λέει ότι τα αδικήματα που τελέστηκαν στο Μάτι είναι πλημμελήματα. Και όχι κακουργήματα.
Και στο οποίο βούλευμα κανένας εισαγγελέας δεν άσκησε έφεση.
Η τωρινή έφεση μπορεί να μετατρέψει τα πλημμελήματα σε κακουργήματα; Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών λέει όχι.
Σε αυτή την περίπτωση οι ποινές δεν θα γίνουν αυστηρότερες. Θα είναι πάλι χαμηλές. Το εξήγησε ο Καπερνάρος.
Σε κάθε περίπτωση, η εναρμόνιση της απόφασης με τους ισχύοντες νόμους και με το κοινό περί δικαίου αίσθημα είναι υπόθεση της Δικαιοσύνης και μόνο.
Και αν ο εισαγγελέας κρίνει ότι η δίκη πρέπει να επαναληφθεί, ορθώς άσκησε έφεση.
Ο Μάκης Βορίδης όμως και όλοι οι υπόλοιποι που έσπευσαν να προαναγγείλουν την έφεση δεν ενδιαφέρονται ούτε για την απονομή δικαιοσύνης ούτε για το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Διότι αν ενδιαφέρονταν, θα το είχαν δείξει και σε άλλες τραγωδίες.
Αυτό που πραγματικά τους καίει είναι να καταδικαστεί η Δούρου.
Γιατί αυτό τους αποφέρει πολιτικό όφελος σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, ευκαιρία για σπέκουλα χωρίς τέλος και έναν ωραίο συμψηφισμό με τα Τέμπη.
Να πούμε ότι όλα όσα είπαμε πιο πριν, για χαμηλές ποινές, πλημμελήματα, κακουργήματα κ.λπ., δεν αφορούν τη Δούρου.
Η Δούρου, σύμφωνα με το δικαστήριο, όπως και με το Πειθαρχικό των αιρετών που αποτελείται επίσης από ανώτατους δικαστικούς, δεν έχει διαπράξει κανένα αδίκημα.
Και με την έφεση σε αθωωτική απόφαση η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη. Πρέπει να καθαρογραφεί η απόφαση και να υπάρξει αιτιολογημένη γνώμη από την Εισαγγελία.
Να θυμόμαστε όμως ότι η κυβέρνηση έχει πολύ μεγάλες προσδοκίες από αυτό το θέμα. Άλλο αν αποφεύγει να το πει δημόσια.
Και μουρμουρίζει κάτι μισόλογα, πώς είναι δυνατόν από τους 21 να καταδικαστούν μόνο 6. Και να μην τιμωρηθεί κανένας αυτοδιοικητικός.
Και αν δεν καταφέρει την καταδίκη, να την κρατήσει τουλάχιστον στο σκαμνί για μερικούς μήνες ακόμα, να έχει να λέει.
Να πούμε όμως ξανά ένα πράγμα. Η Δούρου ποτέ δεν κρύφτηκε από τη Δικαιοσύνη. Παραιτήθηκε από την ασυλία της και πήγε και δικάστηκε.
Σε αντίθεση με τον Κώστα Καραμανλή. Πού θέλει να του πούμε και μπράβο για την ευαισθησία του. Καταλάβατε, παιδιά;
